جنایت در رفح؛ چرا انگلیس سکوت کرده است؟

طی سه ماه گذشته، دولت انگلیس بارها  در مورد قصد اسرائیل برای تهاجم زمینی به رفح ابراز نگرانی کرده و نسبت به آن هشدار داده بود، اما در حال حاضر که طی یک هفته گذشته تهاجم واقعی اسرائیل به غزه آغاز شده است، لندن یک سکوت مرگبار داشته است. در واقع با وجود هشدارهای قبلی، اما لندن اکنون موضعی انفعالی در برابر تهاجم اسرائیل به غزه از خود نشان داده است. می توان گفت اکنون لندن در اوج تهاجم زمینی اسرائیل به غزه، بدون بیانیه وزیر، بدون بیانیه مطبوعاتی دولت و بدون گذاشتن حداقل چند پست در رسانه های اجتماعی اکنون فقط نظاره گر جنگ زمینی در غزه است و «دیوید کامرون»، وزیر خارجه انگلیس نیز این روزها در قبال تحولات خاورمیانه و جنگ در غزه ناپدید شده است.

تنها اشاره اخیر دولت انگلیس به تحولات جنگ غزه زمانی بوده است که «دیوید کامرون»، وزیرخارجه انگلیس روز پنجشنبه برای ایراد یک سخنرانی مهم در کمیته امور خارجی پارلمان این کشور ظاهر شد و فقط سه اشاره کوتاه به تحولات غزه کرد، بدون آن که از تهاجم به رفح نام آورد.

«ریشی سوناک»، نخست وزیر انگلیس نیز موضع گیری انفعالی ثابت خود در قبال جنگ در رفح را به کار گرفته است و  به بیان «عمیقاً نگرانیم» نسبت به تهاجم نظامی اسرائیل به رفح بسنده کرده است. این در حالی است که سوناک دو ماه پیش نسبت به اوضاع رفح و هرگونه عملیات زمینی در آن هشدار داده و خواستار توقف هرگونه طرحی برای جنگ زمینی در رفح شده بود. به عبارتی می توان عنوان کرد که براساس بیانیه دولت انگلیس و واکنش انفعالی آن‌ها، لندن از هشدارهای سفت و سخت خود درباره علمیات زمینی اسرائیل در رفح عقب‌نشینی کرده و حتی با وجود آغاز جنگ در غزه، اما لندن اکنون سخنی از توقف نبرد در رفح نمی زند و سکوت در برابر فاجعه انسانی در رفح را به مخالفت برای ادامه جنگ ترجیح می دهد. دولت انگلیس حتی بیانیه‌ای درباره محکومیت حمله به رفح ارائه نکرد و صرفا وزیر امور خارجه در سایه انگلیس که مخالفت دولت حاکم است، این حمله را محکوم کرد.

حمایت از اسرائیل، اصل اساسی لندن

میدل ایست آی گزارش داده است که به طور کلی در جریان جنگ غزه این یک اصل اساسی و محوری در دولت محافظه کار لندن است که هیچ تصمیمی اتخاذ نکند و هیچ واکنشی نشان ندهد که اقدامات اسرائیل در غزه را برخلاف قوانین بشردوستانه بین المللی نشان دهد. میچل به عنوان معاون وزیرخارجه انگلیس نیز ادعا کرده است که دولت لندن هنوز تاکنون اقدام نظامی گسترده‌ای در رفح ندیده‌ است، بنابراین نمی‌تواند قضاوت کند که آیا عملیات فعلی در رفح مطابق با قوانین بشردوستانه بین‌المللی است یا خیر؟ همین موضع گیری میچل اوج دورویی انگلیس در ماجرای جنگ علیه غزه را نشان می دهد.

سوناک، کامرون و میچل به وضوح از این که خود را از آگاهی از جنگ در رفح دور نشان دهند، خوشحالند، چون در این صورت زیر فشار برای موضع گیری نخواهند بود. انگلیس فقط از اسرائیل می‌خواهد که به قوانین بین‌المللی پایبند باشد، اما هرگز در مورد اینکه آیا قوانین بین المللی در غزه و جنگ رفح نقض شده است یا خیر، نظر نمی‌دهد. انگلیس حتی تا کنون درباره بررس پرونده اسرائیل در دیوان بین المللی لاهه نیز نداده است و این سکوت بیش از هرچیز موضع دوگانه لندن در قبال مسائل بشری را ثابت می کند.

از اوکراین تا فلسطین

سکوت فعلی دولت لندن در قبال جنگ در رفح در حالی است که دولت انگلیس همواره به تندی علیه جنگ در اوکراین و بمباران غیرنظامیان اوکراینی موضع گیری می‌کند، اما انگلیس درباره بمباران رفح تا کنون سکوت کرده است. در واقع از دید غرب جنگ هم مانند تروریسم خوب و بد دارد. جنگ روسیه علیه اوکراین از دید غرب بد است اما جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه خوب است. این منطق قدرت و حقوق بشر غربی است. چگونه است که دادستان دیوان بین‌المللی کیفری بلافاصله بعد از ۲۴ ساعت از شروع جنگ در اوکراین، در آن کشور حاضر می‌شود و بزرگ ‌ترین تیم تحقیقاتی را برای بررسی ابعاد واقعه تشکیل می‌دهد، در حالی که پس از گذشت نزدیک به سه ماه آن هم بر اثر فشار افکار عمومی دنیا نه برای مواسات با مردم مظلوم فلسطین بلکه برای همدردی با خانواده قربانیان صهیونیستی در گذرگاه رفح حضور به‌ هم می‌رساند؟ چگونه است که پس از قضیه اوکراین ۳۴ کشورعمدتاً اروپایی تقاضای ورود ثالث در دعوای اوکراین علیه روسیه را در دیوان بین‌المللی دادگستری به ثبت رساندند، اما در نسل کشی رژیم صهیونیستی همگی در سکوت مرگبار فرو رفته‌اند؟ چگونه است که مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در تشخیص جنایات رژیم صهیونیستی به عنوان جنایت جنگی، مدعی است که اطلاعات حقوقی ندارد اما در خصوص مبارزه مشروع مردم فلسطین در قامت یک وکیل کارآزموده بین‌المللی اظهار نظر می‌کند؟