فروپاشی اجتماعی سراب بدخواهان

مدت زمانی است القای نشانگان «فروپاشی اجتماعی» در فضای روشنفکری و رسانه‌ای کشور در جریان است. در این زمینه چند نکته قابل بحث می‌باشد: نکته اول این‌که؛ فروپاشی همواره در اتاق‌های فکر آمریکایی تولید گردیده و از طریق رسانه‌ها و روشنفکران وابسته القا و ترویج می‌گردد. بااین‌حال، باید بررسی کرد که آیا این نشانگان در ایران وجود دارد یا نه؟ همان‌طور که آمریکا چهل سال است که هرسال با قاطعیت وعده می‌دهد که امسال کار نظام تمام است، از عباراتی، چون فاجعه، حرکت در لبه پرتگاه، بحران، فروپاشی، بن‌بست، وضعیت قرمز، قحطی، براندازی، رسیدن به آخر خط، تحریم فلج‌کننده و امثال آن‌ها استفاده می‌کنند و تجدید نظرطلبان هم نظام را به تسلیم و عدول از باور‌ها توصیه می‌کنند، عباس عبدی به‌تبع امثال فوکویاما از حدود سال ۱۳۸۰ تاکنون همواره بحث فروپاشی را مطرح می‌کند؛ اما انقلاب اسلامی هر روز قدرتمندتر از دیروز دیده می‌شود. البته باید دانست که قدرت‌های استکباری و برخی طیف‌ها و جریان‌های داخلی منویات و آرزو‌های خود را به‌جای واقعیات مطرح می‌کنند. بااین‌حال باید از این جماعت که به خون انقلاب اسلامی و ملت ایران تشنه هستند پرسید اگر واقعاً جمهوری اسلامی در حال فروپاشی است پس چرا نگران‌اند؟ باید آسوده‌خاطر باشند و هزینه نکنند و منتظر این فروپاشی باشند. چرا از ایران هراسی، اسلام هراسی، شیعه هراسی، بزرگنمایی هلال شیعی، مداخله در امور داخلی دیگر کشورها، تنگ‌کردن عرصه بر نفوذ جهان غرب در منطقه دم می‌زنند؟ جبهه عبری، عربی و غربی همه تلاش خود را به کار می‌بندند تا ناآرامی‌های هرچند جزئی را به داخل کشور بکشانند و موفق نمی‌شوند راستی اگر به فروپاشی اجتماعی باور دارند چرا این‌قدر هزینه می‌کنند و خود را به هر آب‌وآتشی می‌زنند تا خراشی بر چهره باصلابت جمهوری اسلامی بیندازند و حداقل درد سری برای آن درست کنند؟ نکته دوم این‌که؛ باید پذیرفت و قابل‌انکار نیست که بسیاری از آسیب‌ها و ضعف‌ها در عرصه‌های مختلف وجود دارد، علت این آسیب‌ها اولاً کم‌کاری دستگاه‌های اجرایی؛ علیرغم وجود توانمندی و اقتدار برای ساماندهی اوضاع در کشور و ثانیاً توطئه جبهه استکباری و شبکه نفاق و نفوذ در تحریم و تحریک و فشار و عملیات روانی و رسانه‌ای نهفته است. فروپاشی در ادبیات جامعه‌شناختی تفسیری دارد که در امور ایران صدق نمی‌کند. کافی است مروری بر نشانگان و شاخصه‌های مغایر با فروپاشی اجتماعی انجام شود: ۱- فراگیر بودن اتحاد ملی اعم از همبستگی قومی و مذهبی و سرزمینی در سراسر کشور ۲- اقتدار و مشروعیت و مقبولیت نظام در حدی که غربی‌ها را به وحشت انداخته است ۳- وضعیت کانون خانواده، گسترش جرم و جنایت، آمار خودکشی و امثال آن‌ها به مراتب بهتر از کشور‌های غربی و قدرت‌های بزرگ است ۴- اراده و روند مبارزه با فساد و جرم در حاکمیت وجود دارد و محاکمه علنی گواه بر این واقعیت است ۵- بر مبنای نظریه‌های جامعه‌شناسی، چون آسیب‌ها و ناهنجاری‌ها ساختاری و سیستمی نیست هرگز جامعه در معرض فروپاشی قرار نخواهد گرفت اگرچه با موج‌های ابرگونه گذرا دست‌وپنجه نرم کرده و مانند چهار دهه گذشته از آن‌ها عبور می‌کند.