روایت «امیر حیدری» از نامه نگاری رئیس ستاد ارتش آمریکا با مسئولان نظامی ایران

رهبر انقلاب در دیدار فرماندهان نیروی هوایی و پدافند ارتش (99/11/19) درباره برگزاری رزمایش‌های نیروهای مسلح فرمودند: «خوشبختانه در این یکی دو ماه اخیر، هم ارتش، هم سپاه، هم وزارت دفاع توانایی‌های برجسته‌ای را در برابر چشم همه قرار دادند: هم مردم خودمان این رزمایشهایی را که انجام گرفت دیدند هم دنیا دید؛ چشمهای نگران ماهواره‌ها دیدند و تحسین کردند و بعضی‌ها اظهار تعجّب کردند که واقعاً تحسین‌برانگیز هم بود؛ بخصوص در شرایط تحریم. در یک چنین محدودیّتی نیروهای مسلّح ما توانستند یک چنین کارهای بزرگی را انجام بدهند و به ظهور برسانند... نیروهای مسلّح مایه‌ی امنیّت ملّی کشور هستند و چقدر افتخارآمیز است که یک کشوری بتواند امنیّت ملّی خودش را به وسیله‌ی عناصر خودش‌، فرزندان خودش، نیروهای مسلّح خودش تأ‌مین کند و منتظر دیگران نباشد.» پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در همین رابطه گفتگویی با امیر سرتیپ کیومرث حیدری، فرمانده نیروی زمینی ارتش انجام داده است.

با توجه به تأکید اخیر رهبر انقلاب نسبت به رزمایش‌های نظامی و آثار اقتدارآمیز این رزمایش‌ها، چه تغییراتی در این رزمایش‌ها از زمان مسئولیت شما شکل گرفته است؟

از زمانی که بنده با حکم رهبر انقلاب فرمانده نیروی زمینی ارتش شدم، سه اصل را به‌عنوان اصول فرماندهی نیروی زمینی اعلام کردم: اصل اوّل، ولایت‌محوری یا ولایت‌مداری؛ اصل دوم، عدالت‌محوری و اصل سوم، شایسته‌سالاری است.

تا به امروز، به یاری خدا تمام برنامه‌ریزی‌ها، طرح‌ها و اقداماتی که بر این سه اصل استوار بوده خصوصاً اصل ولایت‌مداری، در حال اجراست یا به نتیجه رسیده است. بر همین اساس ما چشم و گوش‌ و عقل و هوشمان را به‌کار بستیم تا آنچه که از لسان مبارک رهبر انقلاب جاری می‌شود را در قالب اوامر مطاع، حتی مطلوب نظر ایشان انجام دهیم و جهت‌گیری‌هایمان در این مسیر باشد. یکی از این جهت‌گیری‌ها، حضور اقتدارآمیز میدانی است که در قالب کمک به مردم در بلیات و حوادث غیرمترقبه مثل زلزله، سیل و سایر کمک‌های مردمی خودش را نشان می‌دهد.

نیروی زمینی در این میادین می‌تواند ولایت‌مداربودن خودش را به منصه‌ی ظهور برساند. به‌طور مسلّم یکی از قاطع‌ترین این میادین رزمایش است؛ رزمایش‌هایی که هدف‌محورند و نیروی زمینی دوگونه حضور چه در باب رزمایش و چه در غیر رزمایش در میادین دارد. یک حضور از طرف فرماندهی معظّم کل قواست که از طریق سلسله مراتب به ما ابلاغ می‌شود. دیگری حضورهای میدانی ماست که می‌تواند بخشی از ولایت‌مداربودن ما را به منصه‌ی ظهور برساند و اقتدار خاصی را برای نظام به نمایش بگذارد که به آن مأموریت‌های استنتاجی می‌گوییم؛ یعنی نتیجه می‌گیریم که اگر این کار را انجام دهیم خوب است. مثلاً یکی از مأموریت‌های استنتاجی افتخارآمیز نیروی زمینی، مرتبط با ناآرامی­های دی‌ماه 97 بود. در آن زمان ما مأموریت خاصی نداشتیم، ولی آمادگی‌مان را به سردار باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح اعلام کردیم و به ایشان گفتیم که فعلاً نیروی زمینی مأموریتی ندارد، ولی با توجه به نیروهای آموزش‌دیده و ولایی که داریم، الآن بهترین فرصت است که ما به نیروهای امنیتی کشورمان کمک کنیم. خوشبختانه ایشان پذیرفت و ما توانستیم در برقراری امنیت در داخل شهرهایی که دچار ناآرامی شده بودند، تأثیر بسزایی داشته باشیم و گزارش آن به استحضار رهبر انقلاب هم رسید که اوامر ویژه‌ای در این‌باره صادر کردند که حتماً در آینده برای ما نصب‌العین خواهد بود.

