- ازدواج سفید و سرنوشت سیاه!
- قهرمانان ملی را به تاریخ نسپاریم!
- سناریوهای مختلف بنزینی پیش روی دولت/ برای مدیریت مصرف سوخت چه باید کرد؟
- دولت تصمیم به اعمال خاموشی گرفت/ آغاز قطع منظم برق از فردا
- شاخص شماره ۵۲/ شریک جرم
- سهگونه کنش؛ سازش،جنگ و مقاومت
- کتاب «پاییز آمد» توسعهدهنده فرهنگ ایثار و دفاع مقدس است
- نگین درخشان ری
- پلیس و امنیت اقتصادی پایدار
- نگاهی بر دستاوردهای عملیات وعده صادق ۲
- چرا ترور رهبران جنبشهای مقاومت موجب فروپاشی آن‌ها نمیشود؟
- جوانهای ورزشکار موجب سربلندی ایران هستند/ ملت را شاد کردید، از همه شما صمیمانه تشکر میکنم
- ماهوارهبر «قائم-۱۰۵» و ماهواره «نور-۴» تا سال آینده پرتاب می‌شود +فیلم
- صالح قاسمی: سازمان برنامه و بودجه پاشنه آشیل موفقیت قانون جوانی جمعیت است
- سپاه ۷۳ مجتمع آبرسانی برای ۳۵۰۰ روستا میسازد
جمعه ؛ 02 آذر 1403 پایان نتایناهو با ائتلافی شکننده
آیا کابینه نفتالی بنت در سیاست‌های ضدفلسطینی بازنگری خواهد کرد؟
اگر دولت جدید تل آویو در سیاست‌های ضدفلسطینی تندتر و رادیکال‌تر از کابینه نتانیاهو نباشد به هیچ عنوان کُندتر نخواهد بود. بر این اساس اگر در آینده در مواضع و اقدامات دولت ائتلافی نفتالی بنت و لاپید بتوان تغییراتی را نسبت به عملکرد جنایت‌آمیز نتایناهو مشاهده کرد این تغییرات تنها از دریچه ترس از قدرت مقاومت و دچار شدن به سرنوشت نتایناهو در قمار رویارویی با مقاومت خواهد بود
با رای اعتماد نمایندگان کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) به کابینه ائتلافی جدید این رژیم به نخست وزیری نفتالی بنت، بلاخره طلسم ۱۲ ساله سلطه نتانیاهو و حزب لیکود بر عرصه قدرت و حکمرانی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین به سر آمد. جدال بر سر ماندن یا رفتن نتانیاهو در دو سال گذشته موجب بحران سیاسی بزرگ و لاینحلی در جامعه صهیونیستی شده بود که موجبات برگزاری ۴ انتخابات زودهنگام و کابینه‌های ناپایدار را ایجاد کرده بود. با این حال اکنون افکار عمومی جامعه صهیونیستی و تحلیلگران منتظرند که ببینند آیا با رفتن نتایناهو بحران سیاسی نیز پایان می‌یابد؟ از طرف دیگر در طول سال‌های حکرانی نتایناهو، بویژه از دوران صف‌گیری مخالفان برای کنار زدن او و مطرح شدن اتهامات فساد علیه وی و خوانواده‌اش، سیاست‌های ضدفلسطینی و ماجراجویی‌های منطقه‌ای اسرائیل شدت گرفت به همان میزان مسئله امنیت و تهدیدات امنیتی علیه این رژیم شدت یافت تا جایی که در جنگ اخیر غزه بیشتر مناطق سرزمین‌های اشغالی شاهد بمبارانی بی سابقه از سوی فلسطینیان بود. از این حیث نیز این پرسش مطرح است که سیاست کابینه جدید صهیونیستی نسبت به فلسطینیان و همچنین ماجراجویی‌های منطقه‌ای تا چه اندازه دستخوش تغییر و تحول خواهد شد؟
