جنایت در زندان‌های آل خلیفه

پایگاه رهنما:

توجه به حوادث و وقایع کشورهای مختلف در غرب آسیا و جهان، نباید ما را از مظلومیت و غربت شیعیان مجاهد بحرین و مردم مومن این سرزمین غافل کند. درحالی که غربی‌ها با اتخاذ مواضع متضاد و استانداردهای دوگانه، ایران اسلامی را به نقض حقوق بشر متهم می‌کنند اما درمقابل جنایات پیاپی و همیشگی مزدوران منطقه‌ای خود مانند آل‌سعود و آل‌خلیفه سکوت کرده و به‌راحتی از کنار آن می‌گذرند.

       صدها زندانی بحرینی در رنج و خطر

درحالی که رژیم آل‌خلیفه با برگزاری انتخابات فرمایشی سعی می‌کند به حکومت دیکتاتوری خود رنگ و لعاب دموکراتیک داده و نشان دهد مردم نقش مهمی در تعیین سرنوشت سیاسی بحرین دارند اما شرایط فاجعه‌بار هزاران زندانی سیاسی که در نبود امکانات بهداشتی و درمانی با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند، بر هرگونه ظواهر دموکراسی در بحرین خط بطلان کشیده است.

جمعیت الوفاق بحرین که بزرگترین مخالف سیاسی حکومت بحرین است برگ دیگری از جنایات آل‌خلیفه علیه مخالفان سیاسی را رو کرده است تا شاید جامعه جهانی از خواب غفلت بیدار شده و واکنشی به آن نشان دهد.

جمعیت الوفاق در بیانیه‌ای اعلام کرد که زندانیان سیاسی در بحرین دستگیر، شکنجه و به سال‌های طولانی حبس محکوم شدند، ملیت آنها سلب شد و از نظر سیاسی و مدنی منزوی شدند؛ چراکه آنها خواستار دموکراسی، عدالت، آزادی و احترام به حقوق بشر هستند. در بیانیه جمعیت الوفاق آمده است، آنچه زندانیان سیاسی در بحرین در معرض آن قرار می‌گیرند جنایت و تهدیدی برای جان آنها است.

الوفاق با افشاگری در مورد وضعیت سخت و خوفناک زندان‌های رژیم تاکید کرد، محرومیت از آب، درمان، گرمایش، دارو، دیدن آفتاب، ارتباط با خانواده و سایر شرایط غیرانسانی جرم و تعرض سیستماتیک به جان زندانیان سیاسی است، زیرا این زندانیان به دلایل مرتبط با حقوق بشر و مطالبات سیاسی و بشردوستانه و مربوط به آزادی‌های عمومی بازداشت شده‌اند.

این گروه بحرینی فشارها و خفقانی را که از سوی رژیم آل خلیفه به مردم این کشور تحمیل شده را توحش خوانده است.

این گزارش درحالی است که چند روز پیش، ۶۷۸ زندانی سیاسی بحرین با انتشار پیامی تحت عنوان «فریاد مظلوم»، با امضای طوماری بشردوستانه در محوطه زندان مرکزی «جو» خواستار فراهم شدن شرایط انسانی برای آنها در زندان شدند. سازمان حقوق بشر آمریکایی‌ها برای دموکراسی و حقوق بشر در بحرین هم اخیرا حمله به ۱۴ زندانی سیاسی در سلول انفرادی را محکوم کرد و نسبت به ادامه نقض حقوق بشر زندانیان سیاسی و معافیت از مجازات عوامل این جرایم هشدار داد.

محروم کردن زندانیان سیاسی از ابتدایی‌ترین حقوق خود یعنی امکانات بهداشتی و آب در دنیای امروزی جنایتی نابخشودنی است اما آل‌خلیفه عرصه را بر مخالفانش تنگ کرده است. بسیاری از زندانیان سیاسی بحرینی از حق تکمیل تحصیلات خود محروم هستند و زندانیان «جو» نیز از غذای نامناسب زندان شکایت دارند.

بر اساس گزارش سازمان‌های حقوق بشری ۲۶ بحرینی در معرض اعدام هستند که اکثریت آنها در پی محاکمه‌های ناعادلانه بر اساس اعترافات اجباری از طریق شکنجه و بدرفتاری، مجرم شناخته و محکوم شدند.

در دوره همه‌گیری ویروس کرونا هم که زندانیان به کمک‌های پزشکی نیاز داشتند آل‌خلیفه مخالفان سیاسی را به حال خود رها کرده بود و عدم رسیدگی به وضعیت آنها سبب شد تا صدها نفر به این ویروس مرگبار مبتلا شده و عده‌ای نیز جان خود را از دست دادند. شیوع کرونا در زندان ها فرصت مناسبی برای آل‌خلیفه بود تا بدون هزینه مخالفان را از سر راه برداشته و با طبیعی جلوه‌دادن مرگ آنها از زیر بار فشارهای خارجی نیز خلاص شود.