از قاطع‌ترین عرصه‌های حضور دیگری که زمینه‌اش برای ما فراهم است تا بتوانیم قدرت‌افکنی کنیم و اقتدار نظام و ارتش ولایت‌مدار را به نمایش بگذاریم، رزمایش است. ما انواع رزمایش‌ داریم. تقریباً در نیروی زمینی از رده‌ی گروهان رزمایش داریم که به آن آزمایش می‌گویند. آزمایش نوع یک، نوع دو و نوع سه داریم که نوع پیشرفته‌ی آن به رزمایش تبدیل می‌شود. رزمایش میدانی ما هم در سطح گردان است؛ یعنی در یک برنامه‌ی آموزشی میدانی، در پایان برنامه‌، گروهان یک رزمایش، گردان یک رزمایش و تیپ یک رزمایش انجام می‌دهند. رزمایش‌های خاص پایان سیکل‌های آموزشی است. رزمایش‌های دیگری هم داریم که رزمایش‌های هدف‌محوری هستند و ما با هدف ابلاغ یک پیام یا یک اخطار، اقتدارمان را به نمایش می‌گذاریم و تجهیزات و تسلیحاتی که تولید کردیم و می‌خواهیم به رخ دشمن بکشیم را در این رزمایش‌ها نشان می‌دهیم. به‌طورکلی ما اهداف خاصی در این رزمایش‌ها داریم و می‌خواهیم به دشمن بفهمانیم که آمادگی ‌ما صددرصد است. در مجموع هدف از این رزمایش بروز اقتدار و قدرت‌نمایی است؛ قدرت‌نمایی یک ارتش که در بستر ولایت و ولایت‌مداری رشد و نمو کرده و سلسله مراتبش را به این شکل تشکیل داده است.

در سال جاری رزمایشی با عنوان اقتدار 99 انجام دادیم که در این رزمایش از نظر مکان، زمان، نوع تاکتیک، تکنیک‌ و ترکیبی از یگان‌هایی که به‌کار بردیم، بسیار متمایز از همه‌ی رزمایش‌هایی بود که تا به امروز انجام دادیم. اوّلین وجه تمایز این رزمایش، لبیک به منویات رهبر انقلاب بود. برداشت ما از فرامین حضرت آقا این بود که الآن نیاز به قدرت‌نمایی داریم و این قدرت باید در عرصه‌های مختلف به منصه‌ی ظهور برسد تا به دشمن پیامی ارعاب‌آمیز، نه بازدارنده بدهد. ما از بازدارندگی عبور کردیم و دشمن باید از ما عبرت ‌بگیرد.

اگر خاطرتان باشد ارتش اوّل با یک رزمایش پهپادی قدرت‌نمایی کرد. ما توان پهپادی نیروهای چهارگانه‌ی ارتش را در رکاب امیر سرلشکر موسوی، فرمانده‌ محترم کل ارتش و با حضور سردار سرلشکر پاسدار باقری، ریاست محترم ستاد کل در منطقه‌ی سمنان به‌راه انداختیم که در تضعیف روحیه‌ی دشمن خیلی موثر بود. در اینجا با افتخار عرض می‌کنم که قاطبه‌ی پهپادها از نیروی زمینی بود؛ یعنی فن‌آوری‌های نوین هم از لحاظ کمیت، هم از لحاظ کیفیت با نیروی زمینی بود. ما در این رزمایش دشمن‌شکنی کردیم و بلافاصله تمام رسانه‌ها از ما انتقاد کردند و می‌خواستند سطح کار ما را تقلیل بدهند، ولی چه دوست، چه دشمن فهمید که ما به قدرت بی‌بدیلی در عرصه‌ی پهپاد تبدیل شده‌ایم.

