بیانیه اندیشمندان و متفکران خطاب به مردم فرانسه و جهانیان

پایگاه رهنما :

گروهی از متفکران و اندیشمندان بین‌المللی در واکنش به انتشار محتواهای توهین‌آمیز به پیامبر اعظم (ص) در فرانسه و حمایت دولت و رئیس‌جمهور این کشور از این اقدامات شنیع، بیانیه‌ای خطاب به مردم جهان صادر کردند.

متن بیانیه به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و احترام

فلسفه دموکراسی صالح و سالم، احترام به انسانهاست. اگر هر رفتاری که منجر به بی احترامی، تبعیض و نفرت بر علیه انسانها شود، خواه به بهانه آزادی‌خواهی و دموکراسی‌‌طلبی باشد یا با روش‌های زورگویانه و دیکتاتوری، اقدامی بر علیه آزادی انسانها است.

دموکراسی با استانداردهای دو گانه‌ی خشونت علیه یک جمعیت و تسامح برای جمعیت‌ دیگر انسانی، سازگاری ندارد.

 بی احترامی به پیامبر گرامی اسلامی از یک سو، بی احترامی به همه پیامبران الهی و بی احترامی به همه جامعه بشری است و از سوی دیگر منشاء آزرده شدن جمعیت بزرگی مثل جامعه مسلمانان است که حتما نتایج این امر، گسترش فضای نفرت و نارضایتی و ناراحتی است. واقعیت این است که به عنوان یک اصل عقلایی، بشریت راهی جز بازگشت به پیام خدا که قانونی حقیقی زندگی سالم است، ندارد ولی حداقل‌های موافق با آراء همه عقلاء جهان، تامین احترام به جامعه بشری و به رسمیت شناختن انسان و انسانیت به‌عنوان شاهکار بزرگ خلقت است.

امروز در شرایطی زندگی می‌کنیم که با ضریبی به مراتب بیشتر و موثرتر دامنه ظلم و نادیده گرفتن دیگران نسبت به قرون قبل با شتاب، رو به افزایش است و بی‌عدالتی، تبعیض، فضای نفرت و نفرت افکنی گسترش پیدا کرده است.

فرانسه و اندیشه اروپا محورانه آن، منشاء خطاهای بزرگی در تاریخ شده است که منجر به اسارت انسان‌ها، به تاراج رفتن اموال دیگران، کشتارهای جمعی، سلطه‌گری زورگویانه بر گرده مردم مظلوم در مناطق مختلف جهان و در یک کلام ضایع کردن حقوق بشر، آزادی و آزادگی جامعه بشری شده است. امروز نیز با همان روحیه و با رویه‌ای منتهی به استاندارد دو گانه موجب توسعه فضای نفرت، تقابل اجتماعی و جریحه‌دار شدن جمع بزرگی از جمعیت جهان شده است که امروز در مرز دو میلیارد نفر می‌باشد.

تلاش‌های تفرقه افکنانه بین پیروان ادیان الهی از مسیر اسلام‌هراسی، یک سنت بنیادگرایی ایدئولوژیک آمریکائی و فرانسوی است که امروز بروز آن در جداسازی جامعه مسلمانان از غیر مسلمانان، برچسب زنی‌های هراسناک و تبعیض‌های شغلی و اجتماعی و برخوردهای بی‌رحمانه پلیس دیده می‌شود.

