تبیین:
رسانههای فرانسوی میگویند بخش آموزش، یکی از ستونهای اصلی اعتصابهای جدید در این کشور بوده است. یکسوم آموزگاران مدارس ابتدایی، قصد شرکت در این حرکت اعتراضی را دارند، رقمی که میتواند این رویداد را به سطح اعتصاب عظیم سال ۲۰۲۳ علیه اصلاحات نظام بازنشستگی برساند. در پایتخت، پاریس، نزدیک به نیمی از آموزگاران اعتصاب کردهاند و پیشبینی میشود دستکم ۹۰ مدرسه تعطیل شود. این جنبش، حتی فراتر از شش اتحادیه اصلی آموزشوپرورش، به اتحادیههای مدارس خصوصی نیز سرایت کرده است، که نشان از همبستگی بیسابقه در این بخش دارد. نکته اساسی اینجاست که آموزگاران فرانسوی این اعتصاب را به پشتوانه حمایت خاص و بی سابقه دانش آموزان صورت دادهاند. دانش آموزان در اعتصابهای صورت گرفته در فرانسه معمولا غایب بودهاند، زیرا اساسا بسیاری از آنها علاقهای به سیاست ندارند. اما آنها امروز آنها علیه نظام سرمایه داری حاکم بر کشورشان و دموکراسی ادعایی ترسیم شده حول آن خروش و طغیان نموده و خواستار "گذار ساختاری"و نه صرفا "گذار سیاسی"در کشورشان هستند. مسائل جاری در فلسطین و بازی مطلق کاخ الیزه در زمین صهیونیستها و حمایت مکرون از نسل کشی کودکان و زنان بیگناه در نوار غزه، سبب شد تا بسیاری از نوجوانان فرانسوی نسبت به وقایع پیرامونی خود، چه در داخل و چه در خارج از کشور حساس شوند. این حساسیت مزمن خود را در جریان اعتصابهای اخیر نشان داد. بدون شک نسل Z در فرانسه و دیگر کشورهای غربی مولد تحولات تازهای خواهد بود که به مراتب دامنه و عمق آن از جا به جایی احزاب و گروههای سیاسی معلوم الحال گستردهتر است. سیاستمداران غربی زمانی متوجه عمق فاجعه خواهند شد که دیگر اساسا فرصتی برای بازخوانی یا بازتعریف ساختار حکمرانی ظالمانه خود ندارند. در چنین شرایطی اعتصاب روز پنج شنبه و دیگر اعتصابهای صورت گرفته در فرانسه را باید فراتر از یک اعتراض جمعی و فراگیر تلقی کرد. روزهای سختی در انتظار حکمرانان فرانسوی خواهد بود..
ارسال نظرات