بعد از این رزمایش، از ما خواسته شد که یک رزمایش غیرمترقبه با فوریت زمانی جدای رزمایش‌های دیگر انجام بدهیم. یک رزمایش غیربرنامه‌ای که غیرمترقبه بود. آنچه که در این رزمایش به ما ابلاغ شد، قدرت تحرک در جابه‌جایی، ابتکار، نوآوری و خلاقیت خصوصاً سرعت عمل در زمان و مکان بود. وجه‌الوجوه تمایز این رزمایش از لحاظ زمانی، موقعی بود که واقعاً جمهوری اسلامی به یک قدرت‌نمایی در عرصه‌ی بین‌المللی نیاز داشت، چراکه آمریکایی‌ها چهل روز قبل از این رزمایش، شروع به قدرت‌نمایی در منطقه‌ی خلیج فارس کرده بودند که یکی از کارهایشان، به پرواز درآوردن بمب‌افکن‌هایی بر فراز منطقه بود. کار دیگرشان، نقل‌وانتقال تجهیزات از داخل پایگاه‌های خودش در منطقه بود. مثلاً تجهیزاتشان را از عین‌الاسد به بحرین و از بحرین به کویت و از کویت به امارات می‌بردند. البته ما اشراف اطلاعاتی داشتیم و یقین داشتیم که از روی ترس دارند این کار را می‌کنند؛ چون از لحاظ زمانی اولاً سالگرد شهادت حاج قاسم سلیمانی بود و آمریکایی‌ها استنباطشان این بود که ما در سالگرد شهید سلیمانی ممکن است به یک اقدام نظامی برای انتقام دست بزنیم. ثانیاً ماه‌های پایانی عمر ترامپ بود و وضع آمریکا بسیار آشفته بود. درواقع با نقل‌وانتقالاتِ مانورگونه‌ی میدانی می‌خواستند این پیام را به ما بدهند که اگر دست از پا خطا کنید، جواب می‌دهیم.

در این موقعیت ما زمان خوبی را با هوشمندی انتخاب کردیم تا دشمن در حال مانور بفهمد که ما با این رزمایش داریم اعلام آمادگی می‌کنیم. یکی از مانورهای آمریکایی‌ها عبور زیردریایی‌هایشان از تنگه‌ی هرمز بود که در دید ما قرار گرفت. مثلاً می‌خواستند یک پیام بازدارندگی به ما بدهند تا اقدامی نکنیم. تمام اقدامات دشمن، پالس انفعال و تدافعی پیداکردن آن‌ها را به ما داد تا جایی‌ که رئیس ستاد مشترک آمریکا، دوبار برای مسئولان نظامی کشور نامه نوشت و گفت ما نمی‌خواهیم کاری انجام بدهیم، چرا شما این‌قدر رزمایش انجام می‌دهید!

بنابراین، زمان برای ما زمان خیلی خوبی بود. زمانی بود که دشمن شمشیرش را از رو کشیده بود، ولی ما در منطقه حضور پیدا کردیم. در مکانی هوشمندانه هم رزمایش برگزار شد. سواحل جاسک، روبه‌روی پایگاه‌های مهم آمریکا در منطقه است. ما در منطقه‌ای رزمایش کردیم که آن‌ها حضور حداکثری داشتند. این رزمایش از لحاظ تاکتیک و تکنیک‌هایی که به‌کار گرفتیم، متمایز از رزمایش‌های دیگر بود. ما برای اوّلین بار در این رزمایش رکوردگیری کردیم که چگونه و در چه کسری از زمان سواحل دشمن را تصرف کنیم؛ یعنی دیگر در این رزمایش دشمن فرضی وجود نداشت و به‌دنبال این نبودیم که در چه کسری از زمان می‌توانیم به سواحل دشمن دسترسی پیدا بکنیم. ما در این رزمایش سه کار تاکتیکی انجام دادیم. اوّل، نفوذ کنیم. دوم، سرپل‌گیری کنیم و سوم، توسعه‌ی وضعیت در سواحل دشمن بدهیم؛ یعنی با زبان نظامی گفتیم که ما آماده هستیم تا سواحل شما را که پشتیبان آمریکا هستید، تصرف کنیم. آن‌که باید این پیام را می‌فهمید، فهمید.

