گلوله اول و ضربت متقابل

رهبر معظم انقلاب اسلامی در بخشی از بیانیه گام دوم انقلاب آورده‌اند: «انقلاب اسلامی... در هیچ معرکه‌ای حتی با آمریکا و صدام، گلوله اول را شلیک نکرده و در همه‌ی موارد، پس از حمله دشمن از خود دفاع کرده و البته ضربت متقابل را محکم فرود آورده است.»
انقلاب اسلامی از بدو پیدایش خود با تقابل‌های امنیتی و نظامی از سوی گروهک‌های مختلف و دشمنان خارجی روبه‌رو بوده است. درگیری‌های اول انقلاب از سوی گروهک‌های مختلف همچون حزب دموکرات، کومله، چریک‌های فدایی خلق، خلق عرب، اتحادیه کمونیست‌های ایران و حزب جمهوری خلق مسلمان ایران در کردستان، گنبدکاووس، خوزستان، آمل، سیستان و بلوچستان و آذربایجان آغاز شد.
ناآرامی‌های کردستان یک هفته پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در روز ۱ اسفند ۵۷ با اشغال پادگان ارتش در مهاباد توسط کومله و دموکرات آغاز شد و پس از آن نیرو‌های نظامی به کردستان اعزام شدند. درگیری‌های کردستان تا بعد از آغاز جنگ هم به طول انجامید.
علاوه بر گروهک‌هایی که در استان‌های مختلف و به‌خصوص استان‌های مرزی اقدام به ناآرامی و آشوب کردند، در تهران و شهر‌های بزرگ هم گروهک‌هایی بودند که ترور، انفجار و آشوب را رقم زدند. گروهک فرقان و سازمان مجاهدین خلق (منافقین) بیشترین نقش را در رابطه با ترور‌ها و انفجار‌های دهه نخستین انقلاب اسلامی داشتند.
گروهک فرقان به رهبری اکبر گودرزی از اردیبهشت سال ۵۸ اقدام به ترور شخصیت‌های مهم نظام جمهوری اسلامی کرد. اولین نفری که ترور شد، تیمسار محمدولی قرنی اولین رئیس ستاد مشترک ارتش بود که به دلیل مقابله با ناآرامی‌های کردستان و اختلاف با دولت موقت چند روز پیش از شهادتش، از ریاست ستاد مشترک ارتش استعفا داده بود. آیت‌الله مطهری، آیت‌الله مفتح و مهدی عراقی از جمله افرادی بودند که به‌دست عوامل گروهک فرقان ترور شدند و به شهادت رسیدند. ترور آیت‌الله خامنه‌ای در مسجد ابوذر در ششم تیرماه سال ۱۳۶۰ نیز از جمله آخرین اقدامات تروریستی این گروهک بود. با آغاز موج ترور‌ها توسط گروهک فرقان، نهاد‌های امنیتی اقدام به دستگیری عوامل این گروهک تروریستی کردند که برخی از افراد این گروهک طی گفت‌وگو‌هایی به اشتباهات خود پی بردند و آزاد شدند.
تقابل سازمان مجاهدین خلق (منافقین) با نظام جمهوری اسلامی ایران نیز با ورود این سازمان به فاز نظامی آغاز شد. سازمان یک روز پیش از عزل بنی‌صدر توسط نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی، دست به اسلحه برد. با آغاز درگیری‌های نظامی در خیابان‌های تهران و شروع ترورها، شناسایی و دستگیری اعضای این سازمان تروریستی در دستور کار قرار گرفت و چند ماه پس از انفجار حزب جمهوری اسلامی و دفتر نخست‌وزیری که منجر به شهادت آیت‌الله بهشتی، رجایی، باهنر و بیش از ۷۰ نفر از شخصیت‌های نظام شد، به کادر مرکزی سازمان ضربه زده شد و موسی خیابانی به هلاکت رسید.