اسپانسری "راکفلر" توسط جهادکشاورزی ایران + سند / کاش وزیر جدید این‌چنین نباشد!

دستگاه‌ها و نهادهای کشور ما، تا سطح وزارتخانه، از دیرباز آماج تأثیر شبکۀ جهانی غذا و کشاورزی قرار گرفته‌اند. پیش از این دیدیم که اولین معاهده‌نامۀ وزارت کشاورزی ایران در این زمینه لااقل به 1362 شمسی بین سوامیناتان (مدیر یکی از مؤسسات مهم و تأثیرگذار متعلق به راکفلر) و عیسی کلانتری (معاون وقت وزارت کشاورزی) مربوط می‌شود. در این زمینه مطابق اذعان منابع بنیاد راکفلر، لااقل 264 نفر از متخصصان ایرانی ذیل مؤسسات متعلق به بنیاد راکفلر آموزش دیده و در مراکز حساس و تأثیرگذار کشاورزی کشور ما به‌کار گمارده شده‌اند.

طی سال‌های گذشته، هیئت اندیشه‌ورز اقتصادی خبرگزاری تسنیم تلاش کرده پرده از نفوذ این جریان و لطمات سختی که به امنیت غذایی مردم ایران وارد شده، بردارد. مقابله با جریان تجارت بی‌ضابطۀ محصولات پرریسک تراریخته از جمله مواردی است که کانون آن طی 5 سال اخیر در خبرگزاری تسنیم قرار داشته است.

در زمینۀ محصولات تراریخت، بیش از 600 مطلب در خبرگزاری تسنیم منتشر شده است. بخشی از آنها را {اینــــجـــــا} ببینید.

پرونده‌های «مزرعۀ پدری» و «جنگ جهانی غذا»، به‌روشنی نشان می‌دهد که نسبت این شبکۀ جهانی با خانوادۀ راکفلر تا چه‌اندازه وثیق و ارگانیک است.

در زمینۀ انفعال وزارت کشاورزی در برابر این شبکه برای نمونه مطالب زیر را ببینید

+ تشکر مقام بلندپایه دولتی از «راکفلر»

+ مستند ویژه تسنیم از ردپای «راکفلر» در کشاورزی ایران/ 3مدال طلای کشاورزی ایران بر گردن چه‌کسانی است؟

+ «ماه عسل» امنیتی آمریکایی در «پژوهشکده کرج» و معماری «پل یونیک ارتباط بین ایران و آمریکا»

+ رفیق فابریک کیسینجر: خودم هم از دعوتم به تهران شگفت‌زده شدم

+ افشای یک پروژه خطرناک/گیاه‌شناسان اسرائیلِ 70ساله، 100 سال پیش در ایران چه می‌کردند؟

+ چرا «جناب عیسی» همیشه «تاپ بی‌بی‌سی» است؟

یک نمونۀ دیگر از ارتباط وثیق وزارت جهادکشاورزی ایران با "شبکۀ جهانی کشاورزی راکفلر"

شبکۀ جهانی سی‌جی‌آی‌ای‌آر، و به‌خصوص زیرمجموعه‌های آن از جمله سیمیت، ایکاردا و ایری، در مجموعه‌های تحقیقات کشاورزی ایران نفوذ عمیقی دارند. این نفوذ، گاهی پنهانی بوده و بعضاً هم به‌صورت کاملاً آشکار و حتی در نشانی‌های رسمی سایت‌های متعلق به وزارت جهادکشاورزی قابل مشاهده است.

در مورد راه‌اندازی شبکۀ سی‌جی‌آی‌ای‌آرتوسط راکفلر، دیروز نوشتیم؛ {اینـــــــجـــــــــا} را ببینید

برای نمونه در ادامه تنها به یکی از این موارد اشاره خواهد شد، با تأکید بر اینکه این سطح از نفوذ تنها منحصر به این یک مورد نیست.

