- ازدواج سفید و سرنوشت سیاه!
- قهرمانان ملی را به تاریخ نسپاریم!
- سناریوهای مختلف بنزینی پیش روی دولت/ برای مدیریت مصرف سوخت چه باید کرد؟
- دولت تصمیم به اعمال خاموشی گرفت/ آغاز قطع منظم برق از فردا
- شاخص شماره ۵۲/ شریک جرم
- سهگونه کنش؛ سازش،جنگ و مقاومت
- کتاب «پاییز آمد» توسعهدهنده فرهنگ ایثار و دفاع مقدس است
- نگین درخشان ری
- پلیس و امنیت اقتصادی پایدار
- نگاهی بر دستاوردهای عملیات وعده صادق ۲
- چرا ترور رهبران جنبشهای مقاومت موجب فروپاشی آنها نمیشود؟
- جوانهای ورزشکار موجب سربلندی ایران هستند/ ملت را شاد کردید، از همه شما صمیمانه تشکر میکنم
- ماهوارهبر «قائم-۱۰۵» و ماهواره «نور-۴» تا سال آینده پرتاب می‌شود +فیلم
- صالح قاسمی: سازمان برنامه و بودجه پاشنه آشیل موفقیت قانون جوانی جمعیت است
- سپاه ۷۳ مجتمع آبرسانی برای ۳۵۰۰ روستا میسازد
جمعه ؛ 02 آذر 1403 بمناسبت ولادت حضرت مسیح:
ولادت مسیح در کنار خانواده شهدای مسیحی/ رهبر انقلاب:مسیحیان ایران از انقلاب و جنگ سربلند بیرون آمدند
انتشار «مسیح در شب قدر» در ایران بازخوردهای مثبتی را میان خانواده‌های مسیحی داشته، همچنین این کتاب به زبان عربی ترجمه و در کشور لبنان توزیع شده است.
روز ۲۵ دسامبر در تقویم میلادی مصادف با ولادت حضرت مسیح است. در آیین مسیحیت این روز را به منظور بزرگداشت زادروز حضرت عیسی مسیح جشن می گیرند که به جشن کریسمس شهرت یافته است.
اگرچه این جشن با درخت های کاج تزئین شده، عروسک بابا نوئل، جوراب های هدیه، آبنبات های عصایی و مهمانی هایی با نورپردازی و شمع در بین مردم شناخته شده است.
اما در میان مسیحیان ایرانی خانواده هایی به چشم می خورند که روز کریسمس را در کنار فرزندان شهیدشان در قبرستان های ارامنه سپری می کنند.
جوانان مسیحی درکنار مسلمانان برای پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع از مرزهای کشور در برابر رژیم متجاوز بعثی در خطوط مقدم جبهه‌های نبرد جنگیدند و در این جنگ کشته، جانباز، یا به اسارت گرفته شدند.
رهبر معظم انقلاب در رابطه با نقش ارامنه در انقلاب و دفاع مقدس فرموده اند:《مسیحیان ایران از انقلاب و جنگ سربلند بیرون آمدند.》
حضرت آیت الله خامنه ای با توجه به اهمیت و ارزش بالای خانواده‌های شهدا و لزوم احترام و توجه ویژه نسبت به آنها، از همان ابتدای جنگ، عنایت خاصی به این خانواده‌ها داشتند و از سال ۶۳، در ایام عید مسیحیان و میلاد حضرت مسیح، میهمان خانواده شهدای مسیحی می‌شوند.
دیدار رهبر معظم انقلاب با خانواده شهدای ارامنه به حدی مورد توجه قرار گرفته است که در سال ۱۳۹۵ کتاب «مسیح در شب قدر» روایتی از حضور مقام معظم رهبری در منازل خانواده‌های شهدا منتشر شد در این کتاب، حضور مقام معظم رهبری در منازل شهدای مسیحی کشورمان، در 23 بخش روایت شده است. انتشار «مسیح در شب قدر» در ایران بازخوردهای مثبتی را میان خانواده‌های مسیحی داشته، همچنین این کتاب به زبان عربی ترجمه و در کشور لبنان توزیع شده است.
