انقلاب اسلامی چگونه سطح چالش خود با مستکبران را بالا برد؟

بیانیه «گام دوم انقلاب اسلامی» که بعد از ۲۲ بهمن ۹۷ و از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی منتشر شد، سرآغاز فصل جدیدی در جمهوری اسلامی ایران است، فصلی که از این پس باید با امید و تکیه بر جوانان بر مشکلات گذشته و ناکامی‌ها غلبه کرد و این کار جز با شناخت نقاط ضعف و قوت ۴۰ ساله انقلاب میسر نمی‌شود.

خبرگزاری تسنیم، در راستای تبیین این بیانیه، در سلسله گزارش‌هایی به بررسی بند‌هایی از این بیانیه می‌پردازد تا شناخت رهنمود‌های رهبر انقلاب در شروع فصل جدید جمهوری اسلامی راحت‌تر صورت گیرد.

در ادامه بیست و سومین گزارش را با موضوع «تغییر چالش‌های انقلاب و شکست مستکبران» می‌خوانید:

با پیروزی انقلاب اسلامی، اولین سفارت‌خانه‌ای که توسط مردم ایران فتح شد و تغییر ماهوی داد، سفارت رژیم صهیونیستی بود. سفارت رژیم صهیونیستی در خیابان کاخ سابق (فلسطین فعلی) واقع شده بود و در ساعات اولیه پیروزی انقلاب، به‌تسخیر مردم انقلابی درآمده و تابلوی سفارت فلسطین بر سردر آن نصب شد. اتباع اسرائیلی نیز و سفیر رژیم صهیونیستی که در مخفی‌گاه خود در ایران باقی مانده بودند همراه با اتباع آمریکا در ۲۹ بهمن از ایران خارج شدند.

روز ۳۰ بهمن ۱۳۵۷ نیز به‌فاصله یک هفته پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مراسمی با حضور یاسر عرفات رهبر سازمان آزادی‌بخش فلسطین، هانی الحسن و اعضای شورای انقلاب اسلامی سفارت فلسطین در تهران در محل سابق سفارت اسرائیل گشایش یافت.

برچیده شدن پایگاه جاسوسی اسرائیل در تهران آرزوی دیرینه انقلابیون بود که روز ۲۲ بهمن به آن جامه عمل پوشانیده شد. اقدام بعدی روز ۱۳ آبان ۵۸ با تسخیر لانه جاسوسی آمریکا به وقوع پیوست که به قطع مراودات سیاسی و اقتصادی بین دو دولت آمریکا و جمهوری اسلامی منجر شد.

برچیده‌شدن بساط سفارت رژیم صهیونیستی از تهران آرزوی دیرینه ملت ایران بود که ۲۲ بهمن ۵۷ محقق شد

با تسخیر لانه جاسوسی آمریکا تحریم‌های ضدایرانی علیه ملت ایران تصویب شد، تحریم‌هایی که با وقوع جنگ تحمیلی در ۳۱ شهریور سال ۵۹، تسلیحات نظامی را هم در بر گرفت. دولت آمریکا با همراه کردن کشور‌های غربی علیه ایران و از طرفی صدام حسین که آتش جنگ را برافروخته بود با همراه کردن کشور‌های عربی، جمهوری تازه‌تأسیس اسلامی را در تنگنای اقتصادی و تسلیحاتی قرار دادند.

ایران در دوران جنگ تحمیلی به‌دلیل مواضعی که علیه دولت‌های استکباری شرقی و غربی داشت، تنها می‌توانست از دو دسته کشور‌ها سلاح وارد کند؛ یکی کشور‌هایی که سازنده سلاح نبودند، اما توان خرید سلاح و ارسال آن به ایران را داشتند که سوریه و لیبی را شامل می‌شد و دیگری چین و کره شمالی که سازنده سلاح بودند. چین نیز به هر دو کشور اسلحه می‌فروخت. کیفیت اسلحه‌های دریافتی ایران در مقایسه با عراق که از شوروی یا فرانسه سلاح می‌خرید، ضعیف‌تر بود لذا نیرو‌های متخصص نظامی و دانشگاهی به‌فکر تولید سلاح‌های سنگین و نیمه‌سنگین افتادند.

سال ۱۳۶۳ شهید طهرانی‌مقدم توانست اولین موشک را در سال ۶۳ همزمان با عملیات بدر به پالایشگاه کرکوک شلیک کند. در آن زمان یگان موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به‌فرماندهی سردار حسن طهرانی مقدم تشکیل شده و وی به‌دنبال بومی‌سازی توان موشکی در کشور می‌رود. این کار با مهندسی معکوس روی یکی از موشک‌های خریداری‌شده از لیبی شروع شد تا اینکه اواسط دهه ۷۰ شمسی اولین موشک ایرانی را با نام شهاب تولید کردند.

از زمان تأسیس اولین یگان موشکی سپاه، نیروی هوافضا توان تولید موشک‌های دوربرد و میان‌بردی را داشته که در عملیات‌هایی همچون لیلةالقدر در خردادماه سال ۹۶ (ضربه به مواضع تروریست‌های داعش در استان دیرالزور سوریه) و عملیات محرم در مهرماه سال ۶۷ (حمله به مواضع عوامل اصلی جنایت حمله تروریستی به رژه نیرو‌های مسلح در اهواز در شرق فرات)، مورد استفاده قرار گرفت.

