درس دشمن شناسی

تمرکز آمریکا علیه ایران، عقبه‌ای ۴۰ ساله دارد. درواقع بیش از چهار دهه است که آمریکا سعی می‌کند با خدعه‌ها و ترفند‌های مختلف، ایران انقلابی را از پای درآورد و از این رو نقشه‌های خود را متناسب با اقتضاء زمانه تغییر دهد. به‌طور کلی راهبرد دشمن در سه حوزه بازدارندگی، تغییر رفتار و تغییر رژیم قابل تعریف است که محور اصلی این راهبرد‌ها با ابزار فشار‌های اقتصادی پیش می‌رود. اما انقلاب اسلامی با تمسک به نفس قدسی امام خمینی (ره) و خلف صلح ایشان، حضرت امام خامنه‌ای (مدظله العالی) از گردنه‌های پرپیچ و خم عبور کرده و باطل السحر دستگاه محاسباتی دشمن شده؛ دستگاه محاسباتی که نمایانگر نظام معرفتی لیبرال دموکراسی دروغین در گل مانده غربی است و از درک بسیاری از واقعیت‌های پنهان و رزق‌های لایحتسب مستأصل است. رهبر معظم انقلاب همواره نسبت به دشمن و نقشه‌های آن، در سخنرانی‌های خود، انذار و هشدار داده‌اند؛ ایشان در دیدار اخیرشان در جمع هزاران نفر از مردم آذربایجان شرقی، مسئولان را فصل الخطاب قرار دادند و فرمودند: «دشمن را درست بشناسند، فریب خدعه‌ی دشمن را نخورند. دشمن از طرق مختلف وارد میشود؛ گاهی دندان نشان می‌دهد، گاهی مشت نشان میدهد، گاهی هم لبخند نشان میدهد؛ همه‌ی این‌ها به یک معنا است. لبخند دشمن هم مثل همان دندان نشان دادنِ دشمن است.». رو دست نخوردن در ظاهر عبارت امری ساده و گویا است، اما در مقام عمل و کاربست بسی دشوار و نیاز به هوشیاری و ذکاوت سیاسی بالا دارد؛ برای مثال اروپایی‌ها از یک طرف از طراحی سازوکار مالی ویژه مثل SPV صحبت می‌کنند و از طرف دیگر با میزبانی از منافقان و معاندان انقلاب و تعلل ۹ ماهه سعی می‌کنند طرف ایرانی را با یک سازوکار فرمالیته به مانند INSTEX در داخل مشغول کند و مجری اوامر آمریکا باشد. هشدار رهبر معظم انقلاب مبنی بر «حالا کار آمریکا که دیگر از خدعه گذشته و کاملاً آشکار و شمشیراز رو [بسته]است، [امّا]اروپایی‌ها هم دارند همین‌جور با خدعه عمل میکنند. من نمیگویم چه کار کنند؛ دولتی‌ها بنشینند فکر کنند، [منتها]مواظب باشند مخدوع نشوند...» ناظر بر همین غیر قابل اعتماد بودن آمریکاست. ضمن اینکه در بخش پایانی بیانیه گام دوم انقلاب نیز «مرزبندی با دشمن» یکی از سرفصل‌های اساسی و مهم خطاب به مسئولان بود: «دولت جمهوری اسلامی باید مرزبندی خود را با آن‌ها با دقّت حفظ کند؛ از ارزش‌های انقلابیون ملّی خود، یک گام هم عقب‌نشینی نکند؛ از تهدید‌های پوچ آنان نهراسد؛ و در همه‌حال، عزّت کشور و ملّت خود را در نظر داشته باشد و حکیمانه و مصلحت‌جویانه و البتّه از موضع انقلابی، مشکلات قابل حلّ خود را با آنان حل کند.» یکی از نشانه‌ها و مظاهر رفتار‌های خدعه‌آمیز اروپا، زیاده خواهی بر سر مسائل موشکی است. تا جایی که دکتر ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در کنفرانس مونیخ در پاسخ به سوال مجری درباره نگرانی اروپا از توسعه برنامه موشکی ایران گفت: «چرا زمانی که عراق مردم ما را موشک‌باران می‌کرد، هیچ‌کس کوچکترین ابزار دفاعی در اختیار ما نگذاشت؟ ... من به خاطر جلب رضایت دوستم وزیر خارجه [ژان ایو]لودریان [وزیر خارجه فرانسه]یا هرکس دیگری، مردم خودم را بی‌دفاع نمی‌کنم تا صدام حسین بعدی منطقه برخیزد و مردم مرا بکشد، ... اگر حق داریم از خود دفاع کنیم، آیا باید این کار را با شمشیر انجام دهیم؟ باید این کار را با تفنگ انجام دهیم؟!» بنابراین درکنار بسیاری از مصادیق دیگر، اروپا قابل اعتماد نیست، بهانه‌تراشی بر سر مسائلی همچون برنامه موشکی، سیاست‌های منطقه ای، FATF و. همان برجامیزه کردن و مخدوع کردن ایران در حوزه‌های مختلف است که باید مراقب بود.