در تلاش جوامع برای دفاع از حقوق بشر، آزادی بیان و دموکراسی، حاکمیت فرانسه آخرین کشوری است که از چنین حقی برخوردار است. تاریخ این کشور سرشار از جنایات علیه بشریت، نسل‌کشی، قتل عام و سرکوب خشونت‌آمیز است. فهرست زیر، تنها بخشی از این جنایات که صرفاً در قرن بیستم رخ داده است را بازتاب می‌دهد:

1.  ۱۹۴۰: در الجزایر نیز طی مبارزات استعمارزدایی در دهه ۱۹۴۰، دولت فرانسه بیش از یک میلیون نفر الجزایری را کشت و صدها هزار نفر را زخمی، مفقود یا مجبور به ترک خانه‌های خود کرد. خشونت سیستماتیک علیه الجزایری‌ها با قتل عام‌های صتیف و گوئلما در سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۲، زمانی که این کشور استقلال خود را از استعمار اعلام کرد، ادامه یافت و نزدیک به ۳۰ هزار نفر از مسلمانان کشته شدند.
   الجزایر، از سال ۱۸۳۰تحت نسل کشی فرهنگی بوده است. فرانسه بسیاری از اماکن فرهنگی و مذهبی در الجزایر را تغییر داده است.

2. ۱۹۴۷: ۲۹ نوامبر قتل عام غیرنظامیان ویتنامی در یک روستا که توسط ارتش فرانسه در زمان حاکمیت فرانسه در ویتنام انجام شد و طی آن ۳۲۶خانه سوزانده شد، بسیاری از زنان قبل از کشته شدن توسط سربازان فرانسوی مورد تجاوز قرار گرفتند، بیش از ۳۰۰ غیرنظامی کشته شدند که ۱۷۰ نفر آنها زن و ۱۵۷ نفر کودک بودند.

3.  ۱۹۶۱: قتل عام تظاهرات کنندگان الجزایری در پاریس به شکل ضرب و شتم و غرق کردن بیش از سیصد نفر در رود سن توسط پلیس ملی فرانسه.

4. ۱۹۹۴: فرانسه با اهدای تسلیحات گسترده و آموزش نظامی به شبه نظامیان ژوونال ابیاقیمانا و نسل کشی نیابتی در رواندا در سال ۱۹۹۴، موجب کشتار جمعی حدود ۸۰۰ هزار نفر طی سه ماه شد. اگرچه گزارش رسمی چهارصد صفحه‌ای تهیه شده توسط کمیسیون اوگاندا و منتشر شده توسط پائول کاگامه، رئیس جمهور حاضر رواندا در سال ۲۰۰۷ به روشنی اثبات می‌کند که «سربازان فرانسوی مستقیماً در ترور توتسی‌ها و هوتوها نقش داشتند» و اینکه «نیروهای فرانسوی چندین مورد اقدام به تجاوز به بازماندگان توتسی داشته‌اند» اما مقامات رسمی فرانسه نه تنها مطلقاً حاضر به عذرخواهی نشده‌اند، بلکه آلن ژوپه، وزیر امور خارجه فرانسه در زمان نسل‌کشی، تعقیب قضایی این نسل کشی را «تحریف تاریخ» نامید.

محققان ارجمند و دانشمندان توانمند محترم

در طول اشغالگری‌های استعماری خود، به ویژه در قاره آفریقا، فرانسه بارها و بارها حقوق بشر را نقض کرده است. فرانسه با اشغال استعمارگرانه خود در سال ۱۵۲۴، بیش از ۲۰ کشور در غرب و شمال آفریقا را تحت سلطه خود درآورد. در واقع، سی و پنج درصد این قاره، برای ۳۰۰ سال تحت اشغال فرانسه بوده است. سنگال، ساحل عاج و بنین در آن زمان به عنوان قطب تجارت برده استفاده می‌شد و تمام منابع موجود در منطقه توسط فرانسه مورد بهره‌برداری قرار گرفت. طی این دوره طولانی، هر نوع فعالیت استعمارزدایی، با اعمال خشونت توسط فرانسه به شدت سرکوب شد که طی آن بیش از ۲ میلیون افریقایی جان خود را از دست دادند. 

