نقش دولت لبنان در سناریوی صهیونیست‌ها

تبیین:

تحولات اخیر در جنوب لبنان که با تداوم تجاوزات و نقض‌های پیاپی آتش‌بس از سوی رژیم صهیونیستی همراه شده، چهره‌ای روشن از ضعف سیاسی در بیروت را آشکار کرده است؛ ضعفی که بیش از آن‌که ناشی از ناتوانی باشد، نوعی بی‌عملی آگاهانه به نظر می‌رسد. دولت نواف سلام و وزیر خارجه‌اش، یوسف رجی، در برابر این حملات آشکار عملاً رویکردی منفعلانه  را برگزیده‌اند؛ سکوتی که از جنس بی‌خبری نیست، بلکه نشانه انتخابی حساب‌شده در چارچوب طرحی گسترده‌تر برای فشار بر محور مقاومت، به‌ویژه حزب‌الله، ارزیابی می‌شود. این سکوت محتاطانه بیش از هر چیز، پذیرش نقش ناظر در روند اجرای سیاست‌های دیکته‌شده بیرونی است.

در سوی دیگر ماجرا، اتاق‌های فکر غربی بی‌وقفه سناریوهای خود را به‌روز می‌کنند. در مراکز تصمیم‌سازی پنتاگون، سنتکام، موساد و کاخ سفید، تحلیل‌های راهبردی مشخصی درباره لبنان وجود دارد که بر هدفی واحد تمرکز دارند: «زمینه‌سازی برای تصرف لبنان در صورت تضعیف کامل نیروهای مقاومت». بر اساس این تحلیل‌ها، «لبنان بدون مقاومت» وضعیتی مطلوب و ایده‌آل برای آمریکا و رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود. این راهبرد پایدار، بر تخریب زیرساخت‌های امنیت ملی لبنان و فرسایش توان دفاعی آن بنا شده تا فضایی برای شکل‌گیری یک دولت وابسته و همسو با منافع غرب فراهم گردد.

در چنین شرایط حساسی، در حالی‌که محور دشمن با دقت در حال پیشبرد راهبردهای خود است، انتظار می‌رود سیاست‌مداران لبنان با صلابت و درایت کافی وارد میدان شوند و فریب ظاهر «میانجی‌گرانه» غرب را نخورند. با این حال، نشانه‌های موجود در رفتار دولت کنونی حاکی از سردرگمی و تردید در تصمیم‌گیری است. این تزلزل سیاسی، همان فرصت طلایی است که دشمنان لبنان تلاش دارند با ترکیبی از فشار نظامی، جنگ رسانه‌ای و تحرکات دیپلماتیک، آن را به نقطه فروپاشی برسانند.

در مقابل این فضای انفعالی، مقاومت لبنان بار دیگر با صراحت مواضع خود را اعلام کرده است. اظهارات اخیر شیخ نعیم قاسم، دبیرکل حزب‌الله، به‌روشنی دو پیام کلیدی را منتقل کرد: نخست، آگاهی دقیق حزب‌الله از طراحی‌های بلندمدت دشمنان خارجی و درک عمیق از تله‌های استراتژیکی است که برای امنیت ملی لبنان چیده شده‌اند. دوم، عزم خلل‌ناپذیر مقاومت برای بی‌اثر ساختن کل منظومه‌ای است که واشنگتن و تل‌آویو سال‌ها برای شکل‌دهی آن در خاک لبنان سرمایه‌گذاری کرده‌اند.

حزب‌الله به‌درستی می‌داند که سکوت دولت، نه سیاستی بی‌طرفانه بلکه بخشی از همان سناریوی طراحی‌شده است؛ سناریویی که هدفش خلع‌سلاح اراده ملی و تسلیم لبنان در برابر فشارهای خارجی است. در مقابل، مقاومت خود را سپر اصلی در برابر این پروژه اشغال‌محور معرفی کرده است. پیام روشن به سیاستمداران در بیروت این است که صلح و استقلال واقعی از مسیر مقاومت و آگاهی شکل می‌گیرد، نه از طریق پذیرشِ فشار یا عقب‌نشینی. بازی غرب و تل‌آویو بر پایه تفرقه و انفعال داخلی بنا شده و تنها با وحدت، پایداری و درک درست از ماهیت این بازی است که لبنان می‌تواند از مرحله‌ای چنین پرمخاطره عبور کند.