تجربه برگزاری جشن میلیونی بزرگداشت عید سعید غدیر خم در تهران و شهرستانها که تقریبا برای اولین بار و با حضور گسترده اقشار و سلایق مختلف مردم برگزار شد، درسها و نکات قابل توجهی از منظر اجتماعی و فرهنگی در پی داشت که در برنامهریزی و سیاستگذاری برای جامعه نباید از نظر پنهان بماند.
در شرایطی که مردم از وجود مشکلات اقتصادی و معیشتی رنج میبرند و سایه طراحیهای پیدا و پنهان دشمنان برای تشنج در جامعه ایرانی همچنان بر سر جامعه سنگینی میکند، میلیونها ایرانی اعم از شیعه امیرالمومنین (ع) و محبان و ارادتمندان ایشان که شاید شیعه هم نباشند و مذهب دیگری داشته باشند، طی چند ساعت در خیابانهای شهرهای مختلف کشور به همراه کودکان خود حاضر میشوند و جشن میلیونی برگزار میکنند.
این تجربه از یک طرف وجود ظرفیتهای شادی و وحدت در میان سلایق مختلف مردم و نقاط مشترک مورد نظر آنها را بازنمایی میکند و از سوی دیگر، به مسئولان فرهنگی کشور این حقیقت را گوشزد میکند که بهرهگیری از این نقاط مشترک میان سلایق مختلف، تا چه حد برای مهندسی فرهنگی جامعه در جهت آرامش و تعالی اهمیت دارد.
* شادی؛ نیاز مهم امروز
طبق روایات اسلامی شادی مومنان با شادی اهل بیت پیامبر (ص) و حزن و اندوه به سبب اندوه این خاندان، یکی از صفات بارز شیعیان است. شیعیانی که در غم اهل بیت، غمگین هستند و مراسم عزا برپا میکنند (که مهمترین جلوه آن ایام شهادت سالار شهیدان است) و در ایام سرور اهل بیت نیز مسرور بوده و شادی میکنند و این قطعا بهترین نوع شادی خواهد بود، زیرا شادی واقعی است که سعادت و خوشبختی دنیا و آخرتمان را رقم خواهد زد.
نسیم محمدی کارشناس مسائل اجتماعی در این باره میگوید: «بشر تا بوده و بوده به نشاط و شادمانی نیاز داشته است. این شادی هم باید فردی و خانوادگی باشد و هم اجتماعی. جامعه امروز نیز بیش از هر زمان دیگر به این نشاط اجتماعی نیاز دارد. نشاط اجتماعی باعث می شود تا انسان در طول زندگی اش تحمل بیشتری در برابر دردها و آلام داشته باشد. در حقیقت نشاط موجب میشود تا انرژی بیشتری برای روزگاری که انسان با مشکلات مواجه شده است ذخیره شود. از نظر اجتماعی نیز بدون شک، جامعه پرنشاطتر، در تمامی ابعاد جامعه سالمتری خواهد بود؛ بزهکاری کمتر است، ناهنجاری اجتماعی کمتر شکل می گیرد و در نتیجه افراد نیز از نظر روحی سالمتر خواهند بود».
البته احساس شادی قطعا برای فرد به فرد آدمها متفاوت است؛ برای برخی افراد در کنار خانواده بودن نشاط می آورد و برخی دیگر، تفریح و عده ای هم رسیدن به اهدافشان در زندگی. گاهی برخی افراد با چیزهای کوچک شاد و بشاش میشوند، در حالی که فرد دیگری ممکن است با یک اتفاق بسیار بزرگ و یا حتی موفقیت چشمگیر نیز توان این را نداشته باشد که به زندگی اش نشاط ببخشد.
محمدی در این باره تاکید میکند: «آموزش دادن شادی و نشاط حقیقی از یک طرف و گسترش نشاط در جامعه از طرف دیگر، چیزی است که بخشی از آن به خود فرد و خانواده بستگی دارد اما بدون شک اجتماع و مسئولان و دست اندرکاران فرهنگی نیز سهم بسیار زیادی در این آموزش و بسط آن دارند. برگزاری جشن های اجتماعی، ایجاد شور و نشاط و تفریحات سالم، ساخت و تولید آثار فرهنگی که در آن امید و امیدواری تزریق می شود، می تواند در این راستا و در ایجاد نشاط اجتماعی مهم باشد؛ لذا میتوان از ظرفیت های مختلف در این رابطه استفاده کرد».
* فرصت ناب شادی اهل بیت (ع)
بدون شک، برای ما که شیعه اهل بیت (ع) هستیم، هیچ فرصتی برای نشاط بالاتر و ارزشمندتر از ایام و سرور اهل بیت (ع) نیست؛ ذخایر ارزشمند الهی که عمیقا به آنها اعتقاد داریم و همین باعث می شود تا هرجا که نام و یاد آنان است، امید و حرکت در زندگیمان دوچندان شود.
بنابراین، تجربه شیرین و ماندگار برنامههایی مانند جشن میلیونی غدیر – در عین رفع برخی خلأها و کاستیهای برگزاری آن، در کنار رفع مشکلات معیشتی و اجتماعی توسط مسئولان – میتواند سطح عمومی نشاط و امید را در جامعه ایرانی به طرز محسوسی ارتقاء دهد.
ندا کرمانشاهی
ارسال نظرات