بر سفره کرامت جوادالائمه (ع)

دهمین روز از ماه نورانی رجب، سالروز میلاد با سعادت نهمین نور آسمان امامت و ولایت حضرت جوادالائمه امام محمدتقی (ع) است؛ امام بزرگواری که در ماه رجب سال ۱۹۵ هجری در مدینه منوره دیده به جهان گشود و پس از ۲۵ سال زندگی پربرکت، در سال ۲۲۰ هجری قمری به شهادت رسید. در فضایل و کرامات این امام همام که در سنین نوجوانی به مقام امامت و هدایت امت رسید، نقل‌های معتبر بسیاری وارد شده است. از جمله، اباصلت می‌گوید: پس از شهادت و دفن حضرت رضا (علیه‌السلام)، به دستور مأمون یک سال زندانی شدم. پس از یک سال، از تنگی زندان و شب نخوابی به ستوه آمدم، دعا کردم و برای رهایی از زندان، به محمد و آل محمد (ص) متوسل شدم. از خداوند خواستم به برکت آل محمد (صلی‌الله علیه و آله و سلم) در کار من گشایشی انجام دهد.
هنوز دعایم به آخر نرسیده بود که حضرت ابی جعفر امام جواد (علیه‌السلام) نجات‌بخش گرفتاران عالم، وارد زندان شد و فرمود:‌ای اباصلت از تنگنای زندان بی‌تاب شده‌ای؟
عرض کردم به خدا سوگند سخت بی‌تابم. فرمود: برخیز، دستی به زنجیر‌ها زد و غل و زنجیر‌ها از دست و پای من بر زمین افتاد. سپس دست مرا گرفت و از کنار نگهبانان زندان عبور داد. نگهبانان درحالی‌که مرا نظاره می‌کردند، توان سخن گفتن با مرا نداشتند و از زندان خارج شدم. سپس حضرت فرمود: برو در امان خدا که هرگز نه دست مأمون به تو می‌رسد و نه دست تو به مأمون.
اباصلت می‌گوید: همان‌گونه که حضرت فرمود: تا حال مأمون را ندیده‌ام.
منبع: عیون اخبارالرضا (ع) - جلد ۲ صفحه ۶۷۸