ایران مقتدر و امیدوار

تبیین:

22 بهمن ماه سال 1357 را امام خمینی(ره) یوم الله نامید؛ یوم الله روزی است که نگاه‌های دنیامحور تصورش را هم نمی‌کنند که بناست پیروزی عظیمی برای جبهه حق رقم بخورد. چرا که معتقد است امکانات مادی جبهه حق در مقابل جبهه باطل، اصلا قابل مقایسه نیست.  روایت امام خمینی(ره) از 22 بهمن ماه نمونه‌ای از یوم الله خواندن این روز است «این را از یاد نبرید که تمام چیزها را جمع کردند و تمام کیدها را درست کردند براى اینکه در یک شب بریزند کودتا کنند و همه اشخاصى که احتمال مى‏‌رود یک کارى از آن‌ها بیاید همه را از بین ببرند، ملت را باز برگردانند به آن حال اول، خدا نخواست. این یکى از «ایّام اللَّه» بود که شما ملت شریف نورانى با قلب‌هاى پر از ایمان نترسیدید و آن روز ریختید به خیابان‌ها، با اینکه اعلام حکومت نظامى بود، ریختید به خیابان‌ها و خنثى‏ شد آن چیزى که آنها مى‏‌خواستند. مى‏‌خواستند خیابان‌ها خلوت بشود، تانک‌ها را بیاورند همه جا مستقر بکنند و شب مشغول آن جنایت بشوند. خداى تبارک و تعالى به داد این ملت رسید. و آن روز یکى از ایام اللَّه بزرگ است. همه قدرت‌ها دنبال اینها بودند. همه قدرت‌ها، نه فقط قدرت ابرقدرت؛ دیگران هم بودند. آن‌هایى که به نرخ روز کارهایشان را مى‌‏کنند؛ نان به نرخ روز مى‏‌خورند. همه آن روز پشتیبانى مى‏‌کردند، مع ذلک خداى تبارک و تعالى به شما مرحمت فرمود، شما را بر این قدرت‌هاى بزرگ پیروز کرد و دست اجانب را از مملکت شما کوتاه کرد.»

·        یوم الله یعنی...

«یوم الله» یعنی به صحنه آمدن ایمان یک امت در مکتب امام و رهبری، آن نیروی نامتناهی‌ای که در جبهه حق وجود دارد، «یوم الله» را رقم می‌زند و طومار جبهه باطل را در هم می‌پیچد، به صحنه آمدن ایمان یک امت و ملّت است. ولو این امت به لحاظ مادی، قوه و نیرویی نداشته باشد، اما ایمان یک امت قدرتی است که هیچ قدرت مادی یارای مقابله با او را ندارد. اهمیت یوم الله در بین مردم ایران به اندازه‌ای است که کمتر کشوری است که انقلابی در آن رخ داده باشد و بعد از چند دهه بتواند جشنی پر نشاط در سالگرد پیروزی برگزار کند. کشورهایی هم که چنین جشن‌هایی را برگزار می‌کنند، غالبا محدود به مراسم رسمی دولتی و رژه و نمایش ادوات نظامی است. اما در کشور ما، برگزار کنندگان اصلی جشن پیروزی، خود مردم با سلابق مختلف و سطوح سنی گوناگون هستند.

انقلاب اسلامی در سال‌های پس از پیروزی به سبب اقتدار و قدرتی که در مقابل دشمن از خود نشان داده توانسته است مردم را با خود همراه کند. در یک نگاه کلی اگر تقابل آمریکا با ایران در چهل و شش سال پیش را با امروز مقایسه کنید این پیشرفت را مشاهده می‌کنید؛ 46 سال پیش تقابل آمریکا با ما بر سرگرفتن سفارت آمریکا بود اما حالا دعوای اصلی آمریکا با ما بر مسائل مهم‌تری مانند ایران هسته‌ای و گفتمان انقلاب اسلامی است که منطقه را در قالب محور مقاومت با خود همراه کرده است.[C1] 

·        چالش ما و استکبار

دشمن در طول این 46 سال ذره‌ای از دشمنی خود عقب‌نشینی نکرده است. این دشمنی در کنار پیشرفت و قدرت ایران به اندازه‌ای است که رهبر معظم انقلاب از ایران به عنوان مقتدر مظلوم یاد کردند و گفتند :« نظام جمهورى اسلامى با حملات گوناگون سیاسى، اقتصادى، نظامى، امنیتى از بین نمی‌رود بلکه روزبه‌روز هم قوى‌تر می‌شود؛ تا امروز که نظام جمهورى اسلامى نظامى است به معناى واقعى کلمه مقتدر. البته نظام اسلامى، هم مقتدر است، هم مظلوم است. این اقتدار نظام، منافاتى ندارد با مظلومیت؛ مثل امیرالمؤمنین: حاکم مقتدر نظام اسلامى در زمان خود، اما درعین‌حال مظلوم‌ترین مظلومان؛ نظام جمهورى اسلامى هم همین‌جور است.»