در بخش «دفتر ارتباطات علمی و همکاری‌های بین‌المللی» از «سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی» از زیرمجموعه‌های «وزارت جهادکشاورزی»^[1] دبیرخانه منطقه‌ای مرکز بین‌المللی تحقیقات ذرت و گندم (CIMMYT) در ایران معرفی شده است.

بر اساس اذعان همین مطلب، دبیرخانۀ منطقه‌ای سیمیت، در این نشانی مشغول به فعالیت است: «کرج، خیابان ماهدشت، مؤسسۀ اصلاح و تهیۀ نهال و بذر، صندوق پستی 4119». در این مطلب، در معرفی این مرکز با کمال شگفتی می‌خوانیم:

هستۀ اولیۀ مرکز تحقیقات بین‌المللی تحقیقات ذرت و گندم (International Maize and Wheat Improvement Center) که بیشتر با اختصار نام اسپانیایی آن یعنی Centro Internacional de Mejoramento de Maiz y Trigo = CIMMYT شناخته می‌شود در سال 1943 در پی اجرای پروژۀ مشترک بنیاد راکفلر و دولت مکزیک برای افزایش تولید گندم و ذرت در مکزیک پایه‌گذاری و در سال 1966 میلادی با نام مرکز بین‌المللی تحقیقات ذرت و گندم (CIMMYT) تأسیس شد. این مرکز یکی از 15 مرکز بین‌المللی تحقیقات کشاورزی زیر پوشش حمایتی گروه مشاوران بین‌المللی تحقیقات کشاورزی (Consultative Group for International Agriculture Research=CGIAR) می‌باشد. در سال‌های 67ــ1966 میلادی ارقام پرمحصول گندم مکزیکی از طریق این مرکز به هندوستان و پاکستان راه یافت و به‌دنبال آن افزایش چشمگیری در عملکرد گندم این کشورها حاصل و منجر به وقوع انقلاب سبز (Green Revolution) گردید. این موفقیت دریافت جایزۀ صلح نوبل را برای دکتر ارنست نورمن بورلاگ، مدیر برنامۀ گندم مرکز بین‌المللی تحقیقات ذرت و گندم (CIMMYT) در سال 1970 میلادی به ارمغان آورد.

در مورد کلیدواژه‌هایی که از آنها در پاراگراف بالا با افتخار یاد شده است، مطالب زیر را ببینید:

واقعیت جنایت‌آمیز اقدامات ارنست بورلاگ:

+ 100 سال با «بورلاگ»؛ مأمور راکفلر

در مورد انقلاب سبز:

+ «سرطان» از چه‌زمانی و به‌چه‌دلیل بین مردم فراگیر شد؟

و در مورد برنامۀ کشاورزی راکفلرها طی 120 سال گذشته:

+ «کشاورزی جهان‌روای راکفلر»؛ چهار دوره در 120 سال

دفتر ارتباطات علمی و همکاری‌های بین‌المللی ادامه می‌دهد:

مرکز بین‌المللی تحقیقات ذرت و گندم (CIMMYT) یک مرکز تحقیقاتی و آموزشی غیرانتفاعی است که به‌طور مستقیم با 100 کشور درحال‌توسعه از طریق دفاتر این مرکز در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین ارتباط و همکاری دارد.

همکاری‌های علمی و تحقیقاتی مرکز بین‌المللی تحقیقات ذرت و گندم (CIMMYT) با بخش تحقیقات غلات مؤسسۀ تحقیقات اصلاح و تهیۀ نهال و بذر در سال 1345 هجری شمسی شروع [شد] و تاکنون ادامه دارد. اولین موافقت‌نامه و برنامۀ کار بین مرکز بین‌المللی تحقیقات ذرت و گندم (CIMMYT) و ایران در سال 1967 میلادی به امضا رسید. در طول این سالیان یکصد و یازده نفر از محققین ایرانی در این مرکز آموزش دیده‌اند و هزاران ژرم‌پلاسم گندم نان، گندم دوروم، جو، تریتیکاله و ذرت در قالب صدها خزانۀ بین‌المللی دریافت [شده] و در مناطق مختلف کشور مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته‌اند. حاصل این همکاری‌های علمی و تحقیقاتی معرفی ده‌ها رقم اصلاح‌شده گندم، جو و تریتیکاله بوده است که در ارتقای کمی و کیفی این محصولات به‌ویژه گندم نقش بسزایی ایفا کرده‌اند.

