چی فکر می‌کردیم، چی شُد؟!

‌می‌گویند حال برجام خوب نیست. اروپا بعد از ناتوانی یا تعلل در اجرای تعهدات خود (طراحی و اجرای SPV) با بهانه کردن تداوم برنامه توسعه موشکی و ادعای واهی و مضحک عملیات تروریستی ایران در خاک اروپا، مهیای وضع بسته تحریمی جدید علیه ایران است. انگار لابی صهیونیستی- آمریکایی بالاخره موفق شد رویکرد اروپایی‌ها به سمت خود متمایل کند و یااینکه از بدو خروج آمریکا، در نقش پلیس خوب غوطه ور شده و مجری اوامر کاخ سفید بوده است.
ایده مذاکره با غرب از سوی دولت یازدهم با هدف برداشتن تحریم‌ها مطرح شد. جمله تاریخی «هم چرخ زندگی مردم بچرخد و هم چرخ سانتریفیوژها» و یا «امضای کری تضمیین است» بیانگر اراده دولتمردان اعتدال برای مذاکره و سازش با کدخدا بود که کمافی السابق همگان آن را به خاطر دارند. هیچ کس فراموش نکرده که قرار بود فردای اجرایی شدن برجام، سایه تحریم‌ها از کشور کوتاه شود، شرکت‌های غربی با حضور خود به رشد اقتصادی هشت درصدی دامن بزنند و ناجی لشکر بیکاران در جامعه باشد! قرار بود با به ثمر نشستن درخت‌ها در بوستان برجام، همگان از سیب و گلابی‌های آن منتفع شوند. اما گویا همه این‌ها سراب بود و تکرار حربه نخ نمای اعتماد به کدخدا و اذنابش!
دیپلمات‌های کارکشته اعتدال، حتی با خروج آمریکا از برجام نیز به خود نیامدند و با تبدیل کردن گروه ۱+۵ به گروه ۱+۴ به راه خود ادامه دادند و همچنان از برجام به عنوان یک «دستاورد تاریخی»، «خیرکثیر و دنباله دار» و قرار دادی الی یوم القیامه باقی خواهد ماند، یاد کردند. طرف اروپایی هر چند اراده و یا توانی برای همراهی و همکاری با ایران در برجام نداشت، ولی در کمال وقاحت با پیشنهاد‌های حقارت آمیز و وعده‌های پوشالی (مثل طراحی سازوکار مالی ویژه) برای مدت طولانی (قریب به ۹ ماه) وقت کشی کرد و فرصت هرگونه ابتکار و اقدام جدیدی را از ایران گرفت. به عبارتی پیشنهاد‌های اروپا در چند ماه گذشته صرفاً روی کاغذ بوده و هیچ وقت وارد فاز اجرایی نشده؛ با این اوصاف برجام یک پروژه کاملاً شکست خورده است؛ چرا که هیچ یک از اهداف آن از جمله (دستاورد اقتصادی) محقق نشده است.
برخی رسانه‌های نزدیک به دولت (انتخاب و ایران) از ایجاد تنش بین دیپلمات‌های ایرانی با طرف اروپایی در نشست اخیر خبر می‌دهند. فرستادگان اروپا در این نشست حامل دو پیام مهم ازاعضای اتحادیه اروپا به ایران را اعلام کردند. البته این پیام‌ها که شباهت زیادی به بهانه دارند، نمودار گزاره غیر قابل اعتماد بودن اروپایی‌ها است. اولین پیام قاصدک‌های قاره سبزه این بود که اروپا تاب و تحمل دیدن ادامه آزمایش‌های موشکی ایران را ندارد و دومین پیام دامن زدن به اتهام بی پایه و اساس انجام عملیات ترور در خاک اتحادیه اروپا بود! مسلماً این بهانه‌ها دستاویزی برای چرخش سیاسی و نزدیک شدن به مواضع دونالد ترامپ است.
حالا که آخر و عاقبت نافرجام برجام با تحقیر‌های پی در پی آمریکا و اروپا نمودار می‌شود، به دوراندیشی و دلسوزی حکیم فرزانه انقلاب بیشتر پی می‌بریم. آنجا که رهبر فرمودند: «به طرف مقابل اعتماد نکنید، با لبخند او فریب نخورید؛ به وعده نقد که میدهد اعتماد نکنید، وقتی خرش از پل گذشت بر می‌گردد و به ریش شما می‌خندد! این‌ها این قدر وقیحند» حالا گردن کجی اروپایی‌ها برای خوانش و تحویل یک بیانیه و رجز خوانی دیگر دل مذاکره کنندگان را به درد آورده، تا جایی که عباس عراقچی با عصبانیت جلسه با اروپایی‌ها را نیمه کاره ترک می‌کند و در را پشت سر خود محکم می‌کوبد. «فکر می‌کردیم آمده اید تا از کم کاری‌های خود درباره برجام بگویید یا درباره تروریست‌هایی که در اروپا پناه داده اید، توضیح دهید و عذرخواهی کنید.» این جمله عراقچی خطاب به فرستادگان اروپایی است. اما آن‌ها پوست کلفت‌تر و وقیح‌تر از آنند که فکر می‌کنیم. عذرخواهی پیشکش! بنابراین به نظر می‌رسد اروپا نقاب از رخ گشوده و مصم و قاطع‌تر از گذشته در تشدید تحریم‌های اقتصادی، محدودیت‌های منطقه‌ای و موشکی علیه ایران موضع گرفته و به تدریج با سیاست‌های کاخ سفید همسو و همگام خواهد شد.