این حدیث از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در روز غدیر خم است که فرمود: «أَلَسْتُ أَوْلی بِکمْ مِنْ أَنْفُسِکمْ؟ قالُوا: بَلی. قالَ صلی الله علیه و آله و سلم: مَنْ کنْتُ مَوْلاهُ، فَهذا عَلِی مَوْلاهُ. أَللهُم والِ مَنْ والاهُ، وَ عادِ مَنْ عاداهُ؛ آیا من نسبت به جان شما سزاوارتر نیستم؟ عرض کردند: بله. فرمود: هرکس من به او ولایت دارم و مولای اویم، این علی مولای او است. خداوندا، هرکس که او را مولای خود بداند و دوست دارش باشد و دوستش بدار و هر کس با او دشمنی ورزد دشمنش باش».
حدیث شریف غدیر معروفترین حدیثی است که در بحث امامت و ولایت امیرالمومنین علی (ع) مطرح است. مرحوم آیتالله محقق طباطبایی از شاگردان علامه امینی در مورد صاحب کتاب «الغدیر» میگوید: «این مجموعه عظیم الغدیر اولاً دفاع از مظلومیت أمیرالمؤمنین علیهالسلام است. ایشان (علامه امینی) معتقد بودند أمیرالمؤمنین علیهالسلام از اول تاریخ مظلوم بوده و تا حالا هنوز هم مظلوم است. دیگر اینکه در اسلام از روز اول انحرافات و تحریفاتی شده بود و ایشان میخواست که با این انحرافات و تحریفات مبارزه کند و حق را ثابت کند. به خوبی هم از این عهده برآمد.
در جلد اول الغدیر، ایشان از «حدیث غدیر» شروع کردند که پیغمبر در زمان خودش نص بر خلافت أمیرالمؤمنین علیهالسلام کرده، ایشان را بلند کردند و به مردم نشان دادند؛ در برابر صد هزار جمعیتی که از مناطق مختلف اسلام برای حج با پیغمبر بسیج شده بودند. آن نقطه «جُحفه» در مراجعت، نقطه اختلاف بود؛ به طوری که همه در آنجا بودند و در آن نقطه پیغمبر در سرِ راه ایستادند و أمیرالمؤمنین علیهالسلام را به خلافت خودشان نصب کرده و معرفی کردند. این را «حدیث غدیر» میگویند».
آیت الله محقق همچنین این نکته را یادآوری کرده است که «حدیث غدیر را ایشان از ۱۲۰ تن از صحابه پیغمبر صلیالله علیه و آله و سلم نقل کرده که آنجا شاهد بودند و دیده بودند و برای دیگران نقل کردند. فکر نمیکنم که در اسلام حدیثی باشد که از صحابه، ۱۲۰ نفر راوی داشته باشد. همچنین طبقات تابعین، طبقات محدثین بعد را، قرن به قرن، سال به سال، ذکر کردهاند تا زمان خودشان رساندند. میتوان گفت هیچ حدیثی متواترتر از این نداریم؛ نه در فقه و نه در عقائد که اینقدر طبقه به طبقه و نسل به نسل از زمان ما تا زمان خود پیغمبر صلیالله علیه و آله و سلم حدیث را روایت کرده باشند و به ۱۲۰ یا ۱۱۰ صحابی برسد».
غدیر بزرگترین جشن مسلمانان است؛ جشن برای واقعهای که حجت را بر مسلمانان تمام می کند. بنابراین نباید از جشن و سرور در این روز غافل شد، باید تا میتوان این جشن را با شکوه هرچه بیشتر برگزار کرد.
امام صادق (ع) از پدران بزرگوارش نقل میکند که پیامبر (ص) فرمود: «برترین عید امت من، عید غدیرخم است. روزی که خداوند تعالی دستور داد تا برادرم علیبن ابیطالب (ع) را به عنوان پرچم برای امت نصب کنم تا پس از من به واسطه او هدایت شوند، روزی که خدا دین را کامل و نعمتش را بر امت من تمام و اسلام را به عنوان دین آنها پسندید».
حضرت امام رضا (ع) نیز در باب عظمت عید غدیر میفرمایند: «اگر از طولانی شدن کلام کراهت نداشتم، از فضیلت این روز و عطای الهی برای کسانی که معرفت به آن دارند، آنقدر بیان میکردم که به شمارش در نیاید». حضرت امام رضا (ع) همچنین فرمودند: «روز غدیر در آسمانها مشهورتر است، تا زمین!».
اینها جلوههایی از دریای عظمت عید غدیر است که آن را «عیداللهالاکبر» هم خواندهاند. خوب است همان قدر که ایام عزای آلالله را بزرگ میداریم و باشکوه برگزار میکنیم – که حق هم همین است – ایام شادی و سرور اهل بیت (ع) را هم با شکوه هرچه تمامتر و دنبالهدارتر برگزار کنیم و عید سعید غدیر خم، برترینِ این ایام سرور و شادی است و برگزاری باشکوه آیینهای بزرگداشت آن، هم تعظیم این عید بزرگ و الهامبخش است و هم زمینه انتقال پیام حیاتبخش غدیر به جانهای تشنه حقیقت. نسیم اسدپور
ارسال نظرات