تاکتیکی که ما به‌کار گرفتیم، برای اوّلین بار ثقل کار را روی تحرک هوایی بردیم؛ یعنی مرکزیت را بر نقل‌وانتقالات سریع با تکیه به پشتیبانی هوایی و عملیات متحرک هوایی گذاشتیم؛ به این معنا که نیروها را از استان ها به‌وسیله‌ی هواپیماهای نیروی هوایی با چتر در منطقه فرود آوردیم و در کنار نیرو، تجهیزات را هم با چتر بارریزی کردیم. یکی از کارهای عمده‌ی دیگری که ما برای اوّلین بار انجام دادیم تا دشمن بفهمد که به‌صورت نمادین نمی‌خواهیم به سواحلشان نفوذ کنیم، فرودآوردن حجم وسیعی از غواصان چترباز در دریا بود. بی‌نظیرترین عملیاتی بود که تا آن روز سابقه نداشت. ما به نیروهای غواصمان آموزش چتربازی دادیم. غواص سوار بر قایق و کشتی می‌شود و روی آب قوس می‌کند، چراکه تجهیزات دارد. چتری که برای پریدن استفاده می‌شود، متناسب با وزن بدن است و برای تجهیزات اضافی نیست. ما می‌بایست قبل از فرود غواص‌هایمان با تجهیزات اضافی در آب، آن‌ها را آماده می‌کردیم. این کار را آشکارا انجام دادیم تا دشمن ببیند. گستره‌ی وسیعی از دریا را با غواصان چتربازمان پوشاندیم. در این رزمایش به دشمن فهماندیم که نیروی زمینی نه‌تنها از راه خشکی، بلکه از راه دریا، کف دریا و از زیر سطح آمادگی دارد که به سراغ شما بیاید.

کار دیگری که انجام دادیم، هلی‌برن گسترده و وسیع در منطقه بود. هلی‌برن یک عملیات پیچیده است. ما همیشه در روز هلی‌برن می‌کردیم، ولی در این رزمایش، در شب هلی‌برن کردیم. هلی‌برن در شب بسیار مخاطره‌آمیز و ریسک نسبی است، ولی این کار را کردیم. البته از قبل تمرین کرده بودیم و هدفمان غافلگیری دشمن بود. بالگردهایمان را هم به سامانه‌ی ناوبری شبانه مجهز کرده بودیم. بالگردهای ما تا امسال سامانه‌ی ناوبری شبانه نداشتند؛ یعنی از سال 53 که این بالگردها وارد ایران شد، تا سال 99، سامانه‌ی ناوبری در شب نداشتند. کار دیگری که در عملیات شبانه انجام دادیم، به‌وسیله‌ی بالگرد با اهداف روی آب یک درگیری رزمایشی ایجاد کردیم؛ یعنی بالگردها هم در شب توانستند هلی‌برن انجام بدهند، هم با دشمن درگیر شوند و تیراندازی کنند. این کار برای دشمن واقعاً رعب‌انگیز بود، چراکه قبلاً فقط در روز امکان درگیری داشتیم، ولی الآن در شب هم قابلیت درگیری داریم.

ما برای اوّلین بار تمام ساختار نیروی زمینی را مطابق اوامر مطاع رهبر انقلاب عوض کردیم و یک ساختار جدیدی به‌عنوان طرح «لبیک یک» به‌وجود آوردیم و نزاجا را مبتنی بر اوامر مطاع ایشان بازطراحی کردیم. در ساختار جدید، نیروی زمینی به سه دسته‌ی یگان‌های متحرک و هجومی؛ یگان‌های واکنش سریع و یگان‌های فنی و تخصصی تبدیل شد. این ساختار در هیچ رزمایشی خودش را نشان نداده بود. بنابراین، ما تمام تاکتیک‌هایی که مربوط به یگان‌های سابق بود را از هم جدا کردیم و برای این یگان‌ها که تاکتیک‌ها و آیین‌نامه‌های آموزشی جدیدی نوشته بودیم را اجرا کردیم. در این رزمایش هم تمام تاکتیک‌هایی که به‌کار بردیم، تاکتیک‌های خلاقانه و بومی‌شده‌ی مخصوص نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران بود. در این رزمایش ما از تاکتیک‌ها و تکنیک‌های ترکیبی استفاده کردیم.