حمله موشکی سپاه پاسداران به مواضع تروریست‌های داعش در دیرالزور سوریه

اولین پهپاد‌های تولید ایران نیز در دوران دفاع مقدس ساخته شد. اولین هواپیما‌های بدون سرنشین ساخت جهاد دانشگاهی دانشگاه اصفهان در نزدیکی جزیره ماهی با موفقیت تست شد و با دستور فرمانده سپاه تشکیل «گردان رعد»، اولین گردان اطلاعاتی با هدف تأمین عکس هوایی ابلاغ شد. این گردان، با استقرار در شهر اهواز و سپس در پادگانی در نزدیکی جبهه‌های جنگ، به گسترش ساختار و سازمان پرداخت و تلاش کرد جای عکس‌های هوایی ارتش را برای فرماندهان سپاه پر کند.

اولین هواپیما‌های بدون سرنشین ساخت جهاد دانشگاهی دانشگاه اصفهان در نزدیکی جزیره ماهی با موفقیت تست شد و با دستور فرمانده سپاه «گردان رعد»، اولین گردان اطلاعاتی با هدف تأمین عکس هوایی ابلاغ شد. این گردان، با استقرار در شهر اهواز و سپس در پادگانی در نزدیکی جبهه‌های جنگ، به گسترش ساختار و سازمان پرداخت


تجربیات آن روز «گردان رعد» امروز ایران را به جایگاهی رسانده که به‌گفته سردار حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه، ایران پنجمین قدرت پهپادی جهان است.

علی‌رغم فشار‌های ناشی از جنگ، انقلاب اسلامی از کمک کردن به هسته‌های مقاومت اسلامی دریغ نکرد. پس از یورش نیرو‌های رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان و پیشروی به‌سمت بیروت و اشغال بخش‌هایی از این شهر، اولین گروه از رزمندگان ایرانی لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) عازم سوریه شدند تا به حمایت از شیعیان لبنان بپردازند. حاج احمد متوسلیان و شهید همت از جمله فرماندهانی بودند که به سوریه رفتند.

حضور نیرو‌های ایرانی در آن منطقه جرقه تشکیل «حزب‌الله» لبنان بود. حزب‌الله و ساختار تشکیلاتی آن متشکل از نیرو‌های حامی انقلاب اسلامی مانند حزب الدعوه به‌رهبری علامه فضل‌الله، شاخه دانشجویی حزب الدعوه، برخی جداشدگان جنبش امل، برخی اعضای جنبش فتح (جناح ابوجهاد) و سایر شخصیت‌ها و تشکل‌های حامی انقلاب اسلامی بود و سپاه پاسداران کار آموزش نظامی و تسلیح آن‌ها را انجام می‌داد. این تشکیلات امروز یکی از مهم‌ترین بازیگران عرصه سیاسی لبنان و غرب آسیاست و توانست سال ۲۰۰۰ جنوب لبنان را از اشغال نیرو‌های اسرائیلی پاک کند.

به‌رغم نزدیکی یاسر عرفات رهبر جنبش فتح به صدام حسین در دوران جنگ تحمیلی و امضای پیمان اسلو در ۱۹۹۳ و به‌رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی توسط عرفات، جمهوری اسلامی حمایت خود را از هسته‌های مقاومت علیه رژیم اشغالگر قدس برنداشت و از سایر گروه‌های مبارز مانند حماس، جنبش جهاد اسلامی فلسطین، و جبهة الشعبیه حمایت کرد. ایران حتی در دوران دفاع مقدس نیز از گروه‌های مبارز عراقی علیه رژیم بعث حمایت می‌کرد. با شروع جنگ تحمیلی و فشار صدام بر شیعیان و مردم عراق، امام خمینی مأموریتی به آیت‌الله خامنه‌ای مبنی بر پیگیری امور عراق دادند. در سال ۱۳۶۱ رئیس‌جمهور وقت با پیگیری و استفاده از ظرفیت روحانیت مبارز عراق به‌خصوص آیت‌الله سید محمدباقر حکیم و آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی با تنظیم اساسنامه‌ای تشکل مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق را راه‌اندازی کردند.

راه‌اندازی کنفرانس بین‌المللی «جنایات صدام» در تهران از جمله کار‌های مفید مجلس اعلا در دوره دفاع مقدس بود. همچنین باید به همکاری لشکر بدر عراق با نیرو‌های مسلح ایرانی در انجام عملیات‌های نامنظم در خاک عراق با همکاری اتحادیه میهنی و حزب دموکرات کردستان عراق اشاره کرد. مجاهدان عراقی عضو لشکر بدر و اعضای مجلس اعلای عراق بعد از سقوط صدام در ۲۰۰۳، به این کشور برگشته عهده‌دار مسئولیت‌های کلیدی در جمهوری اسلامی تازه‌تأسیس عراق شدند.