سرنوشت سیاه ازدواج سفید

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اخیر با مداحان اهل بیت (ع) که به مناسبت سالروز میلاد حضرت زهرا (س) و روز بزرگداشت مقام زن و مادر برگزار شد، در حالی به عوامل تهدید بنیان خانواده‌ها اشاره کردند که هدف قرار دادن عفت و حیا در جامعه ایرانی و ترویج پدیده‌های زشتی مانند ازدواج‌های به اصطلاح سفید را از جمله مهمترین زمینه‌های این تهدید برشمردند؛ اما چرا رهبر انقلاب چنین هشداری را مطرح کردند؟ ایشان با اشاره به اهمیت و جایگاه «خانواده» خاطرنشان کردند: نظام خانواده، سنت الهی است، اما دشمنان بشریت که همان جریان سرمایه‌داری بین‌المللی و صهیونیستی است، تصمیم به نابودی بنیان خانواده در جهان گرفته اند، بنابراین باید برای حفظ و تقویت ارکان نظام خانواده در جامعه همت گماشته شود. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، البته به نحوه نابودی خانواده و عوامل موثر در آن هم اشاره کردند و ازدواج‌های دیرهنگام و سخت، فرزندآوری کم و ترویج پدیده‌های زشتی همچون ازدواج‌های سفید را که سیاه‌ترین ازدواج است، به همراه تلاش برای از بین بردن حیا و عفت از موارد و زمینه‌های در خطر قرار گرفتن نظام خانواده گوشزد کردند.

زنجیره‌ای خطرناک برای نابودی «خانواده»

نکته مهم در این میان، مسئله از بین بردن حیا و عفت و به تبع آن ترویج پدیده‌هایی مانند ازدواج‌های سیاه است که به ازدواج سفید موسوم شده است. «ازدواج»، مهمترین پایه تشکیل خانواده است و از بین بردن خانواده، یعنی از بین رفتن یکی از مهمترین پایه‌های انسجام اجتماعی. هرچقدر جایگاه خانواده در جامعه‌ای مستحکم‌تر باشد، اتحاد و همبستگی یک جامعه و در نهایت ساخت قدرت اجتماعی آن جامعه افزایش می‌یابد. همین نهاد تاثیرگذار باعث می‌شود تا برای هدف قرار دادن یک جامعه، ابتدا به سراغ خانواده‌ها بروند و با نابود کردن نهاد خانواده، ساخت قدرت اجتماعی را تهدید مواجه کنند. اولین گام برای تهدید خانواده، «تحدید ازدواج» است؛ هرچقدر باور به ازدواج سخت شود، تشکیل خانواده هم سخت می‌شود؛ ترویج باور‌های غلط، ضد ارزشی و ضد خانواده هم می‌تواند به این توهم دامن زده و تشکیل خانواده‌ها را با مشکلات بیشتری روبرو کند. ازدواج دیرهنگام، بالا رفتن سن فرزندآوری و پیری جمعیت و کاهش جمعیت جوان، مولد و با نشاط تنها یک روی سکه «تهدید بنیان خانواده» و خارج شدن خانواده از ریل اصلی آن است، حالا در کنار این زنجیره خطرناک، ترویج پدیده‌هایی مثل ازدواج سفید (هم‌باشی سیاه) هم به سرعت در بین برخی خرده فرهنگ‌های غرب‌زده حال رشد است.

ویروس خطرناکی با رنگ «سفید»

ازدواج سفید اگرچه به ظاهر نام زیبایی دارد، اما از درون هم تهی است و هم به تعبیر رهبر معظم انقلاب از سیاه‌ترین ازدواج‌هاست. در غرب، از پدیده ازدواج سفید با عنوان «هم‌باشی» یاد می‌کنند. در واقع یک زن و مرد، با هم توافق می‌کنند تا برای مدتی با یکدیگر زندگی کنند، هزینه‌های زندگی را به صورت مشترک پرداخت کنند و در این میان، از هم بهره جنسی هم ببرند! در مقابل این قرارداد، تعهدی نیز به یکدیگر ندارند و هر زمان اراده کنند، می‌توانند این قرارداد را برهم بزنند! در واقع، همه تعهدات و شرایطی که ازدواج به عنوان یک سنت الهی برای انسان‌ها مقرر کرده، در پدیده هم‌باشی زیرپا گذاشته شده و بجای تعهدپذیری، بی‌تعهدی در دستور کار زن و مرد قرار می‌گیرد. اما نهاد ازدواج هم در دین اسلام و هم در سایر ادیان الهی بسیار مورد توجه و حساس و ظریف بوده و بر آن تاکید می‌شود و مهمترین اصلی هم که در آن مورد نظر قرار دارد، موضوع تعهد، الزام و التزام افراد به خانواده و همسر است.

 

با وقوع نکاح، شوهر مکلف به پرداخت نفقه همسر و زن نیز مکلف به تمکین از شوهر است؛ در مقابل هر دو از یکدیگر ارث برده و مهمتر اینکه، هر دو برای فرزندآوری و تربیت فرزند و استحکام و آرامش بنای خانواده مسئولیت و وظیفه دارند. اما سبک زندگی مدرن، انسان‌ها را تشویق به فرار از تعهدات کرده و تنها تلذذ و تمتع از یکدیگر را اصل تلقی می‌کند. بر مبنای این تفکر، انسان‌ها تنها باید در فکر حداکثر لذت و منفعت شخصی بوده و از سپردن هر تعهدی آزاد باشند، بنابراین می‌توان مدتی را کنار هم زندگی کرد، لذت برد و تعهدی هم به یکدیگر نداشت. در چنین شرایطی، ازدواج بر مبنای تعهدات قانونی تقبیح شده و ازدواج به سبک پیوند‌های سیاه، مورد تشویق قرار می‌گیرد. کمترین خطر و آسیب این پدیده‌های مخرب، از بین رفتن روح تعهد و احساس مسئولیت، رواج پدیده خیانت و سوء استفاده و سست شدن پایه‌های اجتماعی در برابر تهدیدات درونی و بیرونی است و البته هرکسی کمترین بهره‌ای از عقل و خرد داشته باشد، به جای بزک کردن و رنگ توجیح پاشیدن بر این قبیل ازدواج‌های سیاه، باید بداند که بازنده اصلی و اولین آسیب‌دیده چنین رفتارهایی، «زن» است، تا مرد. اما از خطرات و مشکلات اینگونه پیوند‌های نامیمون و بدون تعهد که بگذریم، باید دانست که اینگونه هم‌باشی‌ها شاید در کوتاه‌مدت و در اوج لدت‌های زودگذر زندگی، مطلوب و جذاب قلمداد شود، اما با افزایش سن، نه کسی مایل به زندگی با یک سالخورده فرتوت است و نه فرزندی وجود دارد که دستگیر دوران سالمندی باشد.