در مورد دو ستاره درخشان آسمان ایران

تبیین:

پنجم و ششم ماه ذی‌القعده مصادف است با سالروز ولادت دو فرزند بزرگوار و بلافصل امام موسی بن جعفر (ع) که به تقدیر پرمهر خداوند، هر دوی آنان میهمان مردم ایران شدند و بارگاه منور آنان، امروز زیارتگاه عاشقان و ارادتمندان اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) است. یکی حضرت صالح بن موسی‌الکاظم (ع) که آستان مبارکش در شمال تهران، همچون نگینی می‌درخشد و زیارتگاه عاشقان است و دیگری وجود مبارک حضرت احمد بن موسی شاهچراغ (ع) که آستان مقدسش در شهر شیراز، به عنوان سومین حرم اهل بیت (ع) ملجأ عاشقان و دلدادگان خاندان پیامبر خاتم (ص) است. به همین مناسبت، این ایام به عنوان روز بزرگداشت و تکریم امامزادگان و بقاع متبرکه نامگذاری شده تا بهانه و فرصتی باشد برای توجه به نقش مهم فرزندان ائمه هدی (علیهم السلام) در ترویج روح معنویت و معرفت در جامعه و گستراندن آرامش ناشی از معنویت در زندگی اقشار مختلف مردم.

حضرت احمد بن موسی شاهچراغ (ع)، عالم و محدثی بزرگوار و الهام‌گرفته از تعالیم پدر بزرگوارش حضرت امام موسی کاظم (ع) و برادر عزیزش حضرت امام رضا (ع) بود که پس از شهادت پدر و در هنگامی که امام هشتم به اجبار، عازم خراسان شده بود، محل رجوع و وثوق جامعه آن روز بود. نقل است، در زمانی که حضرت امام علی بن موسی (ع) با ولایتعهدی تحمیلی در خراسان بودند، حضرت احمد بن موسی (ع) به اتفاق جناب سید محمد عابد و جناب میر علاءالدین حسین، برادران خود و جمعی دیگر از برادرزادگان و اقارب و دوستان، به قصد زیارت آن حضرت از حجاز به سمت خراسان حرکت کردند. در بین راه نیز جمع کثیری از شیعیان و علاقه‌مندان به خاندان رسالت، به سادات معظم ملحق و به اتفاق حرکت نمودند تا جایی که می‌نویسند: به نزدیک شیراز که رسیدند، تقریباً یک قافله پانزده هزار نفری از زنان و مردان تشکیل شده بود.

خبر حرکت این کاروان را به خلیفه وقت (مأمون عباسی) دادند. وی ترسید که اگر چنین جمعیتی از بنی‌هاشم و دوستداران و فدائیان آنها به طوس برسند، اسباب تزلزل مقام خلافت شود. لذا امریه‌ای صادر کرد به تمام حکام بلاد که در هر کجا قافله بنی هاشم رسیدند، مانع از حرکت آنها شوید و آنها را به سمت مدینه برگردانید. به هرکجا این حکم رسید قافله حرکت کرده بود، مگر شیراز.

 حاکم شیراز مردی به نام «قتلغ خان» بود. وی با چهل هزار لشکر جرّار، در «خان‌زنیان» در هشت فرسخی شیراز اردو زد و همین که قافله بنی هاشم رسیدند، پیغام داد که حسب الامر خلیفه، آقایان از همین جا باید برگردید. حضرت احمد بن موسی (ع) فرمود: «ما قصدی از این مسافرت نداریم، جز دیدار برادر بزرگوارمان». اما لشکر قتلغ خان راه را بستند و جنگ شدید خونینی شروع شد، اما لشکر در اثر فشار و شجاعت بنی هاشم پراکنده شدند.

لشکر شکست خورده، تدبیری اندیشیدند. بالای بلندی‌ها فریاد زدند: «الان خبر رسید که ولیعهد (امام هشتم علیه السلام) وفات کرد»! این خبر مانند برق، ارکان وجود مردمان سست ‎عنصر را تکان داده و از اطراف امام زادگان متفرق شدند. حضرت احمد بن موسی (ع) شبانه با برادران و اقارب از بیراهه به شیراز رهسپار گردیدند و با لباس مبدّل پراکنده شدند.

مدتی بعد و با آشکار شدن محل اختفا و تبلیغ آن وجود بزرگوار، عمال حکومت ظالم عباسی به محل اقامت آنان حمله کرده و پس از مقاومت عزتمندانه آنان، همگی را به شهادت رساندند.

درباره وجود مبارک حضرت صالح بن موسی (ع) (معروف به امامزاده صالح) نیز سید مرتضی علم‌الهدی رازی، از محدثان و فقهای بزرگ شیعه نوشته است: «امام موسی بن جعفر (علیه السلام) دارای فرزندان زیادی بوده اند. یکی از آنان صالح بن موسی الکاظم (علیه السلام) است که در اواخر قرن دوم از عراق به سمت ایران کوچ می‌کند. گویا شخصی به نام حسن بهبهانی در پل کرخ، که امروز به کرج مشهور است در تعقیب امامزاده بوده و چون خدای تعالی درجه شهادت برای ایشان نوشته بود، در باغ جنت گلشن، زیر درخت چنار بزرگی نزدیک چشمه‌ساری ایشان را به شهادت می‌رسانند.»

در مقام و رثای این امامزاده واجب‌التعظیم هم مطالب بسیاری نقل شده که همگی بر فضل و علم و مقام معنوی ایشان دلالت دارد و امروز آستان مبارک ایشان علاوه بر محل رجوع ارادتمندان اهل بیت (ع، شهدای بزرگی همچون شهیدان فخری‌زاده و شهریاری را در برگرفته و زیارتگاه عارفان است.