جهاد و ایستادگی؛ ضامن عزّت، پیشرفت و پیروزی

پایگاه رهنما:

در ماه های اخیر، کشور با شرایطی مواجه شده که مسائل و مشکلات اقتصادی و معیشتی، همراه با جنگ روانی دشمنان و معاندان برای ضریب دادن به این مشکلات در افکار عمومی و درهم شکستن آرامش جامعه، موجب پدید آمدن نگرانی نسبت به آینده، نزد بخشی از مردم به ویژه جوانان شده است.

در این بخش از جامعه، این سؤال شکل گرفته که آیا نظام قادر به عبور از این شرایط خواهد بود یا به عبارتی روشن تر، آیا امیدی به حل مشکلات و آینده ای بهتر وجود دارد؟

در پاسخ به این سوال، فرمانده معظم کل قوا و رهبر حکیم و فرزانه انقلاب در دیدار اخیرشان با مسئولان و جمعی از کارکنان قوه قضائیه، با مرور شرایط سخت ماه های منتهی به هفتم تیرماه سال 60، مصداق عینی امکان عبور از شرایط سخت را تبیین و تأکید فرمودند: « جوانان و نسل جدید از این حوادث مطلع نیستند و باید این مسائل را مطالعه و با دقت در مورد آنها فکر کنند.»

واقعیت این است که در آن ماه ها، کشور با بحران چند وجهی  مواجه بود که حاصل چندین حادثه و پدیده بحران زا به حساب می آمد، حوادثی چون:

1-حمله دشمن بعثی به  کشور و اشغال بخش های زیادی از اراضی کشور  در جنوب و غرب که نه تنها هزینه های جنگ و آوارگی را بر کشور تحمیل کرده بود بلکه با تهدید تاسیسات نفتی و پایانه های صادراتی نفت، موجبات کاهش درآمدهای کشور را نیز فراهم ساخته بود.

2-تجزیه طلبی و به راه انداختن  درگیری نظامی توسط گروهک های ضد انقلاب و قومیت گرا در کردستان، سیستان و بلوچستان، خوزستان و... همزمان با جنگ بیرونی و آنهم در شرایطی که نیروهای مسلح کشور در تحولات پس از پیروزی انقلاب اسلامی، از وضعیتی منسجم برخوردار نبودند.

3-وجود نفاق گسترده و خطرناکی که از یکسو با فریب و اغوای جوانان احساساتی به توسعه نیروی شبه نظامی پرداخته و ازسوی دیگر با پیوند با رئیس جمهور وقت و تشکیل ائتلافی در موضع اپوزیسیون قرار داشت که فکر می کرد می تواند حتی برای حضرت امام خمینی(ره) تعیین تکلیف و قدرت را با تکه بر تهدید و بکارگیری شبه نظامیان پرتعداد، احساسی و البته خشن برای اقدامات تروریستی کور، مصادره نماید.

4-خروج یا بی تفاوتی بخش مهمی از نخبگان و مدیران بروکرات کشور و کمبود تجربه حکمرانی و مدیریتی در مدیران جوان جایگزین که اختلال در سامانه اداری و سازمانی در شرایط سخت و پیچیده، کارشکنی داخلی و خارجی را پدید آورده بود.

5-شکل گیری نوعی ائتلاف گسترده در بین بلوک های شرق و غرب و قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای علیه ایران اسلامی که انقلاب اسلامی و نظام دینی برآمده از آن را کابوسی برای خصلت استکباری و سلطه جویانه خود می دیدند و از صدور انقلاب اسلامی به شدت به هراس افتاده و آن را به مثابه یک زلزله  برای کاخ های ظلم و ستم خویش تلقی می کردند.

6-وجود منافقان و معاندان به فاز جنگ مسلحانه تمام عیار با بهره گیری از عناصر نفوذی چون کلاهی و کشمیری و حذف مسئولان انقلاب و نظام نوپای اسلامی در حوادث تروریستی مثل 7 تیر که از نگاه آنان با توسعه اقدامات حذفی از بدنه مردمی و حزب اللهی به رأس نظام می توانست به نابودی قطعی منتهی شود.

در چنین وضعیتی نه تنها معاندان و منافقان داخلی، بلکه دشمنان بیرونی دچار ذوق زدگی و توهمی شده بودند که روزشمار سقوط نظام را فعال و وعده سقوط چند روزه و چند ماهه نظام را بارها تکرار و ادهای یکدیگر مبنی بر ضعف نظام و قدرت مخالفان  آن را نشخوار می کردند.

اما آنچه در فهم و محاسبات مادی دشمنان و معاندان نمی گنجید، عبور نظام و کشور از آن شرایط سخت و بحرانی فراهم و زمینه ساز پیشرفت ها و پیروزی هایی درعرصه های مختلف شد. عواملی چون:

1-ایستادگی همراه توکل و رشادت حضرت امام خمینی(ره) در جایگاه رهبری که پشتوانه ای برای مردم بود؛

2-پایبندی ملت سربلند ایران اسلامی به سنت ها و قوانین الهی که نه تنها دچار کفران نعمت نشده و درشرایط سخت به نعمت انقلاب و ولایت پشت نکردند، بلکه صبورانه و با توکل بر خداوند در مقابل همه دشمنی ها و سختی ها ایستادند و به وظیفه و تکلیف دینی و انقلابی خود عمل کردند.

3-وجود کارگزاران، مسئولان و فرماندهانی خودساخته، جهادی، پرتلاش و انقلابی و مردمی که همواره در کنار مردم بوده و در عمل شیفتگی به خدمت را نشان داده و تشنگان قدرت را مأیوس ساختند.اینگونه بود که ایران اسلامی در بحران چند بعدی سال 1360 با قرار گرفتن در مدار یکی از سنت های الهی یعنی جهاد و ایستادگی توانست دشمن را مأیوس و زمینه پیشرفت و پیروزی را فراهم  سازد که تنها در جبهه جنگ فتح خرمشهر نماد این پایبندی به سنت های الهی است. امروز هم دیده بان بیدار، کاروان انقلاب و مجاهدان و ایستادگان در برابر ظلم استکبار و مشتاقان عزت و سربلندی و امیدواران به برافراشتن پرچم توحید بر فراز تمامی کاخ های ستم و شکست جباران و طاغوتیان تاکید دارند که بازهمان قاعده و قانون جاری است و «خداوند سال 1401 همان خداوند سال 1360 است.»