فرانسه در حقوق موضوعه خود راجع به پشتیبانی از حقوق بشر از جمله مقابله با نژادپرستی، نفرت پراکنی و تبعیض، قوانینی تصویب کرده است که، همان قوانین پایه محکمی برای محکومیت توهین به مقدسات است. فهرست زیر، مهمترین اشارات حقوقی در مجموعه قوانین فرانسه است که اعمال نفرت، تبعیض یا توهین به ادیان را جرم تلقی کرده و مجازات برای آن پیش‌بینی کرده است:

1. قوانین مربوط به نفرت در فرانسه که در اعلامیه حقوق بشر و شهروند فرانسه (مصوب ۱۷۸۹) آمده است، هم جزو حقوق مدنی و هم حقوق کیفری است. این قانون ادعا می‌کند که شهروندان را از بدنام کردن یا توهین به افراد و گروه‌ها به دلیل دین، قومیت، ملیت، نژاد و غیر آن باز می‌دارد.
2. علاوه بر این، مواد ۲۴، ۳۲ و ۳۳ قانون آزادی مطبوعات فرانسه (مصوب ۲۹ ژوئیه ۱۸۸۱) افراد را از «تحریک علنی دیگران برای تبعیض، نفرت یا آسیب رساندن به شخص یا گروهی به دلیل تعلق یا عدم تعلق، واقعی یا فانتزی، به یک قومیت، یک ملیت، یک نژاد، یک دین یا ​​یک مذهب» منع می‌کند. مجازات نقض این ممنوعیت حبس، جزای نقدی و همچنین تعلیق برخی از حقوق مدنی است.
3. گذشته از دو مورد فوق، طبق قانون «مبارزه با نژادپرستی» که در سال ۱۹۷۲ تصویب شد، دولت فرانسه فعالیت گروه‌هایی را که طرفدار نژادپرستی هستند ممنوع اعلام کرده است.
4.  همچنین قانون مبارزه با نفرت‌‌پراکنی برخط (مصوب ۱۳ می ۲۰۲۰) محتوای نفرت انگیز برخط را ممنوع اعلام کرده است.

با این حال، مشخص است که نفرت‌پراکنی و اهانت مستمر مجله شارلی ابدو علیه اسلام، مسلمانان و پیامبر گرامی اسلام و همچنین واکنش مثبت رئیس جمهور فرانسه به این اقدام اهانت آمیز، علی رغم نقض قوانین فوق، نه تنها تحت پیگرد جزایی قرار نمی‌گیرد، بلکه به اشتباه و غرض ورزانه به عنوان آزادی بیان تداعی می‌شود. در مقابل، هر نوع حمایت از مظلومیت مردم فلسطین یا هر تلاش برای محکوم کردن آپارتاید صهیونیسم، یا پرسش از جهان راجع به چرایی حمایت از جنایات هولناک این رژیم کودک‌‌کش، فوراً و به خشونت‌بارترین روش تحت پیگرد جزایی قرار می‌گیرد.

از یک سو می‌بینیم که اهانت به دین یهود و یهودیان با جمعیتی ۶۰۰ هزار نفری در فرانسه و ۱۵ میلیون نفر در جهان، یک امر غیر قانونی تلقی می‌شود که منجر به جرائم مدنی و کیفری شده و حتی برای پرهیز از تشکیک در هولوکاست در فرانسه قانون ویژه لوی گیست (مصوب ۱۳ جولای ۱۹۹۰) وضع شده است. این در حالی است که اسلام به عنوان آخرین دین الهی و پیامبر گرامی اسلام به عنوان خاتم انبیاء الهی و جمعیت دو میلیاردی مسلمانان مورد انواع اهانت‌ها، تبعیض‌ها، هراس‌های بزرگ می‌شوند و پیروان آن تحت فشار اسلام‌هراسی قرار گرفته و تهدید به جنگ و کشتار جمعی می‌شوند و اینگونه اعمال، واکنشی ولو ظاهری را برنمی‌انگیزد. بدیهی است که اسلام و مسلمانان واقعی اهانت به همه ادیان الهی به طور عام و اهانت به ارزش‌های ملت‌ها را امری ناشایست می‌داند و در این نگاه تفاوتی بین مسیحیت، یهود و اسلام قائل نیست.