حرکت کُند کابینه ائتلافی با بار سنگین اختلافات
یکی از ویژگی‌های محرز انسداد سیاسی در جامعه صهیونیستی طی سال‌های اخیر، علاوه بر سیستم انتخاباتی که اجازه راهیابی احزاب کوچک به پارلمان را می‌دهد، به شکاف گسترده داخلی در عرصه اجتماعی و سیاسی باز‌می‌گردد که به واسطه این شکاف امکان شکلگیری یک دولت منسجم از ائتلاف راستگرایان و یا ائتلاف طیف میانه و چپ را نمی‌دهد. این شکاف گسترده خود را در موضوعات مختلف سیاست داخلی از جمله آموزش، بهداشت، اقتصاد و فرهنگ نشان می‌دهد. وجود چنین شرایطی را می‌توان به وضوح در کابینه ائتلافی نتایناهو و گانتس (از حزب میانه آبی و سفید) مشاهده کرد که با وجود ضرورت تشکیل کابینه در دوران اضطراری شیوع کرونا به وقوع پیوست، اما عمر چندانی نداشت و پس از چند ماه سایه اختلافات بر سر موضوعات داخلی موجب سرنگونی آن شد.
کابینه‌های ائتلافی جدید نیز از این امر مستثنی نیست. آنچه موفقیت تشکیل کابینه ائتلافی لاپید رئیس حزب ییش عتید (از طیف میانه) و نفتالی بنت رئیس حزب خانه یهودی (از طیف راست افراطی) را منجر شد در واقع اراده گسترده اپوزوسیون نتایناهو برای کنار زدن او از عرصه قدرت به هر طریق ممکن بود. این بدین معناست که ائتلاف اخیر بر مبنای تفاهمی در مورد برنامه‌ها و سیاست‌های داخلی پایه ریزی نشده و به طور قطع و یقین در آینده بسیار نزدیک دچار آنچه گریبان ائتلاف نتایناهو و گانتس را گرفت خواهد شد.
وجود این وضعیت حتی این امیدواری را در نتایناهو بوجود آورده است که بتواند در اینده نزدیک موجبات سرنگونی کابینه لاپید و کشاندن قضیه به انتخابات زدهنگامی دیگر را فراهم آورد. او روز یکشنبه در کنست با «اتحاد خائنانه» نامیدن کابینه جدید، اطمینان داد که دوران دولت نفتالی بنت بسیار کوتاه خواهد بود و حزب لیکود با قدرت به دولت باز خواهد گشت و او دوباره سکان دولت را به‌دست خواهد گرفت.
اشغالگری عجین شده با ماهیت رژیم؛ استمرار سیاست‌های ضدفلسطینی.
اما بعد دیگر حائز اهمیت در نگاه به سیاست‌ها و خط مشی دولت جدید صهیونیستی مربوط به سیاست خارجی تل آویو و رفتار کابینه جدید با فلسطینیان و رعایت حق و حقوق آن‌ها در دوران نفتالی بنت می‌باشد. قابل انکار نیست که بخشی از جریانات فلسطینی و حتی طرف‌های خارجی حامی سازش و مذاکره فلسطینیان با رژیم صهیونیستی، امیدوارند که با رفتن نتانیاهو مسیر برای بازگشت صهیونیست‌ها به میز مذاکره برای حل اختلافات و رسیدن به توافقی جدید باز شود.