 ببینید ما یک عملیات مشترک و یک عملیات مرکب داریم، ولی عملیات ترکیبی یک خلاقیت است که متشکل از رسته‌ها و کارکردهای مورد انتظار است. کارکردهایی که تا الآن نبوده، ولی به‌وجود آمده است. به‌طور مثال ما برای اوّلین بار ترکیبی از سوار زرهی و هلی‌برن به‌وجود آوردیم که تا حالا نبوده است؛ یعنی چترباز به‌وسیله‌ی چتر در مکان رزمایش فرود بیاید، بلافاصله، بعد از فرود خدمه‌ی تانک، تیرانداز تانک و تیرانداز نفربر شود. یا چترباز وقتی روی آب فرود آمد، غواص شود و به زیر آب برود. ما به این اقدامات، عملیات‌های ترکیبی می‌گوییم که تا حالا نظیر نداشته است. البته بسیار سخت و طاقت‌فرساست و نیاز به تمرین و ممارست زیادی دارد، و ما الحمدالله توانستیم این عملیات را انجام بدهیم. ما در این عملیات صاحب یگان‌های غواص چترباز، چترباز زرهی و چترباز سوار زرهی شدیم که قبل از این رزمایش چنین یگان‌هایی نداشتیم.

چه ویژگی در این رزمایش‌ها وجود دارد که ما را نسبت به رزمایش‌های دیگر کشورها متمایز کرده است و دشمن را می‌ترساند؟

آنچه که واقعاً در این رزمایش‌ها جلوه‌گر است، تجلّی تربیت جوانان و کارکنان در مکتب ولایت است و ما امروز داریم اثرات تربیتی این مکتب را بهره‌برداری می‌کنیم. یکی از سخت‌ترین کارها برای من در این رزمایش، انتخاب یگان، انتخاب فرمانده و انتخاب کارکنان بود؛ چون همه‌ داوطلب بودند و می‌خواستند برای قدرت‌نمایی در مقابل دشمنان از همدیگر سبقت بگیرند. این واقعاً دستاورد بزرگی برای ارتش ولایی و مکتبی جمهوری اسلامی ایران است.

ما ماهیت و هویت تمام یگان‌های ارتش را با جوانان عوض کردیم. تیپ‌های متحرک و هجومی ما همه‌ جوان‌اند. تیپ‌های واکنش‌سریع ما به‌طور قاطع از جوان‌ترین‌هایند. کاری که ما انجام دادیم، استفاده‌ از قدرت جوانی است. کسی که هم غواص و هم چترباز باشد، باید جوان باشد تا بتواند چنین کاری را انجام دهد. ما در یک سازماندهی، جوانان را در صف مقدم قرار دادیم تا‌ قدرت دوندگی و قدرت ایجاد وضعیت‌ داشته باشند. انصافاً هم جوانان ما خلاق و نوآورند.

ما دیگر در ارتش عضوگیری نمی‌کنیم،‌ بلکه عضویابی می‌کنیم؛ یعنی اطلاعیه نمی‌دهیم که هرکس جویای کار است در ارتش بیاید‌، بلکه خودمان نیروهایمان را انتخاب می‌کنیم و برایشان دعوتنامه می‌فرستیم که به دانشگاه افسری بیایند. این افراد را هم با معیارهای خاصی که داریم از قبل شناسایی می‌کنیم. وقتی این افراد وارد ارتش می‌شوند، فرهنگ ولایت‌محوری و ولایت‌مداری و سیره‌ی فرماندهان قبلی به آن‌ها انتقال داده می‌شود. افسری که از دانشگاه جمهوری اسلامی ایران فارغ‌التحصیل می‌شود، افسری است که در مکتب درس و بحث ولایی و ولایت‌مداری و امامت آموزش دیده است.