از این رو است که دشمن در پی تحریف رویدادهای امیدوار‌کننده و اجتماعات عظیم، از سر حقارت شخصیت و نشانه بخل ورزیدن و ناخوش داشتن شادمانی مردم است. اینان همان رسانه‌هایی هستند که در رویداد‌های شیرینی مثل راهپیمایی دشمن‌شکن ۲۲ بهمن، و رونمایی از موفقیت‌هایی مانند موشک بالستیک‌ هایپرسونیک یا بهره‌برداری از پروژه‌های بزرگ تولید و آب و برق و گاز با وجود تحریم‌ها، به سانسور پرداختند.

با تمام فرافکنی‌ها و دشمنی‌های انقلاب اسلامی توانست در جهت عکس خواسته دشمن قدم بردارد؛ به گونه‌ای که به تعبیر رهبر معظم انقلاب فشارهای بین‌المللی و تحریم‌هایی که قرار بود فلج‌کننده باشد گام‌های ما را بلندتر و عزم ما را راسخ‌تر کرد. تا جایی که چند روز پیش دونالد ترامپ در نشست خبری با نتانیاهو گفت: «ایران خیلی قدرتمند است.» خبرنگاری در واکنش  به این حرف می‌گوید بهتر نیست الان که ایران خیلی ضعیف شده به تأسیسات هسته‌ای‌اش حمله کنیم؟  ترامپ در پاسخ تاکید می‌کند ممنونم که این را می‌گویید ولی ایران اصلا ضعیف نیست؛ اتفاقا خیلی هم قوی است.

·        برکات انقلاب

برکات تحریم در بعد ارتقای توان علمی و فنی داخل روز به روز در حال افزایش است و اعتقاد مسئولان به این مسئله نیز به تدریج در حال اصلاح. پیشرفت‌ها در حوزه‌های نظامی، هسته‌ای، فناوری‌های نوین، خدمات مهندسی و ارتباط مستقیم این پیشرفت‌ها با تحریم قابل تردید نیست. برکات تحریم در آشکار کردن اشکالات ساختاری اقتصاد کشور و فشار تحریم‌ها برای چاره‌اندیشی برای این مشکلات ساختاری، بعد دیگری از اثرات مثبت تحریم است که به وضوح انسان را متوجه آیات خداوند می‌کند: «عسی أن تکرهوا شیئاً و هو خیر لکم» و بلکه بالاتر: «عسی أن تکرهوا شیئاً و یجعل الله فیه خیراً کثیراً.».

این گونه می‌توان گفت که با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، ایران مسیری متفاوت را در پیش گرفت و استقلال سیاسی خود را بازیافت. این تحول در ابعاد مختلف سیاست داخلی و خارجی قابل مشاهده است.  یکی از نخستین اقدامات جمهوری اسلامی، اخراج هزاران مستشار نظامی آمریکایی بود که در ارتش و سایر نهادهای کلیدی ایران نفوذ داشتند. پس از انقلاب، بسیاری از قراردادهای ناعادلانه که در دوران پهلوی با شرکت‌های خارجی بسته شده بود، لغو شد. یکی از اصول بنیادین سیاست خارجی جمهوری اسلامی، اصل «نه شرقی، نه غربی» بود که در قانون اساسی نیز تثبیت شد. این اصل نشان‌دهنده اراده ایران برای عدم وابستگی به هیچ‌یک از قدرت‌های جهانی و تأکید بر استقلال ملی بود.

نشانه‌ای دیگر از اقتدار سیاسی ایران، دعوت گروه‌های قدرتمند بین‌المللی مانند بریکس و شانگهای از ایران است. این گروه‌ها در حال ایجاد یک نظم جدید جهانی هستند که در مقابل نظام سرمایه‌داری غربی قرار دارد. در این شرایط، روابط ایران با کشورهای همسایه نیز تقویت شده است. کشورهای مانند روسیه، هند، ترکیه، پاکستان، ارمنستان، قطر و عمان روابط دوستانه و سازنده‌ای با ایران دارند. دیپلماسی ایران در این مسیر توانسته علاوه بر آسیا، بسیاری از کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین و حتی برخی کشورهای اروپایی را با خود همراه کند. اقتدار سیاسی ایران در صحنه جهانی به‌ویژه در تنش‌های نظامی نیز مشهود است. حمله موشکی ایران به پایگاه آمریکایی عین‌الاسد و همچنین پاسخ‌های ایران به رژیم صهیونیستی در قالب عملیات وعده صادق، نشان‌دهنده تغییر نگاه جهانی به ایران است. برخلاف گذشته، بسیاری از ملت‌ها و حتی برخی دولت‌ها به ایران حق دفاع از خود را داده و حمایت کرده‌اند.