این روزها نمایش تئاتر کاربردی «جهنم سرد» در موزه عبرت ایران، روی صحنه است. «جهنم سرد» در فضای بندها، سلولها و اتاقهای بازجویی ساختمان کمیته مشترک ضدخرابکاری ساواک که مخوفترین شکنجهگاه رژیم پهلوی بوده است، اجرا میشود.
مخاطبان به صورت تعاملی در اجرای نمایش با بازیگران همراه خواهند بود. در «جهنم سرد» بیننده بیش از هرچیز با گوشهای کوچک از جو حاکم بر این شکنجهگاه در سالهای خفقان رژیم پهلوی و رشادتهای مبارزان انقلاب و زندانیان سیاسی آن دوران، آشنا خواهد شد.
نمایش«جهنم سرد» به مدت یک ساعت و پنج دقیقه تا دهم اسفند ۱۴۰۱ هرشب از ساعت ۱۸:۳۰ در محل موزه عبرت ایران اجرا میشود.
اما چرا این روزها چنین تئاتری روی صحنه میرود و ضرورت آن چیست؟ پاسخ سوال به تجمع چند هزار نفری و سیرکمانند گروه های ضدانقلاب در لسآنجلس آمریکا در حدود دو هفته پیش برمیگردد که در آن از یک چهره به اصطلاح آزادیخواه رونمایی شد؛ «پرویز ثابتی» شکنجهگر معروف ساواک!
ساواک (سازمان اطلاعات و امنیت کشور) ۱۰ اداره کل داشت. پرویز ثابتی در سال ۱۳۵۲ مسئول اول اداره کل سوم ساواک موسوم به امنیت داخلی شد و تا سال ۱۳۵۷ این زمامداری ادامه داشت. اداره کل سوم، جدا از دفتر و بخش مستقل بازجویی، هفت اداره مجزای دیگر را نیز در برمیگرفت و هرکدام بخشهای عریض و طویلی داشت. زندان کمیته مشترک ضدخرابکاری در ردیف یکی از ادارات کل سّوم بود و واحد اطلاعاتی، اجرایی و پشتیبانیاش هر کدام از دوایر گوناگون تشکیل میشد و با یک اداره ساواک برابری میکرد.
نیروی خوشخدمت شاه به قدری در حفاظت از نظام سلطنتی پهلوی جدیت و افراط به خرج داده بود که صدای غربیها را هم در آورد. در سال ۱۹۷۶، سازمان عفو بینالملل در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران یک گزارش انتقادی منتشر کرد که در آن از امور مختلفی شکایت برده بود؛ اموری نظیر عدم دسترسی به وکیل برای متهمین، اعتراف زیر شکنجه، عدم تفهیم اتهام، سلول انفرادی و اعدام و رسیدگی در دادگاه نظامی، موارد انتقادی این گزارش بودند که همه این ضعفها و جنایتها مربوط به بخشی است که زیر نظر پرویز ثابتی قرار داشت.
حالا چنین چهرهای، همراه با مدعیان آزادی و دموکراسی در ایران، به نمایش خیمه شببازی مشغول شده و این سوال پیش میآید که ما چقدر در تشریح و تبیین و بازنمایی جنایات رژیم ستمشاهی پهلوی کوتاهی کردهایم که امثال ثابتیها امروز جرأت میکنند تا با ماهیگیری از آب گلآلود مشکلات داخلی ایران، ژست حقوق بشری بگیرند و اردوگاه رسانهای نظام سلطه هم در خدمت نمایش آنها قرار میگیرند!
شاید کارهای هنری و فاخری مانند نمایش «جهنم سرد» جبرانی باشد بر این کمکاری هنری و رسانهای.
سعید الهی کارشناس فرهنگی، بعد از تماشای نمایش «جهنم سرد» در موزه عبرت تهران با اشاره به تأثیر بسیار زیاد اینگونه نمایشهای محیطی بر مخاطبان اظهار داشت: این نمایش که میتوان از آن بهعنوان یک موزه زنده نام برد تلاش میکند تا به روشی کاملاً متفاوت تماشاگر را باهدف و پیام خود که همان روش مواجهه فاجعهآمیز ساواک با مخالفان و منتقدان رژیم پهلوی در قبل از انقلاب است همراه کند.
وی افزود: در فضایی که عوامل ساواک مانند ثابتی طراح کمیته مشترک ضدخرابکاری و سر شکنجهگر معروف با سوءاستفاده از اتفاقات اخیر داخل کشور بعد از چند دهه زندگی در آمریکا بهتازگی جرئت حضور عمومی پیداکردهاند، اجرای این نمایش بسیار دیدنی هویت وحشیانه و خبیث این جماعت را بار دیگر به رخ میکشد تا نسل امروز ایران با آنها آشنا شوند.
این مدرس دانشگاه و تهیهکننده سینما گفت: نمایش «جهنم سرد» بدون تشریفات مرسوم تئاترهای دنیا و حتی صندلی برای نشستن، در طول ۶۰ دقیقه شما را در زندانهای مخوف ساواک و انواع خشونتها و شکنجههای آنان در برابر زندانیان سیاسی همراه کرده و شرایط هم ذات پنداری عمیق مخاطب با مفهوم نمایش را فراهم میکند.
الهی همچنین با اشاره به تأکیدات اخیر رهبر انقلاب مبنی بر جهاد تبیین در کشور و شکلگیری اقدامات فرهنگی حق در برابر تولیدات باطل خاطرنشان کرد: درحالیکه برخی نمایشهای بهاصطلاح روشنفکرانه همواره موجب قهر و جدایی مردم عادی از فضای تئاتر شدهاند اینگونه تلاشهای جمعی موجب احیای تئاتر و درک بهتری از هنر نمایش در بین آحاد و اقشار مختلف جامعه خواهد شد.
ارسال نظرات