حتی دختر بی‌دین هلندی!

راهپیمایی اربعین امسال نیز همچون سال‌های گذشته در شکوه و امنیت برگزار شد. برخی گزارش‌ها حاکی است حدود چهار میلیون ایرانی در این مراسم معنوی و جهانی حضور پیدا کردند. بی‌شک یکی از اهداف اصلی ناامنی‌های اخیر در عراق، اثرگذاری منفی و به حاشیه بردن این مراسم بود. اسناد و منابع گوناگون از دست داشتن برخی کشور‌های منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای در این قضیه خبرمی دادند. خوشبختانه با هوشیاری مردم و مسئولین عراقی، طراحان این سناریو نتوانستند به اهداف خود دست یابند و مراسم اربعین حسینی (ع) به بهترین وجه برگزار شد. پیاده‌روی اربعین درواقع تجدیدعهد و میثاق با آرمان‌های عاشورا و حضرت اباعبدالله الحسین (ع) است. یزید گمان می‌کرد با شهادت امام حسین (ع) و یاران ایشان، قیام را سرکوب کرده و کار تمام شده است. زیارت اربعین پایه‌گذار نهضتی شد که پیام عاشورا را در جامعه منتشر کرده و نه‌تن‌ها اجازه نداد پرچم قیام حسینی بر زمین بیافتد بلکه آن را روزبه‌روز رفیع‌تر کرده و در منظر افراد بیشتری قرارداد. فلسفه زیارت اربعین در این نکته نهفته است که قیام فرزند پیامبر اسلام منحصر و محدود به قرن اول هجری نبوده و امروز جهانیان نیاز بیشتری به پیام‌ها و آموزه‌های آن قیام دارند. رهبر معظم انقلاب در این زمینه می‌فرمایند: «در زیارتی از زیارت‌های امام حسین (ع) که در روز اربعین خوانده می‌شود، جمله‌ای بسیار پُرمعنا وجود دارد و آن، این است: «و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من‌الجهالة». فلسفه فداکاری حسین‌بن‌علی (ع) در این جمله گنجانده شده است. زائر به خدای متعال عرض می‌کند که این بنده‌ی تو - این حسین تو - خون خود را نثار کرد تا مردم را از جهالت نجات بدهد. «وحیرةالضّلالة»؛ مردم را از سرگردانی و حیرتی که در گمراهی است، نجات بدهد.» بشر امروز اگرچه از نظر علوم مادی پیشرفت‌های بسیاری کرده و حتی به فضا نیز رفته است، اما همه این پیشرفت‌ها و تکنولوژی‌های جدید و پیچیده نتوانسته او را از حیرت و سرگشتگی نجات دهد، بلکه بر حجم و عمق آن نیز افزوده است. در این دنیای متکثر و مملو از آدم‌های اهل تکاثر، اربعین دو ویژگی برجسته و مهم دارد؛ نخست آنکه وحدت‌بخش و وحدت‌آفرین است. توجه‌ها را از همه‌چیز منقطع کرده و به‌سوی یک مرکز واحد معطوف می‌کند؛ مرکزی خدایی و معنوی البته از نوع اصیل و ریشه‌دار آن. ویژگی دوم آنکه انسان‌های اربعینی نه‌تن‌ها اهل تکاثر نیستند بلکه اهل بخشش و ایثارند. جامعه اربعینی نمونه‌ای و تمرینی از جامعه آخرالزمانی است. در دنیای امروز که برای منافع و سود مادی، انسان‌ها یکدیگر را سلاخی هم می‌کنند، ساخت و نمایش هرساله چنین جامعه نمونه‌ای، معجزه‌ای بی‌نظیر است. در اربعین همه می‌خواهند هر آنچه دارند ببخشند و در این راه فدا کنند. برای بخشیدن و از دست دادن مادیات، اصرار و التماس می‌کنند. این مسئله در حالی است که اغلب این افراد جزو طبقات محروم و معمولی جامعه هستند. این موضوع از منظر جامعه‌شناسی جای بررسی و تحلیل بسیاری دارد و به‌راستی جای اهل علم و دانشگاهیان در بررسی این پدیده عجیب و جهانی بشدت خالی است.
اربعین گنج عظیم و بی‌پایانی است که تازه گوشه‌ای از آن کشف‌شده و بی‌شک در آینده ابعاد تازه‌تری از آن در معرض دید جهانیان قرار خواهد گرفت. امسال ویدئوئی کوتاه از یک دختر جوان هلندی در پیاده‌روی اربعین منتشر شد که حقیقتاً تکان‌دهنده است. ۷۰ درصد هلندی‌ها به هیچ دین و خدایی اعتقاد ندارند. آن دختر نیز یکی از این بی‌خدایان بود که جاذبه حسینی او را به این مراسم کشانده بود. با شور و حرارت ازآنچه دیده بود، می‌گفت و تأکید می‌کرد؛ «اینجا زیباترین جای دنیاست.»