- ازدواج سفید و سرنوشت سیاه!
- قهرمانان ملی را به تاریخ نسپاریم!
- سناریوهای مختلف بنزینی پیش روی دولت/ برای مدیریت مصرف سوخت چه باید کرد؟
- دولت تصمیم به اعمال خاموشی گرفت/ آغاز قطع منظم برق از فردا
- شاخص شماره ۵۲/ شریک جرم
- سهگونه کنش؛ سازش،جنگ و مقاومت
- کتاب «پاییز آمد» توسعهدهنده فرهنگ ایثار و دفاع مقدس است
- نگین درخشان ری
- پلیس و امنیت اقتصادی پایدار
- نگاهی بر دستاوردهای عملیات وعده صادق ۲
- چرا ترور رهبران جنبشهای مقاومت موجب فروپاشی آن‌ها نمیشود؟
- جوانهای ورزشکار موجب سربلندی ایران هستند/ ملت را شاد کردید، از همه شما صمیمانه تشکر میکنم
- ماهوارهبر «قائم-۱۰۵» و ماهواره «نور-۴» تا سال آینده پرتاب می‌شود +فیلم
- صالح قاسمی: سازمان برنامه و بودجه پاشنه آشیل موفقیت قانون جوانی جمعیت است
- سپاه ۷۳ مجتمع آبرسانی برای ۳۵۰۰ روستا میسازد
جمعه ؛ 02 آذر 1403 در قالب یک یادداشت از جوانی آلمانی مطرح شد:
اهمیت کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» برای مسلمانان اروپا
جعفر بلال، نویسنده جوان آلمانی در یادداشتی تحلیلی به توصیف و تحلیل بخش‌های مهمی از کتاب «انسان ۲۵۰ساله» پرداخته است.
«انسان ۲۵۰ ساله» منتخبی از بیانات مقام معظم رهبری درباره زندگی سیاسی و مبارزاتی ائمه و امامان شیعه (ع) است. این کتاب که چندی پیش، توسط انتشارات اسلامیکا به آلمانی ترجمه و منتشر شده است، به این نکته مهم اشاره دارد که زندگی امامان شیعه (ع) با وجود تفاوت‌های ظاهری، در مجموع حرکت مستمر و طولانی است که ۲۵۰ سال ادامه پیدا کرده است.
جعفر بلال که در هامبورگ به تحصیل مشغول است، در توصیف کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» نوشته است: «زندگی ۱۲ امام معصوم (ع) که جانشینان اصلی پیامبر اکرم (ص) بوده‌اند، الگویی برای شیعیان است. این در حالی است که زندگی هیچ یک از امامان معصوم (ع) در ظاهر شبیه یکدیگر نیست، به همین‌دلیل این شائبه برای ما مطرح می‌شود که شاید آن‌ها با یکدیگر اختلاف عقیده داشته‌اند، به طور مثال روایتی از روز نهم ذی‌الحجه وجود دارد. در این روز زائران بیت خدا، وظیفه دارند از موقع ظهر تا غروب آفتاب در سرزمین عرفه «وقوف» کنند و تأکید شده است که زائران، به دعا و مناجات با خدا بپردازند. یکی از همراهان امام حسن (ع) و امام حسین (ع) روایت کرده که در این روز به خیمه امام حسین (ع) وارد شده است. او نقل کرده است که آن حضرت همراه اصحاب خویش روزه بوده‌اند و دعا می‌خواندند. او کمی بعد وارد خیمه امام حسن (ع) می‌شود و با تعجب می‌بیند که در خیمه امام حسن (ع) سفره‌ها باز است و زائران بیت خدا در آنجا مشغول خوردن و آشامیدنند. این شخص از اینکه یکی از امامان روزه و یکی دیگر مشغول خوردن طعام شده است، بسیار متعجب می‌شود و دغدغه‌اش را با امام حسن (ع) در میان می‌گذارد. آن حضرت نیز می‌فرمایند که خداوند، اهل بیت (ع) را برای اعمال و سیاست مردم، الگو قرار داده است. چنانچه من و برادرم هر دو روزه می‌گرفتیم، افرادی که نتوانسته بودند، روزه بگیرند، احساس حقارت می‌کردند و به همین دلیل من با برادرم حسین قرار گذاشتیم که اینگونه عمل کنیم، تا هیچ کس آزرده نباشد. افطار کردن من به خاطر مردم و روزه گرفتن برادرم حسین نیز به خاطر مردم است.»
