- ازدواج سفید و سرنوشت سیاه!
- قهرمانان ملی را به تاریخ نسپاریم!
- سناریوهای مختلف بنزینی پیش روی دولت/ برای مدیریت مصرف سوخت چه باید کرد؟
- دولت تصمیم به اعمال خاموشی گرفت/ آغاز قطع منظم برق از فردا
- شاخص شماره ۵۲/ شریک جرم
- سهگونه کنش؛ سازش،جنگ و مقاومت
- کتاب «پاییز آمد» توسعهدهنده فرهنگ ایثار و دفاع مقدس است
- نگین درخشان ری
- پلیس و امنیت اقتصادی پایدار
- نگاهی بر دستاوردهای عملیات وعده صادق ۲
- چرا ترور رهبران جنبشهای مقاومت موجب فروپاشی آنها نمیشود؟
- جوانهای ورزشکار موجب سربلندی ایران هستند/ ملت را شاد کردید، از همه شما صمیمانه تشکر میکنم
- ماهوارهبر «قائم-۱۰۵» و ماهواره «نور-۴» تا سال آینده پرتاب میشود +فیلم
- صالح قاسمی: سازمان برنامه و بودجه پاشنه آشیل موفقیت قانون جوانی جمعیت است
- سپاه ۷۳ مجتمع آبرسانی برای ۳۵۰۰ روستا میسازد
جمعه ؛ 02 آذر 1403 «آزادگان»؛ قهرمانانی که همچنان ناشناخته مانده‌اند
رسول حسنی؛ روز 26 مرداد در تاریخ ایران اسلامی با همه اهمیتی که دارد روزی است که آن به درستی شناخته نشده است. 30 پیش از این در چنین روزی آزادگان عزیز کشورمان به وطن خویش بازگشتند. رزمندگانی که سال‌ها در دل دشمن بعثی با دستی خالی و با کمترین امکانات جنگیدند و اقتدار ایران اسلامی را به رخ کشیدند.
آزادگان را از این جهت به این خوانده‌اند که زیر شکنجه‌ها دشمن بعثی حاضر نشدند خاک کشور خود را بفروشند، در شرایطی که دژخیمان بعثی رزمندگان در بند را با عمال شدیدترین آزارها مجبور می‌کردند به حضرت امام خمینی (ره) اهانت کنند، آزادگان زیر بار نمی‌رفتتند.
همان‌طور وقوع انقلاب اسلامی متفاوت با همه انقلاب‌های قبل از خود، جنگیدن آن و مسائل مربوط به آن نیز متفاوت بود. به همان دلیل که انقلاب اسلامی، انقلاب ارزشها بود، دفاع از این ارزشها به دفاع مقدس تعبیر شد. دفاع مقدسی که در همه ارکان آن مقدس بود. کشتگانش، شهید نام گرفتند، مجروحانش، جانباز و اسرایش، آزادگان. نکته تأثربار این است که این مفاهیم کمتر در ادبیات فرهنگی ما مورد کنکاش قرار گرفتند و موضوع تولیدات فرهنگی ما شدند.
شاید ما در آثار سینمایی و تلویزیونی، هنرهای نمایشی، شعر و ادبیات داستانی از شهید و جانباز و آزادگان گفته باشیم اما هیچ‌گاه به کنه این واژگان نفوذ نکردیم. وقتی عقبه دفاع مقدس ما را قیام بزرگ عاشورا قرار دارد جای تعجب است که هنوز اندر خم یک کوچه قرار داریم و پا را از شعارهای هزار بار گفته شده فراتر نگذاشته‌ایم.
در خصوص آزادگان نیز همین‌گونه است، اسوه همه آزادگان در طول دفاع مقدس حضرت امام موسی کاظم (ع) بود و در همه تنگناها و سختی‌ها به آن امام مظلوم در غل و زنجیر زندان هارون عباسی (لعن) پناه می‌بردند. در سیره امام موسی کاظم (ع) آمده است که ایشان از شدت کظم غیظ خود و با حسن خلق‌شان زندان‌بان‌های خویش را به نرمش وادار می‌کردند. همین مشی الهی الگوی زنده‌یاد سید علی‌اکبر ابوترابی شد، روحانی مبارزی که دیگر آزادگان او را مقتدای خویش قرار داده بودند.
شخصیتی این چنینی که به‌تنهایی می‌تواند برای یک ملت الگو و قهرمان باشد نه در پرده سینما دیده شدند و نه در قاب تلویزیون جا گرفتند. این مهری اصحاب فرهنگ و هنر به ابوترابی به هیچ عنوان قابل توجیه نیست. بازتاب پرسونای ابوترابی بر پرده نقره سینما بدون شک سبب ایجاد غرور ملی در دل مردم خواهد شد. مردی که با همه شکنجه‌ها، محرومیت‌ها و محدویت‌ها از رژیم بعث در مقابل دوربین صلیب سرخ بد نگفت و در عین حال ذره‌ای از اعتقادات خویش عدول نکرد.
خوشبختانه نهضت امام خمینی (ره) چنان گستره وسیعی داشت و دارد که ابوترابی‌های فراوانی را زیر لوای خود رشد داد و تربیت کرد؛ اما این ابوترابی‌ها در حال فراموش شدن هستند و هنوز قدم قابل اعتنایی در این خصوص و در حوزه فرهنگی برداشته نشده است. تاریخ شفاهی آزادگان مشحون از دلاوری‌ها و ایستادگی‌هایی است که در سینه این عزیزان مسحور است و نیازمند یک عزم فرهنگی راسخ است تا در قالب کتاب و فیلم و نمایش و ... به دست مخاطب برسد. چهلمین سال آغاز دفاع مقدس، فرصتی است برای اندیشیدن به راه آمده و راه پیش رو.
اصحاب فرهنگ و هنر چه در جایگاه مدیران و مسئولان و سیاست‌گذاران و چه در مقام هنرمند و نویسنده و برنامه‌ساز اگر به دیده انصاف بنگرند متوجه خواهند شد که مختصر کاری که درباره آزادگان انجام داده‌اند به هیچ‌عنوان قابل قبول نیست و کارهای برزمین مانده فراوانی وجود دارد که باید به انجام برسد.
ارسال نظرات