وداع با بهارستان

علی لاریجانی، صاحب عنوان طولانی‌ترین مدت ریاست مجلس بعد از انقلاب، هفته پیش رسماً اعلام کرد که برنامه‌ای برای انتخابات آتی مجلس ندارد. این اتفاق بسیار قابل تامل است.
۱- لاریجانی از سال ۸۴ تا ۸۶ دبیر شورای عالی امنیت ملی بود و ۱۲ سال است که به‌عنوان رئیس مجلس شورای اسلامی فعالیت می‌کند. لاریجانی ریاست مجلس را در مجلس هشتم با پشتیبانی حداکثری اصول‌گرایان به دست آورد، اما بتدریج فاصله اصول‌گرایان با لاریجانی بیشتر شد. این فاصله در مجلس نهم و دهم بیشتر شد. علی لاریجانی تعامل قابل قبولی با دولت یازدهم و دوازدهم داشت که همین موضوع باعث ایراد انتقاداتی از سوی اصولگرایان به عملکرد وی شد. البته این انتقادات با حجم بیشتری به اصلاح طلبان وارد است؛ زیرا اصلاح طلبان به مراتب در افکار عمومی با روحانی و دولت او چسبندگی فکری و عملی بیشتری داشته‌اند.
۲- سکوت لاریجانی تا اینجای کار و عدم جایابی برای او در انتخابات آتی یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، نشان می‌دهد که او پس از ۱۲ سال نمایندگی و جلوس بر صندلی ریاست مجلس شورای اسلامی، به جمع‌بندی قطعی و نهایی رسیده است. البته برخی ارائه فهرست کاندیدا‌های شورای ائتلاف نیرو‌های انقلابی قم را در کناره گیری لاریجانی از انتخابات تأثیر گذار می‌دانند و برخی نیز از گرم شدن او برای روند‌های آتی سخن می‌گویند که ایشان در رد این فرضیه، حدود چند ماه قبل در دانشگاه تربت حیدریه احتمال حضورش در انتخابات ۱۴۰۰ را تکذیب کرد و در واکنش به اشاره علیرضا حسینی، استاندار خراسان رضوی مبنی بر احتمال کاندیداتوری او در انتخابات ریاست جمهوری گفت: «استاندار با مطلبی که بیان کردند، قصد جان ما را دارند، ما در این وادی نیستیم.»، اما در هر صورت عدم حضور علی لاریجانی در انتخابات مجلس شوراس اسلامی برای جریان‌های سیاسی اهمیت خاصی دارد؛ چرا که جناح‌ها برای کسب کرسی ریاست مجلس و یارگیری برای بستن لیست‌های انتخاباتی خود نیم نگاهی هم به این موضوع دارند.
۳- مساله بعدی در گزارش روزنامه دولت نهفته است. روزنامه ایران درباره علت کناره‌گیری لاریجانی از انتخابات نوشته است: «مهم‌ترین عامل در این میان می‌تواند پیش‌بینی او از ترکیب مجلس یازدهم باشد. ترکیبی که حتی اگر علی لاریجانی موفق به ورود به آن هم بشود، شانسی ندارد که سکان ریاست آن را در دست بگیرد و باید به یکی از کرسی‌های عادی کف مجلس بسنده کند.» روزنامه دولت نیز همانند رسانه‌ها و چهره‌های اصلاح‌طلب از هم اکنون ترکیب آتی مجلس آینده را که جایی برای اصلاح طلبان و اعتدالیون ندارد، پذیرفته‌اند و البته نکته ظریف‌تر آن است که علی لاریجانی به عنوان یک فرد هوشمندتر از تحلیگران دولتی و اصلاح طلب، می‌داند که ریس مجلس آتی نخواهد شد. هر چند دنیای سیاست ورزی، دنیای مرموز و پیچیده‌ای است، اما آنچه جبهه انقلابی باید به آن توجه کند این است که با الهام گرفتن از منویات مقام معظم رهبری (مدظله العالی) زمینه را برای تشکیل مجلس قوی و انقلابی فراهم کنند که طبیعتاً با تحقق این مهم، کرسی ریاست در اختیار فردی اصلح و افضل، قرار خواهد گرفت.