نگاه اروپا مرکزی و خودخواهانه موجب تبانی تاریخی و ستمگرانه استعمارگران، خواه در اروپا با تاریخ سیاه سرشار از جنایات هولناک، خواه در افریقای تحت ستم آپارتاید نژادپرستانه یا سرزمین فلسطین اشغال شده توسط آپارتاید قومی صهیونیست شده است.

به نظر می رسد فرانسه امروز،  از تاریخ استعمارگرانه سرشار از تباهی خود یا از سرنوشت شرمسارانه دیگر جوامع متجاوز،  نیاموخته است و دوباره گرفتار روش های تلخ، سیاه و نفرت آفرینی که می تواند فاجعه های جدید بشری را رقم بزند، را دنبال می کند. در عین حال، تحلیل جریانات و واکنش‌ها، این ایده را همچنین تقویت می‌‌کند که دولت فرانسه، این رفتار ناپسند را عمداً و با هدف تقویت بازخوردهای تلافی جویانه طراحی کرده است که ممکن است به عنوان توجیهی برای سرکوب بیشتر اقلیت‌های دینی، نژادی و عقیده‌ای مورد سوء استفاده قرار گیرد. در هر حال، چنین دولت‌هایی باید آگاه باشند که تقویت فضای نفرت، اقدام بسیار خطرناکی است که می‌تواند زمینه یک نابودی مهلک در مقیاس جهانی را در قرن 21 موجب شود.

در پایان بر این معنا تاکید می شود که ما امروز حساب حاکمیت و دولت فرانسه را از مردم فرانسه و عدالت خواهان فرانسه جدا می کنیم و بر این باوریم که خیرخواهان فرانسه باید نسبت به اصلاح امور تلاش کنند و جلو هر گونه تبعیض اجتماعی فراگیر بر علیه مسلمانان را بگیرند و نگذارند رقابت برای کسب قدرت، منشاء توسعه ظلم و بی عدالتی بر علیه مسلمانان مظلوم فرانسه شود و مجددا تداعی کننده تاریخ استعماری فرانسه شود.

 ما از طریق آگاهی‌رساندن به همه اندیشمندان و روشنفکران و آزاداندیشان فرانسه و سایر آزاد اندیشان جهان، قویاً به دولت فرانسه اخطار می‌کنیم که مسئولیت بروز فاجعه‌‌ای که عواقب هولناک آن دین، نژاد و قومیت نمی‌شناسد، مستقیماً و تماماً با دولت فرانسه خواهد بود. لازم است از اهانت به پیامبر گرامی اسلامی عذرخواهی کنند و نشریات نفرت آفرین را تعطیل و افراد را به جزای حقوقی و کیفری محکوم کنند.

رهبران دینی محترم، روشنفکران برگزیده و همه دردمندان فرهیخته جهان

ما، نویسندگان این نامه قویاً معتقدیم، توجه به خطاهای بنیادین گذشته فرانسه و افراطی گرایی های ایدئولوژیک،  نقطه اتکایی است تا در زمانه کج‌اندیشی‌ها و اندیشه های تبعیض گرایانه سیاسی، اندیشمندان و آزاداندیشان جهان و مردم آزاده 

آزاده فرانسه بتوانند مسیرهای تعامل برای عبور از بحران‌ها و حل کشمکش‌ها را بیابند.

از کمیساریای عالی ملل متحد و همچنین دبیر کل سازمان ملل متحد و دادگاه لاهه می خواهیم نسبت به اقدامات منجر به توسعه نفرت و ضایع شدن حقوق انسانها که بنیان آن احترام به ارزش های فرهنگی و اجتماعی است عکس العمل نشان دهند و قوانین را وضع کنند که جلوی بی احترام به پیامبران، ادیان الهی و پیروان ادیان الهی را بگیرد و جرائم حقوقی برای آن وضع نمایند.

