تقلای روباه پیر برای خروج از دام آمریکایی

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اخیر ائمه جمعه سراسر کشور، در بخش پایانی بیاناتشان به بدعهدی‌های اروپا در قضیه برجام اشاره‌کرده و در آخرین جملات، اشاره‌ای هم به موضوع توقیف نفت‌کش ایران در تنگه جبل‌الطارق کرده و فرمودند: «در بین این حیص‌وبیص و این توقعات بی‌موردی که دارند، حالا انگلیس خبیث -که واقعاً خُبث او واضح است- دزدی دریایی می‌کند، کشتی ما را درواقع می‌دزدند؛ درواقع این دزدی است. حالا معمولاً رفتارشان این‌جوری است که جنایت را می‌کنند، به جنایت خودشان می‌خواهند یک قالب قانونی بدهند، یک‌چیزی هم درست می‌کنند که بله، علّتش این بوده؛ امّا واقع قضیّه همین است که یک دزدی دریایی است؛ دزدی دریایی هم می‌کنند که البتّه ان‌شاءالله جمهوری اسلامی و عناصر مؤمن آن، این کار‌ها را، این خباثت‌ها را بی‌جواب نمی‌گذارند، در فرصت خود و جای خودپاسخ خواهند داد.»
کمتر از سه روز بعد وعده رهبر انقلاب محقق شد و نفت‌کش متخلف انگلیسی «استنا ایمپرو» در نزدیکی تنگه هرمز با اقدام قاطع و به‌موقع نیرو‌های ویژه سپاه توقیف شد. توقیف نفت‌کش انگلیسی در خلیج‌فارس را نباید اقدامی عادی و صرفاً یک برخورد دریایی دانست. برای درک بهتر اهمیت موضوع باید نگاهی بلند و تاریخی به روابط میان دو کشور ایران و انگلیس داشت. در سیاست بین‌الملل، دیپلماسى قایق‌هاى توپ‌دار اصطلا‌حاً رسیدن به هدف با استفاده از قدرت نظامى یا تهدید به استفاده از زور اطلا‌ق مى‌شود. این روش و سیاست در قرون ۱۸ و ۱۹ و حتى قرن بیستم، در موارد زیادى به کار گرفته‌شده است که از شاخص‌ترین آن مى‌توان به جنگ تریاک دون پاسیفیکو، جنگ انگلیس و زنگبار، محاصره هرات در زمان محمدشاه قاجار و قضیه اقادیر (۱۹۱۱) و جدیدترین آن حملات آمریکا و ناتو به بالکان علیه حکومت میلوسوویچ اشاره کرد. انگلیسی‌ها که بیش از دو قرن با تکیه‌بر نیروی دریایی سلطنتی خود بر دریا‌ها مسلط بودند، اصلی‌ترین کشور استفاده‌کننده از این سیاست در طول تاریخ بوده و با همین روش مدتی طولانی ابرقدرت جهان بوده و سرزمین‌های پهناوری را در ۵ قاره تحت استعمار خود داشتند. انگلیسی‌ها از این روش بار‌ها علیه ایران نیز استفاده کردند. ماجرای محاصره هرات و حمله و اشغال بوشهر تنها دو مورد معروف از این سیاست است. قرارداد‌های یک‌طرفه و ننگ‌آوری که انگلیس به ایران تحمیل کرده است – مانند قرارداد ۱۹۰۷، ۱۹۱۵ و ۱۹۱۹- خود داستان مفصل و غم‌انگیز دیگری در این پرونده قطور است. این نکته مهم را نیز فراموش نکنید که آخرین سلسله پادشاهی پیش از انقلاب اسلامی را انگلیسی‌ها بر سرکار آوردند. رضاخان منتخب لندن بود و در جنگ جهانی دوم نیز به دلایلی او را برکنار و تبعید کرده و پسرش را به‌عنوان جانشین او بر تخت نشاندند. در سال ۱۳۳۲ نیز انگلیس با همکاری آمریکا کودتای ۲۸ مرداد را ترتیب داده و مصدق را سرنگون کردند. توجه به این پیشینه تاریخی و مناسبات میان دو کشور، زمینه لازم برای درک اهمیت ماجرای توقیف نفت‌کش را فراهم می‌سازد. دو کشوری که در دو قرن گذشته چنین رابطه استعماری-حقارت آمیزی داشته‌اند، اینک درجایی ایستاده‌اند که وقتی انگلیس نفت‌کش ایران را توقیف می‌کند، بافاصله‌ای اندک جمهوری اسلامی واکنش نشان داده و پاسخی متقابل و در همان سطح می‌دهد. غرورانگیز نیست؟
