جهان متنعم از آخرین حجت خدا

پایگاه رهنما:

یازدهمین خورشید آسمان امامت و ولایت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در ۸ صفر سال ۲۶۰ قمری و در شهر سامرا به شهادت رسید. بنا بر اخبار و مستندات تاریخ اسلام، عظمت معنوى و فروغ كمالات ایشان گاهی حتی بنی‌عباس را هم چنان تحت تأثير قرار مى‏ داد كه ناگزير در برابر آن حضرت سر تعظيم فرود مى‏‌آوردند و زبان به مدح و ستايش آن بزرگوار مى‏‌گشودند.

«عبيد الله بن خاقان» از درباريان و رجال مهم حكومت عباسى می‌گوید: «من در سامرا كسى از علويان را از نظر روش و وقار و عفت و نجابت و فضيلت و عظمت در ميان خانواده خويش و تمامى بنى‌هاشم مانند حسن بن على بن محمد(امام عسكرى) نديدم». از چنین وجود مقدس و نازنینی، آخرین حجت خداوند برای بشریت به یادگار مانده است. هشتم ماه صفر، از سویی آغاز عصر امامت و ولایت آخرین حجت خدا حضرت مهدی (عج) است که امام حی و حاضر است. امامی که تمامی عالم منتظر آمدنش هستند و همه انبیاء و اولیاء بشارت ظهور او در آخرالزمان و کمال بشر در عصر حکومت او را داده‌اند.

مولی‌الموحدین امام علی علیه السلام در حکمت ۱۴۳ نهج البلاغه می‌فرمایند: خداوندا، آرى زمین از کسى که به حجّت خدا براى خدا قیام نماید تهى نمى‌ماند، قائمى آشکار و مشهور، یا ترسان و پنهان، تا دلایل الهى و بیناتش باطل نگردد. اینان چند نفرند و کجایند؟ به خدا قسم عددشان اندک و نزد خداوند از نظر منزلت بسیار بزرگند،.. اینان جانشین حق در زمین، و دعوت کنندگان به دین خدا هستند. آه آه که چه مشتاق دیدار آنانم!...».

نباید فراموش کرد که از ابتدای غیبت امان زمان (عج) بودند کسانی که در رابطه با وجود مبارک ایشان شبهه‌پردازی کرده‌اند و می‌کنند، در حالی که امامان پيش از امام عصر (عج) آمدن ایشان را گوشزد کرده بودند. در سایه چنین احادیثی علت و فلسفه غیبت امام زمان (عج) نیز بیان شده است.

مفضّل از امام صادق علیه السّلام از پدرانش علیهم السّلام از رسول خدا صلّی اللّه علیه و اله فرمود: وقتی که مرا به آسمان ها بردند و سیر دادند پروردگارم به سوی من وحی فرستاد. .. پس سر بلند کردم ناگهان نور دوازده امام علیهم السّلام و نور حضرت فاطمه علیها السّلام را مشاهده کردم و حضرت حجّة بن الحسن در میان ایشان همانند ستاره ی درخشان ایستاده بود. گفتم پروردگارا این نورهای مقدّس که من می بینم چه کسانی هستند؟ فرمود: این ها امامان و پیشوایان دین اسلامند و آن که برپا خواسته است کسی است که حلال مرا حلال و حرام مرا حرام خواهد کرد. به وسیله ی او از دشمنانم انتقام می گیرم و وجودش برای دوستانم موجب آسایش خواهد بود [یعنی بعد از ظهور و برقراری حکومتش دوستان خدا از جمیع ناراحتی ها آزاد می شوند.] اوست که دل های شیعیان و پیروان تو را در برابر ستم کاران و کسانی که دانسته حق را انکار می کنند و کفّار شفا می بخشد. سپس بت های بزرگ از قبیل لات و عزّی را از دل خاک تر و تازه بیرون می آورد و به آتش می کشد. در آن روز فتنه آن بت ها که در اسلام بعد از رسول خدا صلّی اللّه علیه و اله پدید آمد از فتنه ی گوساله ی سامری سخت تر است».

نقل است که منصور دوانیقی خلیفه ی عباسی حضرت امام صادق علیه السّلام را چندین مرتبه آزار داد، ولی روزی آن حضرت را احضار کرد و بعد از آنکه صحبت هایشان تمام شد، گفت: یا ابا عبداللّه، یک سؤال از تو می پرسم، راستش را به من بگو. امام صادق علیه السّلام فرمود: من به هیچ کس دروغ نگفته و نمی‌گویم چه رسد به تو. پرسید آیا مهدی موعود تو هستی؟

فرمود: نه. سؤال کرد: پس کیست؟ جواب داد: ششمین از فرزندان من خواهد بود. باز پرسید: آیا در زمان من می آید؟ گفت: نه. دوباره سؤال کرد: آیا در زمان فرزند من خواهد آمد؟ فرمود: نه. سپس حضرت را آزاد کرد.

از این حدیث مشخص می‌شود که حاکمان می ترسیدند مبادا امام معاصرشان حضرت مهدی باشد و براساس ترس، مخالفان را قلع و قمع می کردند. البته چنان در خبرها به طور پیوسته نهمین فرزند امام حسین علیه السّلام را امام موعود معرفی شد و نشانه های آن حضرت مشخص شد که امام معهود در وجود یک نفر تجلی پیدا کرد. لذا هر خلیفه و پادشاه در کمین بود تا او را بکشد. بنابراین بر او لازم و واجب بود که به خاطر وجوب حفظ نفس آن هم نفس شریفی که جهان به وجودش بستگی دارد، به اذن خدا پنهان باشد تا وقت ظهور فرا رسید. نسیم اسدپور