بلال در ادامه یادداشت خود نوشته است: «خواندن این روایت، می‌تواند به رفع شائبه‌های پیش‌آمده برای ما کمک کند. ما باید بدانیم که امامان معصوم (ع) هیچ گاه خلاف عقاید یکدیگر عمل نکرده‌اند. آن‌ها همواره راه یکدیگر را ادامه داده‌اند و هر یک بر اساس مقتضیات زمان تصمیم‌گیری کرده‌اند، البته شاید برای برخی باز هم این سؤال پیش آید که چگونه امامی صلح را انتخاب کرده و دیگری به میدان جنگ رفته است؟ امام خامنه‌ای در کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» به خوبی به این سؤال و سؤالات مشابه آن پاسخ داده‌اند. این کتاب مجموعه‌ای از بیانات ایشان است. رهبر ایران معتقدند که باید زندگی ائمه اطهار (ع) را که ۲۵۰ سال طول کشیده، زندگی یک انسان به حساب بیاوریم. از نگاه ایشان، ائمه (ع) از هم جدا نیستند بلکه کلهم نور واحدند، حتی انسانی که هدف مشخصی را دنبال می‌کند، ممکن است در شرایط مختلف، تصمیمات متفاوتی بگیرد. امامان نیز بر همین اساس رفتار کرده‌اند. تصمیمات امام حسن (ع) و امام حسین (ع) نمونه خوبی برای این موضوع است. امام دوم شیعیان با معاویه صلح کرد، زیرا او قدرت نظامی کافی برای جنگ با معاویه را نداشت و در صورت جنگیدن، آسیب زیادی به شیعیان وارد می‌شد. روشن است که هر کدام از امامان معصوم (ع) در آن زمان همین تصمیم را می‌گرفتند. در مقابل، امام حسین (ع) با یزید وارد جنگ شد. یزید مردی عیاش و ظالم بود که همه احکام اسلامی را زیر پا می‌گذاشت، بنابراین امام حسین (ع) هیچ راهی جز جنگیدن با یزید نداشت. او نمی‌توانست با چنین فردی صلح کند.»
او همچنین در بخش دیگری از یادداشت خود به اهمیت و ضرورت فقهای اسلامی در زمان غیبت امام مهدی (عج) اشاره کرده است:
متأسفانه در حال حاضر ما در آلمان با مشکلات زیادی روبه‌رو هستیم. محققان و دانشجویان حوزه اسلامی دانش کافی ندارند و فقهای اسلامی در این کشور به زبان آلمانی مسلط نیستند، به همین دلیل جوانان و دانشجویان مسلمان با سؤالات زیادی روبه‌رو می‌شوند که جوابی برای آن‌ها پیدا نمی‌کنند. در این شرایط، خواندن کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» می‌تواند کمک زیادی باشد.