اما اینکه آیا رژیم صهیونیستی در دوران ائتلاف بنت و لاپید سیاست‌های سرکوبگرایانه و جنایت‌آمیز نتانیاهو را در قبال فلسطینیان و سیاست‌های بی‌ثبات‌ساز در سطح منطقه‌ای را تعدیل خواهد کرد پرسشی است که با نگاهی به مواضع نفتالی بنت و شریک به اصطلاح میانه‌رو او می‌توان ناممکن بودن آن را دریافت. حتی می‌توان ادعا کرد بخشی از استدلال بنت در جدایی از ائتلاف کابینه نتانیاهو در دورانی که وزیر آموزش را بر عهده داشت، همانند آویگور لیبرمن رئیس حزب اسرائیل خانه ما، اعتراض او و حزب متبوعش به کم تأثیر بودن سیاست‌های ضدفلسطینی نتانیاهو و لزوم در پیش گرفتن شدت عمل بیشتر برای سرکوب فلسطینیان و اشغال اراضی آن‌ها در کرانه باختری و قدس شریف بود.
"هر کاری از دستم بر بیاید انجام خواهم داد تا اطمینان حاصل کنم که آن‌ها [فلسطینی‌ها]هرگز کشوری نخواهند داشت". این یکی از مواضع صریح نفتالی بنت یار دیرین نتایناهو علیه فلسطینیان است که در سال ۲۰۱۲ بیان شد و تا کنون همواره مواضعی اینچنینی و حتی شدیدتر اتخاذ کرده است. اواز هواداران جدی شهرک سازی‌های اسرائیل و در واقع سیاست اشغالگری و کوچ دادن فلسطنیان است.
در واقع همانگونه که در اولین واکنش حماس نسبت به تغییر کابینه صهیونیستی مشاهده می‌شود اگر دولت جدید تل آویو در سیاست‌های ضدفلسطینی تندتر و رادیکال‌تر از کابینه نتانیاهو نباشد به هیچ عنوان کُندتر نخواهد بود. بر این اساس اگر در آینده در مواضع و اقدامات دولت ائتلافی نفتالی بنت و لاپید بتوان تغییراتی را نسبت به عملکرد جنایت‌آمیز نتایناهو مشاهده کرد این تغییرات تنها از دریچه ترس از قدرت مقاومت و دچار شدن به سرنوشت نتایناهو در قمار رویارویی با مقاومت خواهد بود.
حرکت کُند کابینه ائتلافی با بار سنگین اختلافات
یکی از ویژگی‌های محرز انسداد سیاسی در جامعه صهیونیستی طی سال‌های اخیر، علاوه بر سیستم انتخاباتی که اجازه راهیابی احزاب کوچک به پارلمان را می‌دهد، به شکاف گسترده داخلی در عرصه اجتماعی و سیاسی باز‌می‌گردد که به واسطه این شکاف امکان شکلگیری یک دولت منسجم از ائتلاف راستگرایان و یا ائتلاف طیف میانه و چپ را نمی‌دهد. این شکاف گسترده خود را در موضوعات مختلف سیاست داخلی از جمله آموزش، بهداشت، اقتصاد و فرهنگ نشان می‌دهد. وجود چنین شرایطی را می‌توان به وضوح در کابینه ائتلافی نتایناهو و گانتس (از حزب میانه آبی و سفید) مشاهده کرد که با وجود ضرورت تشکیل کابینه در دوران اضطراری شیوع کرونا به وقوع پیوست، اما عمر چندانی نداشت و پس از چند ماه سایه اختلافات بر سر موضوعات داخلی موجب سرنگونی آن شد.
کابینه‌های ائتلافی جدید نیز از این امر مستثنی نیست. آنچه موفقیت تشکیل کابینه ائتلافی لاپید رئیس حزب ییش عتید (از طیف میانه) و نفتالی بنت رئیس حزب خانه یهودی (از طیف راست افراطی) را منجر شد در واقع اراده گسترده اپوزوسیون نتایناهو برای کنار زدن او از عرصه قدرت به هر طریق ممکن بود. این بدین معناست که ائتلاف اخیر بر مبنای تفاهمی در مورد برنامه‌ها و سیاست‌های داخلی پایه ریزی نشده و به طور قطع و یقین در آینده بسیار نزدیک دچار آنچه گریبان ائتلاف نتایناهو و گانتس را گرفت خواهد شد.
