پلیس «بی‌شرف» نیست؛ نه در گشت ارشاد نه برای مرزبانی

پایگاه رهنما: 

 بر اساس اطلاعات دریافتی در این حادثه یکی از مأموران زن پلیس مجروح شده و انگشت دست او نیز توسط مجرمین شکسته است.

این حادثه همچنین در تاریخ ۲۰ فروردین در پارک طالقانی تهران رخ داده اما هنوز روشن نیست چرا فیلم آن در روزهای جاری پخش شده است!؟

فیلمبرداری از کلیپ اشاره شده نیز به روش مخفیانه صورت گرفته است.

مجرمین این حادثه و کسانی که مأمور پلیس ناجا را مجروح کرده‌اند ۴ نفر بوده‌اند که یکی از آنها پس از دستگیری اقدام به فرار می‌کند اما دوباره دستگیر می‌شود و هم‌اکنون نیز به قید وثیقه آزاد است.

پس از انتشار فیلم مذکور، عوامل این حادثه مجدداً احضار شده و قضیه در دست بررسی قرار دارد.

«محمدرضا عارف»، رئیس فراکسیون امید اصلاح‌طلبان که این روزها مورد انتقادات زیادی از سوی جریان چپ قرار گرفته است نیز طی مطلبی در همین رابطه نوشت: انتشار کلیپی از نحوه برخورد زننده ماموران نیروی انتظامی با یک خانم به بهانه بدپوششی نشان از این دارد که نهادهایی که خود را متولی ارشاد مردم می دانند هنوز به تغییر در رویکردهای فرهنگی باور ندارند و به حاکمیت چوب و چماق در ارشاد! مردم اعتقاد دارند! [۱]

*درباره محتوای این کلیپ باید دانست که بر اساس شرع مقدس اسلام، قانون و عقل، مجرم دارای حقوقی حتی شاید بیشتر از شهروندان معمولی است که ضابطین و پلیس مجبور به رعایت، یادآوری و حفظ آنها هستند.

اما این حقوق مربوط به پس از الصاق دستبند به دستان مجرم است نه قبل از آن!

مجرم در قبل از دستگیری، صرفاً در مسئله «اخطار» ذیحق است نه بیش از آن و در صورتیکه به اخطار پلیس توجه نکند، گستره‌ای از اقدامات به منظور جلوگیری از ادامه جرم و دستگیری مجرم در اختیار پلیس قرار دارد.

و از همین روست که مأموران پلیس مجاز به حمله اسلحه، باتوم و استفاده از فنون رزمی و غیره هستند. ابزاری که کاربرد تمام آنها اطاعت‌پذیر کردن متهم و دستگیری اوست زیرا بدیهی است که عموم متهمان بصورت خود به خود تن به انقیاد از قانون نمی‌دهند.

به سخن دیگر اینکه نمی‌توان و نباید هر نوع برخورد تندی از جانب مأموران پلیس که برای دستگیر مجرم صورت می‌گیرد را مساوی خشونت دانست و از آن انتقاد کرد.

اما آنچه در کلیپ منتشره بیش از هرچیزی خود را به رخ می‌کشد، توهین‌های مجرمین به مأموران ناجاست. رخدادی که در هیچ کشور و قانونی حق را به آن نمی‌دهند و آنرا مستوجب هر نوع واکنشی در صحنه می‌دانند. اما مشخص نیست چرا کسانی در ایران، نه تنها معتقدند پلیس نباید با یک مجرم برخورد کند بلکه درباره توهین به پلیس کشور نیز ضمن سکوت از این می‌گویند که ناجا داعیه‌دار چوب و چماق است!

در واقع آیا رواست که فعالان اجتماعی و سیاسی بنشینند و نظاره کنند که نیروی خدومی که هر روز برای حفاظت از امنیت مردم، مرزبانی، مبارزه با مواد مخدر، قاچاق، حفاظت از نوامیس مردم و... شهید می‌دهد، از سوی چند مجرم قانون‌شکن (کشف‌حجاب، مقاومت در برابر پلیس و تعرض به ماموران) «بی‌شرف» خطاب شود!؟

جالب آنکه «رحمانی فضلی» وزیر محترم کشور نیز بعنوان مقام بالادستی نیروی انتظامی، بلافاصله و به جای دفاع از پلیس کشور به عنوان حافظ امنیت مردم، اما دستور پیگیری این مسئله را می‌دهد!

همان دستوری که مثلا درباره حضور شهردارنجفی در مجلس رقص دختران نوجوان صادر نشد! (زیرا وزارت کشور مقام بالادستی شهرداری‌های کشور نیز به‌شمار می‌رود)

طرفه آنکه بی‌شرف خطاب شدن پلیس کشور و انتقاد از عملکرد قانونی ناجا برای اطاعت‌پذیر کردن یک مجرم هتّاک و دستگیری او، اتفاق کمی نیست و اگر متولیان امر، حرمت امامزاده را نگه ندارند؛ عواقب خطرناکی از جمله دلسردی مأموران و کارکنان نیروی انتظامی را در پی خواهد داشت.