شش نکته درباره دو تحریم

آمریکا در جدیدترین اقدامات ضدایرانی خود دو اقدام تحریمی را انجام داد. در نخستین اقدام آمریکا مدعی شده است که بخش ساخت‌وساز کشور تحت نظارت سپاه پاسداران است و بر این مبنا، فروش، تأمین و انتقال هرگونه مواد خام از نوع فلزات، گرافیت، زغال‌سنگ و نرم‌افزار به‌منظور استفاده در بخش ساخت‌وساز ایران تحریم می‌شود.همچنین آمریکا مدعی شده مواد زیر مورداستفاده در برنامه‌های هسته‌ای، نظامی و موشکی ایران است:
- لوله‌های فولادی ضدزنگ؛ ورق‌های لحیمی منگنزی؛ فولاد‌های ضدزنگ.
- هرگونه فروش، تأمین یا انتقال مواد فوق به ایران تحریم شده است.
همچنین آمریکا دوشنبه ۱۳ آبان، ۹ تن از منصوبین رهبری و همچنین ستاد کل نیرو‌های مسلح ایران را به لیست SDN خزانه‌داری اضافه نمود و علاوه بر آن ستاد کل نیرو‌های مسلح را هم مورد تحریم قرار داد. سید ابراهیم رئیسی رئیس قوه قضائیه، مجتبی خامنه‌ای فرزند رهبر انقلاب، علی‌اکبر ولایتی مشاور رهبری، غلامعلی حداد عادل مشاور رهبری، محمد محمّدی گلپایگانی رئیس دفتر رهبری، وحید حقانیان از معاونین بیت رهبری، سرلشگر محمد باقری رئیس ستاد کل نیرو‌های مسلح، حسین دهقان مشاور نظامی رهبری و غلامعلی رشید فرمانده قرارگا‌ه مرکزی خاتم‌الانبیاء افرادی هستند که نامشان در این فهرست درج شده است.

 

درباره این دو حرکت خصمانه آمریکا چند نکته می‌توان بیان کرد؛
۱- بخش ساختمان و عمرانی در کشور جزو معدود بخش‌هایی است که از استقلال کامل برخوردار بوده و وابستگی خاصی به خارج ندارد. از این منظر باید گفت: تحریم‌های جدید آمریکا در این بخش اثر واقعی و عملیاتی ندارد و تأثیری بر این بخش نخواهد گذاشت. به نظر می‌رسد آنچه آمریکایی‌ها را در این موضوع ترغیب به چنین کاری کرده است، امیدواری به اثر روانی این حرکت است. آن‌ها می‌دانند که مردم ایران نیز مانند همه مردم دنیا حساسیت خود را روی مسئله مسکن دارند و اعلام چنین تحریم‌هایی ممکن است اثری منفی بر بازار داشته باشد که نتیجه آن ضربه و فشار به مردم بخصوص قشر مستضعف جامعه است و این همان چیزی است که آمریکایی‌ها می‌خواهند.

۲- آمریکا این تحریم را به بهانه کنترل سپاه بر ساخت‌وساز کشور انجام داده است و بی‌شک یکی از اهداف آن ایجاد خصومت و دشمنی مردم با این نهاد انقلابی است. این در حالی است که این ادعا از اساس دروغ بوده و ورود محدود سپاه به بخش عمرانی نیز به درخواست دولت و به‌صورت پیمانکاری است. مردم به‌خوبی می‌دانند که سپاه هم‌وغم خود را بر رفع مشکلات کشور و مردم گذاشته و آمریکایی‌ها این رابطه و اتحاد را هدف قرار داده‌اند.
۳- تحریم کلیت بخش ساخت‌وساز ایران را ماه‌ها پیش مارک دوبوویتز مدیر اجرایی اندیشکده صهیونیستی «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» پیشنهاد کرده بود. این اندیشکده که ردپای آن را می‌توان در اغلب اقدامات خصمانه آمریکا دید، رابطه‌ای بسیار نزدیک با رژیم صهیونیستی دارد. تحریم بخش ساخت‌وساز ایران نشان داد آمریکایی‌ها چقدر تحت سیطره و نفوذ صهیونیست‌ها هستند.

۴- در مورد تحریم ۹ فرد و مقام ایرانی منصوب و منتسب به رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز باید گفت: یکی از اصلی‌ترین اهداف این اقدام خصمانه، پیگیری برنامه‌ای است که سال‌هاست در دستور کار واشنگتن قرار دارد و این برنامه چیزی نیست جز ایجاد شکاف در کشور تحت عنوان انتخابی و انتصابی. آمریکایی‌ها در سیاستی موذیانه سعی دارند خود را صرفاً مخالف بخش انتصابی نظام جلوه دهند و این‌گونه وانمود کنند که با منتخبان مستقیم مردم مشکل خاصی ندارد. تحریم این ۹ تن را می‌توان در این راستا دید. البته آن‌ها بار‌ها نشان داده‌اند که با کلیت جمهوری اسلامی و حتی کشور بزرگ و مقتدری به نام ایران و مردم آن مشکل‌دارند و چنین اقداماتی فریب‌کاری‌هایی بی‌نتیجه است.

۵- تحریم این ۹ فرد، ستاد کل نیرو‌های مسلح و بخش ساخت‌وساز ایران در حالی صورت می‌گیرد که آمریکایی‌ها با انواع و اقسام ابزار‌ها به قول خودشان در پی آوردن ایران پای میز مذاکره هستند. همین حرکت‌های خصمانه به‌خوبی و روشنی گویای مقصود و هدف آن‌ها از مذاکره است. این تحریم‌ها اثری عملی و اجرایی ندارد، اما این ویژگی را دارد که نشان دهد مقامات آمریکا چقدر نفاق دارند و هدفی جز اعمال فشار بر ایران نداشته و مذاکره نیز برای آن‌ها یک ابزار برای دستیابی به این هدف اصلی و محوری است.

۶- آمریکا بیش از یک سال و نیم است که رسماً سیاست فشار حداکثری را علیه ایران در دستور کار خود قرار داده است. دولت آمریکا امیدوار بود ظرف مدت چند ماه این سیاست به نتیجه رسیده و یکی از این دو اتفاق رخ دهد؛ یا جمهوری اسلامی تسلیم‌شده و برای دادن امتیاز‌های مدنظر آمریکا پای میز مذاکره بیاید و یا کشور دچار آشوب و شورش شود. به دلایل مختلف هیچ‌کدام از این اهداف آمریکا محقق نشد و بسیاری از تحلیلگران غربی اذعان دارند که سیاست فشار حداکثری به بن‌بست رسیده و شکست‌خورده است. در چنین شرایطی آمریکا نیاز دارد که هرازگاهی حرکتی نمایشی انجام داده و خود را فعال نشان دهد. اقدامات خصمانه جدید را هم می‌توان در همین راستا ارزیابی کرد.