نکته جالب‌توجه آنکه توقیف نفت‌کش ایرانی به تحریک آمریکایی‌ها رخ داد. انگلیسی‌ها که ظاهراً فکرش را نمی‌کردند با اقدام متقابل تهران مواجه شوند، اینک از فریب‌خوردگی خود از سوی آمریکا می‌گویند. نشریه «آبزرور» که نسخه هفتگی روزنامه گاردین به شمار می‌آید، نوشت که «جان بولتون» مشاور امنیت ملی کاخ سفید، لندن را در مورد ایران فریب داده و به دام خطرناکی کشانده است. این نشریه تأکید کرد: بولتون، جنگ‌طلب اعظم دولت دونالد ترامپ، انگلیس را به دام خطرناکی برای مقابله با ایران کشانده است. یکی از جالب‌ترین تحلیل‌ها را در این مورد، رابرت فیسک روزنامه‌نگار مشهور انگلیسی در روزنامه ایندیپندنت نوشت: «زمان آن فرارسیده است تا چشم خود را به روی حوادثی که در این بحران کاملاً ساختگی در خلیج‌فارس جریان دارد و دروغ‌هایی که ترامپ و سگ‌های دست آموزش در لندن تحویل ما می‌دهند و سیاه‌بازی‌های که راه انداخته‌اند، بازکنیم. رئیس‌جمهور آمریکا که فردی نژادپرست، زن‌ستیز، متقلب و روان‌پریش است به همراه دو مشاور خود، تهدید می‌کنند که با ایران وارد جنگ خواهند شد و در این میان یک ابله دیگر که احتمالاً نخست‌وزیر آینده انگلیس خواهد شد (بوریس جانسون) به‌جای متمرکز ساختن توجه خود روی کشتی‌هایش، همه تلاش خود را روی نابود ساختن کشورش متمرکز ساخته است. ایرانی‌ها توانسته‌اند به رئیس‌جمهور ابله آمریکا که توافق بین‌المللی هسته‌ای با این کشور را بی‌اعتبار ساخته است به بدترین شکل ممکن توهین کنند و اکنون نیز قایق‌های موتوری خود را در خلیج‌فارس به راه انداخته‌اند تا به ترامپ و جانسون و جرمی هانت بی‌نوا بگویند که خاورمیانه گورستان امپراتوری‌های کنونی و آن‌هایی که سال‌های پیش نابود شده‌اند (آمریکا و انگلیس) خواهد شد. ایرانی‌ها در آینده چه دردسر‌هایی ایجاد خواهند کرد و به چه اقدامات تروریستی مبادرت خواهند کرد؟ ما همواره این اطلاعات را جدی تلقی می‌کنیم. شاید بهتر باشد که از این بابت خودمان را سرزنش کنیم. تحلیلگران، گزارشگران و امپراتوری‌های رسانه‌های ما، هر زمان که مقامات کثیف واشنگتن و لندن از جنگ سخن به میان می‌آورند با آب‌وتاب سخنان آن‌ها را به نشانه میهن‌پرستی بازتاب می‌دهند و از مقوله‌هایی همچون سیاست ترامپ در قبال خلیج‌فارس، دوستی نزدیک وی با متحدان خون‌آشام سعودی یا زمین‌خوار اسرائیلی وی سخن به میان می‌آورند. چه مزخرفاتی، چیزی که ترامپ ندارد سیاست است. بوریس جانسون و جرمی هانت نیز همین‌طور که سخنانشان درباره کاملاً غیرقابل‌قبول بودن توقیف کشتی استنا ایمپرو، انسان را به یاد نمایشنامه‌های فکاهی گیلبرت و سولیوان، نمایشنامه نویسان عصر ملکه ویکتوریا می‌اندازد.»
آخرین خبر‌ها حاکی است انگلیسی‌ها یکی پس از دیگری واسطه راهی تهران می‌کنند تا ماجرا را به نحوی جمع کرده و از آبروریزی بیشتر جلوگیری کنند. دزدان دریایی باید می‌فهمیدند که دوره تسلط آن‌ها بر دریا و زورگویی مبتنی بر آن پایان‌یافته است که فهمیدند.