جعفر بلال که در هامبورگ به تحصیل مشغول است، در توصیف کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» نوشته است: «زندگی ۱۲ امام معصوم (ع) که جانشینان اصلی پیامبر اکرم (ص) بوده‌اند، الگویی برای شیعیان است. این در حالی است که زندگی هیچ یک از امامان معصوم (ع) در ظاهر شبیه یکدیگر نیست، به همین‌دلیل این شائبه برای ما مطرح می‌شود که شاید آن‌ها با یکدیگر اختلاف عقیده داشته‌اند، به طور مثال روایتی از روز نهم ذی‌الحجه وجود دارد. در این روز زائران بیت خدا، وظیفه دارند از موقع ظهر تا غروب آفتاب در سرزمین عرفه «وقوف» کنند و تأکید شده است که زائران، به دعا و مناجات با خدا بپردازند. یکی از همراهان امام حسن (ع) و امام حسین (ع) روایت کرده که در این روز به خیمه امام حسین (ع) وارد شده است. او نقل کرده است که آن حضرت همراه اصحاب خویش روزه بوده‌اند و دعا می‌خواندند. او کمی بعد وارد خیمه امام حسن (ع) می‌شود و با تعجب می‌بیند که در خیمه امام حسن (ع) سفره‌ها باز است و زائران بیت خدا در آنجا مشغول خوردن و آشامیدنند. این شخص از اینکه یکی از امامان روزه و یکی دیگر مشغول خوردن طعام شده است، بسیار متعجب می‌شود و دغدغه‌اش را با امام حسن (ع) در میان می‌گذارد. آن حضرت نیز می‌فرمایند که خداوند، اهل بیت (ع) را برای اعمال و سیاست مردم، الگو قرار داده است. چنانچه من و برادرم هر دو روزه می‌گرفتیم، افرادی که نتوانسته بودند، روزه بگیرند، احساس حقارت می‌کردند و به همین دلیل من با برادرم حسین قرار گذاشتیم که اینگونه عمل کنیم، تا هیچ کس آزرده نباشد. افطار کردن من به خاطر مردم و روزه گرفتن برادرم حسین نیز به خاطر مردم است.»
بلال در ادامه یادداشت خود نوشته است: «خواندن این روایت، می‌تواند به رفع شائبه‌های پیش‌آمده برای ما کمک کند. ما باید بدانیم که امامان معصوم (ع) هیچ گاه خلاف عقاید یکدیگر عمل نکرده‌اند. آن‌ها همواره راه یکدیگر را ادامه داده‌اند و هر یک بر اساس مقتضیات زمان تصمیم‌گیری کرده‌اند، البته شاید برای برخی باز هم این سؤال پیش آید که چگونه امامی صلح را انتخاب کرده و دیگری به میدان جنگ رفته است؟ امام خامنه‌ای در کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» به خوبی به این سؤال و سؤالات مشابه آن پاسخ داده‌اند. این کتاب مجموعه‌ای از بیانات ایشان است. رهبر ایران معتقدند که باید زندگی ائمه اطهار (ع) را که ۲۵۰ سال طول کشیده، زندگی یک انسان به حساب بیاوریم. از نگاه ایشان، ائمه (ع) از هم جدا نیستند بلکه کلهم نور واحدند، حتی انسانی که هدف مشخصی را دنبال می‌کند، ممکن است در شرایط مختلف، تصمیمات متفاوتی بگیرد. امامان نیز بر همین اساس رفتار کرده‌اند. تصمیمات امام حسن (ع) و امام حسین (ع) نمونه خوبی برای این موضوع است. امام دوم شیعیان با معاویه صلح کرد، زیرا او قدرت نظامی کافی برای جنگ با معاویه را نداشت و در صورت جنگیدن، آسیب زیادی به شیعیان وارد می‌شد. روشن است که هر کدام از امامان معصوم (ع) در آن زمان همین تصمیم را می‌گرفتند. در مقابل، امام حسین (ع) با یزید وارد جنگ شد. یزید مردی عیاش و ظالم بود که همه احکام اسلامی را زیر پا می‌گذاشت، بنابراین امام حسین (ع) هیچ راهی جز جنگیدن با یزید نداشت. او نمی‌توانست با چنین فردی صلح کند.»
او همچنین در بخش دیگری از یادداشت خود به اهمیت و ضرورت فقهای اسلامی در زمان غیبت امام مهدی (عج) اشاره کرده است:
متأسفانه در حال حاضر ما در آلمان با مشکلات زیادی روبه‌رو هستیم. محققان و دانشجویان حوزه اسلامی دانش کافی ندارند و فقهای اسلامی در این کشور به زبان آلمانی مسلط نیستند، به همین دلیل جوانان و دانشجویان مسلمان با سؤالات زیادی روبه‌رو می‌شوند که جوابی برای آن‌ها پیدا نمی‌کنند. در این شرایط، خواندن کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» می‌تواند کمک زیادی باشد.
منبع: بصیرت
اشتراک گذاری:
ارسال نظرات