در یکی از دیدارهایی که برای گزارش‌ کار نیروی زمینی خدمت فرماندهی معظم کل قوا شرفیاب شدم، بعینه، مشاهده کردم ایشان چقدر تأکید دارند که مسئولیت را به نیروهای جوان متعهد بدهیم. تا قبل از انجام این رزمایش، خیلی به عمق فرمان حضرت آقا پی نبرده بودم، ولی واقعاً در این رزمایش دیدم وقتی مسئولیت یک مأموریت را به نیروی جوان می‌دهی، چقدر می‌تواند این جوانی را در تمام ابعاد به‌کار بگیرد و فکر، تن و انگیزه‌هایش شکوفا ‌شود. هر کجا که کار را به جوان‌ترها سپردیم و از آن‌ها مسئولیت خواستیم، بازده‌ی کاری دوچندانی در مقایسه با رویه‌ی قانونی مساوات و نوبت‌‌به‌نوبت فرمانده‌شدن داشتیم. ما نوبت را در فرماندهی از بین بردیم و الآن کسی در نیروی زمینی به نوبت فرمانده نمی‌شود، بلکه به‌خاطر لیاقت و شایسته‌بودن فرمانده می‌شود. این دقیقاً جزو مطالبات حضرت آقاست که ما الحمدللّه به آن جامه‌ی عمل پوشاندیم.

ارتش جمهوری اسلامی با ارتش زمان رژیم پهلوی چقدر تفاوت کرده است؟

اگر بخواهم ارتش امروز را با ارتش زمان طاغوت مقایسه کنم، می‌گویم که به‌طور صددرصد تحول قاطع صورت گرفته است. امروز فرهنگ ایمان، جهاد، شهادت، سرباز ولایت‌بودن و ولایت‌مداری‌کردن بر ما حاکم است. ما امروز در رکاب پادشاه یا امیر مثل امرای حاشیه‌ی خلیج فارس نیستیم. ما امروز به اعتبار ولی فقیه است که سربازان ولی فقیه، امام زمان(عج) و خداییم. اوّلین و بهترین وجه تمایز ما با گذشته همین ویژگی است.

از لحاظ تسلیحات و تجهیزات هم کاملاً متفاوت شده است. اگر ما متکی به همان فرهنگ بودیم، امروز هیچ ابزار جنگی نداشتیم، چراکه همه‌اش عاریه‌ای بود. فریاد امام و رهبر انقلاب به این ارتش رسید که فرمودند ارتش باید روی پای خودش بایستد و نهضت خودکفایی داشته باشید و «ما می‌توانیم» را معنا کنید. امروز در نیروی زمینی به برکت اصل ولایت‌محوری، نهضت خودکفایی به منصه‌ی ظهور رسیده است. امروز ما با ارتش قبل متمایزیم؛ حتی به جرئت می‌توانم بگویم که ما تفاوت‌های ماهوی با ارتش ده پانزده سال پیش خود داریم و روزبه‌روز داریم نسبت به سال قبل پیشرفت می‌کنیم، چراکه روی پای خود ایستادن را معنا کردیم. امروز با افتخار اعلام می‌کنم که ما در چرخه‌ی دفاعی نیروی زمینی، به هیچ عنوان محتاج به بیگانه نیستیم، بلکه فکر، علم و اندیشه‌اش تبدیل به محصول در نیروی زمینی شده است. الحمدالله به برکت ولایت فقیه، ‌ولایت‌مداری و نظام جمهوری اسلامی، این فکر، توان، علم، اندیشه و تخصص در کلیت نیروهای مسلح کشور نهادینه شده است و به ما این قدرت، جرئت و شهامت را داد که بگوییم روی پای خودمان می‌ایستیم و تا امروز هم ایستاده‌ایم. ما این ایستادگی را از رهبر انقلاب یاد گرفتیم که فرمودند باید روی پای خودمان بایستیم.