بسیاری از پژوهشگران ایرانی عمداً یا سهواً دست در دست بورلاگ و تیم او داشته‌اند؛ تصویر فوق محمدرضا جلال کمالی عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات و اصلاح نهال و بذر کرج و پایه‌گذار «سیمیت» در ایران است

سایت مؤسسه ادامه می‌دهد:

به‌منظور تقویت و ارتقای سطح همکاری‌های علمی و تحقیقاتی بین ایران و مرکز بین‌المللی تحقیقات ذرت و گندم (CIMMYT) قرارداد تأسیس دفتر آن مرکز در ایران در اردیبهشت ماه 1383 بین طرفین به امضا رسید و در آبان 1383 این دفتر با حضور جناب آقای دکتر ایواناگا (Dr. Masura Iwanaga) رئیس مرکز بین‌المللی تحقیقات ذرت و گندم (CIMMYT)، جناب آقای دکتر علی آهون‌منش معاون وزیر و رئیس سازمان تحقیقات و آموزش کشاورزی، جناب آقای مهندس عباس کشاورز رئیس مؤسسۀ تحقیقات اصلاح و تهیۀ نهال و بذر و تنی چند از مسئولان و محققان بین‌المللی و ایرانی افتتاح شد. دفتر مرکز بین‌المللی تحقیقات ذرت و گندم (CIMMYT) با انتخاب و انتصاب جناب آقای دکتر محمدرضا جلال کمالی به‌عنوان محقق ارشد گندم و نمایندۀ آن مرکز در ایران در شهریور 1386 به‌طور رسمی فعالیت خود را آغاز نموده است.

مقر ایکاردا در سازمان تحقیقات، آموزش و تحقیقات کشاورزی

متن مطلب سازمان تات، خود گویای همه‌چیز هست؛ تأکید بر پایه‌گذاری مرکز توسط بورلاگ، در ادامۀ برنامه‌های راکفلر، و توسط یکی از 110 محقق ایرانی که در این شبکه آموزش دیده‌اند، و طرفه‌تر از همه، سازماندهی این شبکه ذیل دولت ایران، از نکات تأسف‌بار این متن است. ایری و ایکاردا، دو مورد از فعال‌ترین مراکز این شبکه در تهران هستند. همین نشانی برخی دیگر از دفاتر مرتبط را نشان می‌دهد.

مراکز دیگر مرتبط با سازمان که بعضاً از اعضای همین شبکه‌اند. تصویر یادمان بهزاد قره‌یاضی (دانش‌آموختۀ معروف راکفلر) به‌عنوان مسئولان پیشین این سازمان درخور توجه است.

طرفه اینکه این همکاری‌ها، ضمن اینکه تنها به سیمیت محدود نیست، شامل کمک‌های بلاعوض ایران به برخی از دیگر نهادهای این شبکه نیز می‌شود. در برخی از این موارد، کمک‌های ایران به‌درخواست وزیر کشاورزی پیشین ما، «با ترک تشریفات» به حساب این سازمان‌ها واریز شده است. برای نمونه تصویر نامۀ محمود حجتی، وزیر پیشین جهادکشاورزی در این خصوص ذیلاً آمده است.

امید است که وزیر آیندۀ جهادکشاورزی‌ به این ارتباطات تعجب‌برانگیز توجه ویژه داشته باشد.

نامۀ محمود حجتی دربارۀ سیمیت و ایکاردا