آیا ترور فرماندهان ارشد نظامی حزب الله تهدید وجودی برای این حزب است؟

تبیین:

ساختار سازمانی حزب‌الله حزب‌الله ساختاری چندلایه و نسبتاً نهادمند دارد: شورای جهادی (یا نظامی): سیاست‌گذاری کلان نظامی و تعیین عملیات کلیدی. فرماندهان میانی و محلی: اداره‌ی واحدهای رزمی در جنوب لبنان، سوریه و سایر مأموریت‌ها.

بازوی امنیتی و اطلاعاتی: شبکه‌ای پیچیده با تجربه در ضدنفوذ و حفظ حداقل جانشینی‌ها. این ساختار باعث می‌شود که مرگ یا ترور فرد خاصی باعث فروپاشی عملکرد نظامی یا امنیتی نشود.

سابقه تاریخی حزب‌الله پیش‌تر ضربات دردناکی تحمل کرده ولی دوام آورده است، مثل: ترور عباس موسوی (دبیرکل وقت) در ۱۹۹۲ → بلافاصله سید حسن نصرالله جانشین شد و سازمان حتی تقویت شد. ترور عماد مغنیه در ۲۰۰۸ → باعث وقفه در عملیات خارجی شد ولی ساختار عملیاتی داخلی حفظ شد. بنابراین سازمان از نظر تربیت فرماندهان و “جانشینی” بسیار محافظه‌کار و آماده است.

نقش فرماندهان میانی در میدان‌های درگیری (مثلاً مرز جنوبی لبنان وسوریه)، فرماندهان میانی بار اصلی مدیریت و تصمیمات تاکتیکی را بر دوش دارند. این لایه، پیوند میان رهبری سیاسی‌نظامی در بیروت و نیروهای عملیاتی است. اگر این سطح به‌شدت آسیب ببیند (مثلاً ده‌ها فرمانده‌ی میدانی به‌طور هم‌زمان از بین بروند)، هماهنگی عملیاتی ممکن است به‌طور جدی مختل شود. بنابراین از لحاظ “کارکردی”، ترورهای متعدد در سطح میانی می‌تواند بیش از حذف افراد ارشد، کارایی کوتاه‌مدت حزب‌الله را تضعیف کند.

پیامدهای احتمالی ترور فرماندهان ارشد: اثر نمادین و روانی قوی دارد، ولی سازمان را از درون فرو نمی‌پاشد. ترکیب حملات به رده‌های میانی و پشتیبانی لجستیکی:

می‌تواند ضربه عمیق‌تری بزند و مدت بازسازی را طولانی‌تر کند. افکار عمومی شیعی لبنان: معمولاً پس از ترور رهبران، انسجام بیشتری پیرامون حزب‌الله شکل می‌گیرد.

بنابراین می توان گفت که ، ترور فرماندهان ارشد حزب‌الله تهدید وجودی مستقیم نیست چون سازمان ساختار نهادمند و جانشین‌پذیر دارد. اما اگر این ترورها با هدف‌گیری لایه‌های میانی، شبکه‌های ارتباطی و سامانه‌های پشتیبانی همراه شود، می‌تواند قابلیت عملیاتی حزب‌الله را در کوتاه‌مدت به‌طور جدی کاهش دهد که این کار هم بعد از عملیات پیجرها در سطح بالا امکان پائینی دارد.

جزئ