بنابراین، تسلیحات و تجهیزات ما هیچ شباهتی به قبل ندارد. آن زمان وابستگی بود، ولی امروز هیچ وابستگی نیست. ما بالگردی که قدرت پرواز در شب نداشت را با تولید قطعه نگهداری کردیم و ارتقایش دادیم و سامانه‌ی دید در شب روی آن گذاشتیم. در گذشته، بُرد موشک‌های بالگردهای ما دوونیم کیلومتر بود، ولی امروز بُرد موشک‌های ما یازده کیلومتر از آمریکایی‌ها بیشتر است. بُرد موشک راکت‌انداز بالگردی‌ آمریکایی نه کیلومتر هست؛ یعنی بُرد موشک‌های ما بیست کیلومتر است. این‌ها به برکت رهنمودهای حضرت آقا و مطالبات ایشان از ماست و ما هم دنبال کردیم و به اینجا رسیدیم.

 ارتش جمهوری اسلامی ایران به هیچ عنوان با گذشته‌ی خودش، حتی با گذشته‌ی دورتر از خودش هم از لحاظ ساختاری قابل مقایسه نیست. حضرت آقا فرمودند نیروی زمینی باید از چنان قدرت تحرک و تهاجمی برخوردار باشد که رزم نزدیک زمینی را به دشمن تحمیل کند. ما این عبارت حضرت آقا را نصب‌العین قرار دادیم و نیروی زمینی متحرک هجومی ایجاد کردیم که بتواند در کسری از زمان رزم نزدیک زمین را به دشمن تحمیل کند. اثرش را هم در این رزمایش اندازه‌گیری کردیم که به فضل خدا و به برکت وجود حضرت آقا توانستیم رزم نزدیک را به دشمن تحمیل کنیم؛ یعنی با دشمن دست‌به‌یقه شویم و اراده‌مان را به او تحمیل کنیم. امروز نیروی زمینی قدرتمند، چابک، چالاک، پا در رکاب، ولایی و ولایت‌مدار به منصه‌ی ظهور رسیده است. خدا را شاکر و سپاسگزاریم.

شاهد مسابقات و تمرین‌های مشترکی بین نیروی زمینی و سایر کشورها بودیم. از افتخاراتی که کسب شده و تفاوت‌هایی که در کارکنان از بُعد آمادگی جسمانی، مهارت‌ها و توانمندی‌ها رخ داده است هم برایمان بفرمایید.

یکی از آرزوهای من راه‌اندازی دیپلماسی دفاعی بین کشورهای منطقه‌ خصوصاً کشورهای محور مقاومت است. واقعاً خواهان این هستم که فضای دیپلماسی دفاعی مثل یک روح جدید در کالبد نیروها شروع به وزیدن کند و نیروها از انزوای دیپلماتیکی دربیایند و ارتباط برقرار کنند.

مسابقات ورزشی بین نیروهای مسلح با محوریت روسیه چند سالی هست که برگزار می‌شود و یک فصل ورزشی داریم که بیشتر ورزش‌های رزمی است. مسابقات روسیه کلاً مسابقات ادوات نظامی است. مثلاً توپخانه، چتربازی، نفربر، موشک‌انداز، غواصی و عملیات دریایی در آن هست و ما در گستره‌ی وسیعش شرکت می‌کنیم. الحمدللّه تا امروز موفقیت‌های بسیار خوبی هم داشتیم؛ یعنی نیروهای مسلح کشور هم در عِده و عُده و هم در حضور در این مسابقات سرآمد بوده‌اند. ما در دو سه رشته شرکت کردیم و واقعاً در چند رشته شرکت‌کردن سخت است، ولی ما شرکت کردیم و مقام هم آوردیم.

آن‌ها در توپخانه به ما اربابان سلاح می‌گویند و قرار است در سال 1400 میزبان این مسابقات باشیم. الحمدللّه در این مسابقه مقام دوم و سوم را کسب کردیم و ان‌شاءالله سال آینده تلاش می‌کنیم که مقام اوّل را کسب کنیم. یکی از خوبی‌های این مسابقات برای ما این است که داریم زمین‌های برگزاری مسابقه را در داخل یگان‌ها به‌وجود می‌آوریم که در افزایش اعتمادبه‌نفس و قدرت رزمی یگان‌ها بسیار مؤثر است.