شرایط زندانیان سیاسی در اوج شیوع کرونا، به‌قدری فاجعه‌بار بود که نهادهای حقوق بشری خواستار آزادی زندانیان شدند اما منامه حاضر نشد در این مورد به خصوص از مواضع ضد انسانی خود عقب‌نشینی کند. آل‌خلیفه از اهرم محرومیت درمانی و خدمات بهداشتی به‌عنوان یکی از ابزارهای شکنجه در زندانها‌ استفاده می‌کند تا به دیگر مخالفان این پیام را بدهد که مخالفت  با حکومت عقوبت بدی به همراه دارد.

سرکوب مخالفان از زمان  شروع انقلاب بحرین

رژیم آل‌خلیفه از زمان شروع انقلاب در ۱۴ فوریه ۲۰۱۱( ۲۵ بهمن ۸۹)، سعی کرده با سرکوب های گسترده صدای مخالفان را خاموش کند و در این مدت همه احزاب سیاسی را منحل و یا فعالیت آنها را ممنوع کرده است.

بر اساس گزارش سازمان های حقوق بشری قریب به 15هزار نفر به خاطر عقاید سیاسی بازداشت شده و حدود ۴۵۰۰ زندانی سیاسی در بحرین در شرایط بغرنجی به سر می‌برند و بحرین از این حیث بالاترین آمار نقض حقوق بشری را در جهان به نام خود ثبت کرده است.

حکومت بحرین همچنین از دسترسی ناظران مستقل حقوق بشر سازمان ملل، از جمله گزارشگر ویژه شکنجه به زندانیان سیاسی جلوگیری می‌کند. بحرین حتی دیپلمات‌های آمریکایی را که با فعالان حقوق بشری ملاقات کرده‌اند عنصر نامطلوب اعلام و از این کشور اخراج کرده است.

روزنامه‌نگاران خارجی هم به‌ندرت می‌توانند برای بررسی وضعیت حقوق بشر به بحرین سفر کنند و آل‌خلیفه محدودیت های سنگینی را در این زمینه اعمال کرده است تا جنایاتش در جهان برملا نشود اما کارنامه این رژیم چنان سیاه است که نمی‌توان با این محدودیت ها آن را لاپوشانی کرد.

دادگاه های نمایشی هم که در سال های اخیر توسط آل خلیفه برگزار شده، برای فریب افکار عمومی بوده است؛ زیرا حکم مخالفان سیاسی از پیش به دستور پادشاه نوشته و مهر و موم شده بود و نمونه عینی آن حکم شیخ علی سلمان، رهبر الوفاق بود که به اتهام واهی جاسوسی و خیانت به کشور به حبس ابد محکوم شده است که حتی غربی ها هم این سیاه‌نمایی را باور نکرده‌اند. مردم بحرین از سال ۲۰۱۱ برای مقابله با استبداد آل‌خلیفه و با هدف اصلاح و تغییر در ساختارهای حاکمیتی دست به اعتراض زدند اما در نهایت دستگیری، زندان و شکنجه نصیبشان شد. آل خلیفه حتی تبعیت صدها نفر را به بهانه‌ اقدام علیه امنیت کشور سلب کرده است تا پایه‌های حکومت متزلزل خود را مستحکم کند.

سکوت مدعیان دروغین حقوق بشر

با وجود لیست بلند بالای جنایات رژیم آل‌خلیفه علیه مخالفان سیاسی، غربی‌ها چشم خود را به این مسئله حیاتی بسته‌اند و در این مورد انساندوستانه هم استاندارد دوگانه را به نمایش گذاشته‌اند. مقامات آمریکا و اروپا دستگیری آشوبگران در ایران را در بوق و کرنا کرده و چنان هیاهو به راه می‌اندازند که انگار حقوق تمامی انسان ها پایمال شده است اما وقتی نوبت به رژیم‌های مستبد خلیج فارس می‌رسد با عینک سیاسی به آن نگاه می‌کنند و به‌راحتی از کنار جنایت های ارتکابی آنها می‌گذرند تا مبادا خللی در روابط دوجانبه ایجاد شود. لنگر انداختن ناوگان پنجم دریایی آمریکا در بحرین که سال هاست به مرکز دیده‌بانی این کشور در منطقه تبدیل شده است، به تنهایی برای ساکت کردن صدای حقوق بشری مقامات کاخ سفید کافی است و به همین خاطر در یک دهه گذشته صدای انتقادی از سوی واشنگتن بر علیه حاکمان منامه بلند نشده است.