بانویی که پناه نبی خاتم بود

پایگاه رهنما:

به سفر مکه مکرمه که مشرف شوید، یکی از برنامه‌های سفر، «زیارت دوره» است. زیارتی در اطراف شهر مکه برای دیدن بخش‌هایی از تاریخ اسلام و یکی از مکان‌هایی که برای زیارت می روید، «غار حراء» است. غاری که بر روی جبل النَور واقع شده است. زمانی که از همان پایین کوه به بالا نگاه می‌کنی، قسمتی از مهمترین فراز تاریخ بعثت پیامبر (ص) در ذهنت نقش می‌بندد و اصلی‌ترین افراد این برهه نه فقط محمد امین، بلکه نوجوان و بانویی هستند که تمامی عمر خود را وقف راه محمد (ص) و دینی که آورده است، می‌کنند. بانویی که لحظه لحظه بودنش در کنار پیامبر اعظم (ص) چه از آن زمانی که از همین کوه بلند بالا می‌رفت تا برای محمد امینش که در عبادت بود، غذا ببرد و چه آن زمان که تمامی اموال و دارایی‌هایش را در راه اسلام ناب محمدی (ص) هزینه کرد، در تمامی این لحظات هرگز رسول خدا را که پیش از آن به عنوان همسر برگزیده بود و حالا مقتدایش شده بود، تنها نگذاشت.

او «خدیجه» بود، مادر اسلام که برای پیامبر هم همسر بود و هم حامی. در روزهای سخت تحریم و محاصره اقتصادی مسلمانان،اقامت اجباری در شعب ابیطالب، در کنار اسلام و تازه مسلمانان ماند و همه ثروتش را پشتوانه مقاومت پیروان راه نبی خاتم (ص) قرار داد و در نهایت نیز در سختی همین راه، جان به خدای محمد (ص) تسلیم کرد. در همین زیارت‌های دوره در مکه است که می‌توانی در قبرستان حجون، از دور مزارش را ببینی و زیارتش کنی و برای یک عمر که نه یک تاریخ مجاهدت در کنار پیامبر خدا، از او سپاسگزار باشی.

حضرت آیت‌الله جوادی آملی (حفظه الله) در خصوص جایگاه، نقش و مقام حضرت خدیجه کبری (س) می‌گویند: «همان طوری که وجود گرامی رسول اکرم (ع) قبل از نزول اسلام و قرآن، به امانت معروف بود، خدیجه (س) هم قبل از اسلام به طهارت معروف بود. می‌گفتند «بانوی طاهره»، آن «طاهره» همتای این «امین» شد و این «امین» همسر آن «طاهره» شد و آن اموال در راه اسلام صرف شد و خدا این صرف را پذیرفت و به رسولش فرمود: وَ وَجَدَکَ عَائِلاً فَأَغْنَی. یعنی تو را بی‌نیاز کرد؛ یعنی مال خدیجه (س) مال خداست و کار خدیجه (س) مقبول الهی است».

در ادامه آیت الله جوادی آملی می‌فرمایند؛ «دربارهٴ مریم (س) آمده است که فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَهَا نَبَاتاً حَسَناً. مریم (سلام الله علیها) را خدا قبول کرد، نه عمل مریم (س) را. وقتی عمل مریم (س) را قبول بکند به او پاداش خیر می‌دهد، وقتی خود مریم (س) را قبول بکند او را مادر پیغمبر می‌کند. وقتی خدیجه (س) را قبول بکند او را مادر سیدهٴ نساء عالمیان قرار می‌دهد. خیلی فرق است که خدا عمل کسی را قبول بکند، یا این که خود او را قبول بکند.»

خدیجه سلام الله علیها تنها یک همسر برای رسول خدا (ص) نبوده است، او اولین مسلمانی است که حق را از ناحق تمیز داد. خداوند خدیجه را برای اسلام برگزیده بود.

ام سلمه نقل می‌كند شبی كه شب عروسی حضرت زهرا (س) بود - حضرت خديجه (س) قبل از زمان عروسی حضرت زهرا (س) در مكه فوت كرده است - خانه پيغمبر (ص) محل جشن حضرت زهرا (س) بود. وقتی می‌خواستند جهيزيه حضرت زهرا (س) را كه پيامبر (ص) تهيه كرده بود، به خانه اميرالمومنين (ع) بفرستند، من خدمت پيامبر خدا آمدم و گفتم يا رسول الله؛ پدران و مادرانمان بفدايت! امشب جای خديجه خيلی خالی است كه عروسی دخترش را ببيند. تا نام خديجه را بردم پيامبر فرمودند: «اسم خديجه را بردی و كجاست كسی كه مثل خديجه باشد؟ خديجه كسی بود كه در روزی كه مردم مرا تكذيب می‌كردند او مرا تصديق كرد. روزی كه همه برای من چنگ و دندان می كشيدند در اين دين اسلام مثل كوه پناهم بود، او بود كه با مال و ثروتش كمكم كرد. خداوند متعال مرا امر كرد كه به خديجه بشارت دهم كه خانه ای يكتا در بهشت دارد.»

پیامبر (ص) پناهگاه همه بشریت است، همه باید به دامن پاک او چنگ بزنند تا خداوند سعادت را نصیبشان کند و چنین پناهگاهی خودش می فرماید که خدیجه (س) مثل کوه پناهم بود و برای همسر آخرین فرستاده خداوند، قطعا مرتبه‌ای بالاتر از آن نخواهد بود.