در ادامه به مناسبت زاد روز میلاد حضرت مسیح با معرفی چند تن از شهدای مسیحی، یاد و خاطره شهدای عزیز مسیحی را گرامی می داریم .
《شهید زوریک مرادیان》
《زوریک مرادیان》 نخستین شهید ارمنی است که در جبهه‌های جنگ به شهادت رسید. در سال ۱۹۶۰ در تهران به دنیا آمد، او یک ارمنی اصیل اراکی بود و بستگان نزدیکش در شهر اراک ساکن بودند.
تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در مدرسه «ساهاکیان» و متوسطه را در دبیرستان «کوشش مریم» گذراند. او شیفته ورزش بود و فوتبال بازی می‌کرد و به همین دلیل بود که جمعی از دوستانش تیم فوتبالی به نام «شهید زوریک مرادیان» تشکیل دادند.
این تیم در بازی‌های سراسری ارامنه که توسط باشگاه فرهنگی و ورزشی «آرارات» هر ساله برگزار می‌شود و دیگر مسابقات ورزشی، شرکت می‌کند.
پس از آن‌که در آزمون ورود به دانشگاه شرکت کرده و پذیرفته نشد، برای جلوگیری از هدر رفتن وقت و برای انجام وظیفه شهروندی خود در قبال میهنش ایران که در جنگی تحمیلی قرار داشت به خدمت سربازی رفت و از آنجا به پادگان واقع در منطقه جنگی پیرانشهر فرستاده شد و با وظیفه شناسی و از خودگذشتگی خود محبوبیتی به دست آورد.
شهادت زوریک مرادیان در ۱۴ اکتبر ۱۹۸۰(۲۲ مهر ۱۳۵۹) هنگامی که در سنگر قرار داشت و آماده برای شلیک خمپاره بود روی داد. پادگانشان هدف بمباران‌های پیوسته هواپیماهای دشمن قرار گرفت و یکی از بمب‌ها در سنگر زوریک منفجر شد و او به شهادت رسید.
زوریک نخستین شهید ارامنه در جنگ بود، از این رو، تمام ارامنه ایران از شهادت او به طور غیرمنتظره‌ای یکه خوردند و موجی از درد و اندوهی عمیق پدید آورد.
پدرش، آقای «واهان»، راننده ی کامیون است و مادرش، خانم «کاتارینه»، خانه داری می‌کند.
پیکر شهید زوریک با حضور مردم در جایگاه ویژه شهیدان آرامگاه ارامنه «نور بوراستان» تهران به خاک سپرده شد. گفتنی است مدتی پس از شهادت زوریک، پدر و مادر او نامه‌ای از زوریک که از پادگان به نشانی آنان فرستاده بود دریافت کردند.
او در این نامه از اوضاع و احوال خود در پادگان نوشته بود و از والدینش خواسته بود که چونان شهروندانی وظیفه شناس و آگاه از خطرات و تهدیدات دشمن بر ضد میهن، همواره وضعیت جنگی حاکم بر کشور، بخصوص مقررات خاموشی شبانه را رعایت کنند و به هواپیماهای بمب افکن دشمن فرصت جهت‌یابی ندهند.
از طرفی چون بستگان نزدیک زوریک در شهر اراک ساکن بودند، در کلیسای «مسروپ مقدس» آن شهر نیز مجلس ترحیمی توسط هیأت کلیسا و مدرسه آن شهر وابسته به خلیفه‌گری ارامنه تهران به مناسبت شهادت این فرد دوست داشتنی برگزار شد.
آقای واهان مرادیان از آن پس به یادبود فرزند شهید خود، زوریک، فعالیت‌های گسترده‌ای در ساخت و ساز و سرو سامان دادن جایگاه ویژه شهیدان آرامگاه «نور بوراستان» تهران انجام داد.