وجود این وضعیت حتی این امیدواری را در نتایناهو بوجود آورده است که بتواند در اینده نزدیک موجبات سرنگونی کابینه لاپید و کشاندن قضیه به انتخابات زدهنگامی دیگر را فراهم آورد. او روز یکشنبه در کنست با «اتحاد خائنانه» نامیدن کابینه جدید، اطمینان داد که دوران دولت نفتالی بنت بسیار کوتاه خواهد بود و حزب لیکود با قدرت به دولت باز خواهد گشت و او دوباره سکان دولت را به‌دست خواهد گرفت.
اشغالگری عجین شده با ماهیت رژیم؛ استمرار سیاست‌های ضدفلسطینی.
اما بعد دیگر حائز اهمیت در نگاه به سیاست‌ها و خط مشی دولت جدید صهیونیستی مربوط به سیاست خارجی تل آویو و رفتار کابینه جدید با فلسطینیان و رعایت حق و حقوق آن‌ها در دوران نفتالی بنت می‌باشد. قابل انکار نیست که بخشی از جریانات فلسطینی و حتی طرف‌های خارجی حامی سازش و مذاکره فلسطینیان با رژیم صهیونیستی، امیدوارند که با رفتن نتانیاهو مسیر برای بازگشت صهیونیست‌ها به میز مذاکره برای حل اختلافات و رسیدن به توافقی جدید باز شود.
اما اینکه آیا رژیم صهیونیستی در دوران ائتلاف بنت و لاپید سیاست‌های سرکوبگرایانه و جنایت‌آمیز نتانیاهو را در قبال فلسطینیان و سیاست‌های بی‌ثبات‌ساز در سطح منطقه‌ای را تعدیل خواهد کرد پرسشی است که با نگاهی به مواضع نفتالی بنت و شریک به اصطلاح میانه‌رو او می‌توان ناممکن بودن آن را دریافت. حتی می‌توان ادعا کرد بخشی از استدلال بنت در جدایی از ائتلاف کابینه نتانیاهو در دورانی که وزیر آموزش را بر عهده داشت، همانند آویگور لیبرمن رئیس حزب اسرائیل خانه ما، اعتراض او و حزب متبوعش به کم تأثیر بودن سیاست‌های ضدفلسطینی نتانیاهو و لزوم در پیش گرفتن شدت عمل بیشتر برای سرکوب فلسطینیان و اشغال اراضی آن‌ها در کرانه باختری و قدس شریف بود.
"هر کاری از دستم بر بیاید انجام خواهم داد تا اطمینان حاصل کنم که آن‌ها [فلسطینی‌ها]هرگز کشوری نخواهند داشت". این یکی از مواضع صریح نفتالی بنت یار دیرین نتایناهو علیه فلسطینیان است که در سال ۲۰۱۲ بیان شد و تا کنون همواره مواضعی اینچنینی و حتی شدیدتر اتخاذ کرده است. اواز هواداران جدی شهرک سازی‌های اسرائیل و در واقع سیاست اشغالگری و کوچ دادن فلسطنیان است.
در واقع همانگونه که در اولین واکنش حماس نسبت به تغییر کابینه صهیونیستی مشاهده می‌شود اگر دولت جدید تل آویو در سیاست‌های ضدفلسطینی تندتر و رادیکال‌تر از کابینه نتانیاهو نباشد به هیچ عنوان کُندتر نخواهد بود. بر این اساس اگر در آینده در مواضع و اقدامات دولت ائتلافی نفتالی بنت و لاپید بتوان تغییراتی را نسبت به عملکرد جنایت‌آمیز نتایناهو مشاهده کرد این تغییرات تنها از دریچه ترس از قدرت مقاومت و دچار شدن به سرنوشت نتایناهو در قمار رویارویی با مقاومت خواهد بود.
منبع: الوقت
اشتراک گذاری:
ارسال نظرات