پیش‌درآمدی بر جنگ داخلی در آمریکا

تبیین:

آمریکا  روز شنبه 18 اکتبر شاهد یکی از بزرگترین بسیج‌های اعتراضی تاریخ اخیر خود بود؛ موجی انسانی به‌گستردگی تقریباً هفت میلیون نفر که با شعار محوری «نه به پادشاه» (Not a King) در بیش از 2600 نقطه از سراسر کشور به خیابان‌ها آمدند. این اعتراضات که از نظر وسعت و پراکندگی جغرافیایی بی‌سابقه توصیف شده است، بازتاب‌دهنده نگرانی‌های عمیق و فزاینده‌ای میان طیف وسیعی از مردم آمریکا، به‌ویژه از مستقل‌ها  میانه‌روها، درباره آن‌چه «گرایش‌های اقتدارگرایانه» و «فساد افسارگسیخته» در دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور کنونی، قلمداد می‌شود، است.

اما کثرت جمعیت، شعارهای سرداده‌شده و از همه مهم‌تر، نام تظاهرات (نه به پادشاه) نشان‌دهنده شکل‌گیری نوعی دوقطبی عمیق در آمریکاست که در یک‌سوی آن ترامپ و طرفدارانش و در سوی دیگر آن، مخالفان وی حضور دارند. در اینجا هشدارهایی مانند احتمال وقوع جنگ داخلی در آمریکا که قبلاً از سوی افرادی مانند رکس تیلرسون وزیر خارجه اسبق این کشور مطرح شده است، نمود بیشتری می‌یابد!

 این تظاهرات عظیم که با هدایت سازمان‌هایی چون جنبش «تفکیک‌ناپذیر» برگزار شد، نه‌تنها یک اعتراض سیاسی، بلکه یک بیانیه قاطع مدنی و  انتقادی عمیق نسبت به ساختارهای زیربنایی نامتقارن قدرت در آمریکا محسوب می‌شود. در حالی که معترضان با لباس‌های پرچم آمریکا (قرمز، سفید، آبی) و همراهی عروسک‌های بادی نمادین، پیام خود را مبنی مخالفت با تمرکز قدرت بیان می‌کردند، رهبران ارشد حزب دموکرات از این حرکت حمایت کردند و جمهوری‌خواهان آن را «تجمع نفرت از آمریکا» خواندند؛ تعارضی که عمق شکاف سیاسی در جامعه ایالات متحده را بیش از پیش نمایان ساخت، با این حال شهروندان آمریکایی مدت‌هاست از دوگانه دموکرات ـ جمهوری‌خواه عبور کرده‌اند.

گستردگی تجمعات، از کلان‌شهرهای ساحلی مانند نیویورک و لس‌آنجلس گرفته تا شهرهای کوچک و مناطق روستایی، نشان داد که نارضایتی از سیاست‌های دولت ترامپ دیگر محدود به پایگاه‌های سنتی دموکرات‌ها نیست. گرچه شعار «نه به پادشاه» مستقیماً دونالد ترامپ را هدف گرفته بود، اما محتوای شعارها و پلاکاردها نشان داد که انگیزه‌های معترضان فراتر از مخالفت با یک فرد است و ریشه‌های عمیق‌تری در نگرانی از تحول نهادی دارد.

همین مسئله صاحبان پنهان و آشکار  قدرت در آمریکا را شدیداً نگران ساخته است! لابی‌های قدرت اکنون با موج گسترده‌ای مواجه هستند که نه صرفاً علیه یک سیاستمدار (ترامپ)، بلکه علیه ساختار حکمرانی در ایالات متحده به‌پاخاسته‌اند. هرچند این‌بار اعتراضات به‌سبک مدنی و نسبتاً به‌دور از خشونت برگزار شد، اما استعداد بالقوه آن در تبدیل شدن به جنگ داخلی بر هیچ‌کس پوشیده نیست!