از رهبران دینی جهان خصوصا جهان اسلام، مسیحیت و یهود می خواهیم که با همفکری و همدلی جلوی تعارضات و تقابلات بین دینی، نژادی و قومی را که موجب ظلم و بی عدالتی و بزرگ شدن دایره نفرت پراکنی می شود را بگیرند و به نژادپرستان بنیاد گرا اجازه زیر پا گذاشتن حقوق انسان ها را ندهند.

همچنین به آقای مکرون رئیس جمهور فرانسه توصیه می کنیم که در شرایط فراگیری ویروس کووید۱۹ که منجر به کشته شدن جمعیت بزرگ و به مخاطره افتادن زندگی عادی مردم و فراگیر شدن اضطراب شده است، با اقدامات منتهی به هتک حرمت پیامبر گرامی اسلام مقابله کند و با آوردن هفت هزار پلیس مسلح به خیابانها، اضطراب جدیدی روی اضطراب شرایط کرونا اضافه نکند که این ویروس فراگیر کووید۱۹ و  ویروس نفرت آفرین۲۰ می تواند دامنه بحران های اجتماعی را فراگیرتر کند.

اسامی امضاء کنندگان این نامه به شرح زیر است:

• مطران عطاالله حنا، رییس اسقفان سبسطیه روم ارتدوکس( پاتریاکی روم ارتدکس قدس) 
• سید عبدالقادر بهجت الالوسی رییس شورای علمای پیوند محمدی (ص)، عراق
• دکتر فوزی علوی، رییس مرکز مطالعات فلسفی و علوم انسانی مسارات و استاد دانشگاه زیتونه تونس
• دکتر عماد افروغ استاد دانشگاه، ایران
• خانم مبارکه البراهمی، از اعضاء رهبری جبهه مردم تونس و نماینده سابق مجلس
• شیخ عبدالله جبری، دبیر کل جنبش است، لبنان
• آیت الله علیرضا اعرافی، مدیر حوزه های علمیه ایران
• حجت الاسلام والمسلمین دکتر سعیدرضا عاملی، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی 
• حجت الاسلام والمسلمین حمید شهریاری،  دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
• دکتر ابوذر ابراهیمی ترکمان، رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی
• شیخ دکتر زهیر الجعید، هماهنگ کننده جبهه کار اسلامی، لبنان
• آیت الله رضا رمضانی، دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت (ع)
• دکتر مونسنیور انطوان ضو، دبیر کل کمیسیون گفتگوی اسلامی مسیحی، لبنان
• حجت الاسلام والمسلمین دکتر حمید پارسانیا، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی
• شیخ احمد قبلان، مفتی جعفری ممتاز لبنان
• دکتر مسعود شجره، مدیر کمیسیون حقوق بشر اسلامی
• حسین کچوئیان، استاد دانشگاه تهران و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی
• علامه شیخ حسن بغدادی، عضو شورای مرکزی حزب الله لبنان 
• شیخ خالد عبدالوهاب الملا، رئیس جماعت علمای عراق
• ساندو هیرا، مدیر شبکه بین المللی دکولونیال
• امام محمد العصی، امام مرکز اسلامی واشنگتن
• دکتر سامه یح، رئیس انجمن کلیمیان تهران و نماینده مجلس
• اسقف داویدیان، رئیس خلیفه گری ارامنه کاتولیک تهران
• اسقف اعظم سیبوه سرکیسیان، خلیفه ارامنه تهران و شمال ایران
• دکتر خورشیدیان، رئیس انجمن موبدان زرتشتی تهران
• دکتر حمامی لاله زار، مرجع دینی کلیمیان ایران
• کشیش وانیا سرکیس، خلیفه گری کلدانی آشوری کاتولیک تهران
• اسقف مار نرسای بنیامین، اسقف کلیسای شرق آشوری ایران
• محی الدین عبدالقادر، رئیس موسسه سیتی زن اینترنشنال