چرا کابینه هماهنگ کننده ندارد؟!

محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت: آقای روحانی با استعفای آقای ظریف مخالفت کرد و او بر سر کارش بر می‌گردد. گویا دیروز از سوی یک مقام عالی رتبه ابلاغ شده که استعفا به مصلحت کشور نیست. اما بدون این تذکر و تدبیر هم می‌شد دولتمردان متوجه حساسیت شرایط و طمع دشمن به این قبیل رفتار‌ها باشنند و برای کشور، هزینه بی مورد نتراشند. ظریف گویا مدتهاست گلایه‌هایی از روحانی و برخی اطرافیانش دارد و عدم اطلاع به او از دیدار روحانی با بشار اسد، مزید بر علت شده است. البته اصل سفر بشار اسد با توجه به مسائل امنیتی خاص، کاملاً سرّی انجام شد. اما پس از ملاقات وی با رهبر انقلاب و عزیمت برای ملاقات با روحانی، مطلع کرن ظریف مقدور بوده است. آقای ظریف هر چند نتوانست انتظارات نظام و رهبری در مذاکرات منتهی به توافق و مسائل پس از آن را برآورده کند، اما نگاهی توأم به احترام و اعتماد نسبت به رهبر حکیم انقلاب دارد. علت این اعتماد و احترام، رویکرد صادقانه رهبری به وی و وزارت خارجه (حمایت و انتقاد و راهنمایی‌های دلسوزانه) است و همین، عاملی مهم در بازگشت ظریف محسوب می‌شود. ظریف پریشب از روحانی گله کرده و گفته بود «فاصله دفتر من با دفتر شما پنج دقیقه است».

 

البته این اعتراض به ظریف هم وارد است که چرا ناراحتی و دلخوری خود از روحانی و برخی اطرافیانش را به مصالح ملی ترجیح داده و ایجاد التهاب کرده است. (فعلاً گمانه فشار برای تصویب لوایح مرتبط با FATF را کنار می‌گذاریم. ماجرای استعفا به پایان رسید و با عدم پذیرش آن، منتفی شد. اما باید پرسید آیا هزینه عدم هماهنگی رئیس جمهوربا وزیران مختلف (و نه فقط ظریف)، از جیب روحانی پرداخت می‌شود یا مردم و نظام؟! موضوع ناهماهنگی منحصر به ظریف نیست که مانند نامه امروز روحانی به ظریف، با فرافکنی برگزار شود. پنج سال است خبر ناهماهنگی میان روحانی با برخی وزرا یا میان خود اعضای کابینه شنیده می‌شود؛ از جمله: اختلاف وزرا با نوبخت در سازمان برنامه و بودجه و واعظی در دفتر رئیس جمهور، یا اختلاف میان وزارت نفت و نیرو، جهاد کشاورزی و صمت، وزارت اقتصاد و بانک مرکزی و سازمان برنامه و بودجه، وزارت کار و رفاه با صمت و … که پس از استعفای وزیران راه و شهرسازی و بهداشت و درمان، به استعفای وزیر خارجه ختم شده و زمزمه‌هایی نیز از وزارت نفت و ارشاد و… می‌رسد. بخش مهمی از مشکلات اقتصادی، ناشی از همین وضعیت نابسامان درون کابینه است. این اختلافات بلاتکلیف رها شده که بعضاً عود هم می‌کند، موجب گستاخی و طمع دشمن برای فشار بیشتر می‌شود؛ همچنان که ثبات و آرامش اقتصاد کشور را به هم می‌ریزد. آقای روحانی و تیم ویژه اطرافیانش باید تغییر رویه دهند؛ اگر نمی‌توانند برای مشکلات مردم چاره جویی کنند، لااقل موجب نگرانی مردم و التهاب سیاسی و اقتصادی نشوند. به قول بابا طاهر «اگر نوشم نیی، نیشم چرایی- نمک‌پاش دل ریشم چرایی؟».