《ژيلبرت ملكم آبكاريان》
تنها فرزند ذكور خانواده در سال 1339 در آبادان به دنيا آمد. تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در زادگاهش سپري كرد.
پس از آن خود را به اداره نظام وظيفه معرفي و در ارديبهشت همان سال به خدمت مقدس سربازي اعزام گرديد. با شروع جنگ تحميلي و هجوم نيروهاي تا دندان مسلح بعثي به سرزمين مقدس ايران، به همراه ساير نيروهاي نظامي و مردمي به صحنه هاي نبرد شتافت.
وي در درگيري¬هاي مستقيم اولين ماه جنگ به شهادت رسيد. شهيد «ژيلبرت آبكاريان» در زمره اولين گروه از شهداي نظامي ارمني جمهوري اسلامي ايران در دوران 8 سال دفاع مقدس به شمار مي‌رود. پيكر پاك غرقه به خون «ژيلبرت» بعد از انتقال به تهران و انجام مراسم خاص مذهبي در ميان بدرقه صدها نفر از هموطنان مسيحي و مسلمان در قطعه شهداي ارامنه در تهران براي هميشه به خاك سپرده شد.
《روبرت لازار 》
《روبرت لازار 》سال ۱۳۴۵ در تهران متولد شد. پس از ناتمام ماندن تحصیلات مدرسه، به خدمت سربازی اعزام شده و دوران آموزشی را به مدت یک ماه و نیم در لشکر ۸۴ لرستان گذراند.
با پایان دوره آموزشی، وی به جبهه غرب منتقل شد و در مناطقی همچون سومار و مهران به پاسداری از کشورش پرداخت. وی در روزهای آخر خدمت سربازی به شهادت رسید.
بنا به روایت برادرش، آخرین بار وی در منطقه عملیاتی میمک مستقر بود. فرمانده روبرت لازار به برادرش گفته بود: به «روبرت» بگویید: بیش از چند روز به پایان خدمتش باقی نمانده و لازم نیست، اینجا بماند و می‌تواند به پشت خط بازگردد، لیکن وی نپذیرفت.
فرمانده روبرت لازار نقل می‌کند که او گفته است: تا آخرین روزی که اینجا هستم، این مسلسل مال من است و نمی‌گذارم تپه به دست عراق ی‌ها بیفتد. همین کار را هم کرد و سرانجام کشته شد.
بنا به روایت مادرش، بی‌سیم‌چی همرزم روبرت موقع شهادت در کنار او بوده و نقل می‌کند که روبرت آنجا تیر خورد و مرا به اسارت گرفتند.
《روبرت لازار 》
《روبرت لازار 》سال ۱۳۴۵ در تهران متولد شد. پس از ناتمام ماندن تحصیلات مدرسه، به خدمت سربازی اعزام شده و دوران آموزشی را به مدت یک ماه و نیم در لشکر ۸۴ لرستان گذراند.
با پایان دوره آموزشی، وی به جبهه غرب منتقل شد و در مناطقی همچون سومار و مهران به پاسداری از کشورش پرداخت. وی در روزهای آخر خدمت سربازی به شهادت رسید.
بنا به روایت برادرش، آخرین بار وی در منطقه عملیاتی میمک مستقر بود. فرمانده روبرت لازار به برادرش گفته بود: به «روبرت» بگویید: بیش از چند روز به پایان خدمتش باقی نمانده و لازم نیست، اینجا بماند و می‌تواند به پشت خط بازگردد، لیکن وی نپذیرفت.
فرمانده روبرت لازار نقل می‌کند که او گفته است: تا آخرین روزی که اینجا هستم، این مسلسل مال من است و نمی‌گذارم تپه به دست عراق ی‌ها بیفتد. همین کار را هم کرد و سرانجام کشته شد.
بنا به روایت مادرش، بی‌سیم‌چی همرزم روبرت موقع شهادت در کنار او بوده و نقل می‌کند که روبرت آنجا تیر خورد و مرا به اسارت گرفتند.
منبع: بصیرت
اشتراک گذاری:
ارسال نظرات