نسل جوان؛ نسل پیشرفت‌آفرین

پایگاه رهنما:

محسن رنانی -اقتصاددانی که معمولاً پیش‌بینی‌هایش غلط از آب در می‌آید- اخیراً از نسل صفر توسعه سخن گفته است. از نظر او، نسل جدید افرادی هستند که «هیچ باور غیرقابل نقد و هیچ انگاره مقدسی ندارد». او گمان می‌کند این نسل خیالی، می‌توانند توسعه‌ی مطلوب او را به ارمغان آورند. نگارنده معتقد است بر خلاف چنین توهمی، نسل جدید را باید واقع‌بینانه دید؛ نسلی غیور، با انگیزه، معتقد و دغدغه‌مند برای پیشرفت. در حقیقت محسن رنانی، چند شرور را دیده و آنها را به یک نسل شریف تعمیم داده است؛ نسلی که طلبه‌اش آرمان علی‌وردی، بسیجی‌اش روح‌ا... عجمیان و نخبه‌اش دکتر احسان آقاجانی معمار و مهندس احسان قدبگی هستند. یادداشت اخیر رنانی مبتنی بر مغالطه‌ی تعمیم جزء به کل است و نسل جوان و جدید ایرانی را بر خلاف ادعای او، نباید «نسل صفر» نامید. آنها «نسل 20» هستند؛ کسانی که در کلاس درس ایثار 20 گرفتند و زمینه‌ساز حرکت ایران اسلامی در ریل پیشرفت شدند.  

• اسطوره‌های نسل جدید

نسل جوان پر از اسطوره است. دکتر احسان آقاجانی معمار، یکی از آنهاست. اقتصاددان جوانی که در مرکز پژوهش‌های مجلس –یعنی قوی‌ترین اندیشکده کشور- مشغول به پژوهش بود و در حمله‌ی تروریست‌های داعش به شهادت رسید. دیگر اسطوره‌ی دهه‌ی هفتادی، مهنس احسان قدبیگی است. جوان اراکی و دانش‌آموخته‌ی دانشگاه شریف که در سانحه‌ای در یکی از واحدهای تحقیقاتی وزارت دفاع در پارچین به شهادت رسید. یکی از دلایلی که رنانی درست نمی‌گوید، این است که در میان جوانان و نوجوانان ایرانی، به‌وفور چنین اسطوره‌هایی داریم. افرادی که اتفاقاً مبتنی بر ارزش‌ها و آرمان های مقدس، حاضرند از خوشی‌های زندگی بزنند تا قطار اقتصاد ایران را در ریل پیشرفت به حرکت در بیاورند. در مقابل اما معدود اشراری را می‌بینیم که دست به شهادت روح‌الله عجمیان و آرمان علی‌وردی زدند .

• اشرار معدود و حقیر

چرا این اشرار، معدود و حقیرند!؟ معدود هستند چون جامعه‌ی ایرانی قطعاً با این افراد همراهی نکرده و نمی‌کند. اساساً جمع‌شدن فتنه‌ اخیر به این دلیل بود که مردم –اگر چه به وضع اقتصادی کشور معترضند- اما با این معدود اشرار کف خیابان همراهی نکردند و آنها را واجد آلترناتیو بهتری نمی‌بینند که بتواند وضع اقتصاد ایران را بهبود بخشیده و مشکلات را حل کند. به همین دلیل، واقعیت میدان و خیابان نشان داده است «نسل صفر» مدنظر رنانی استثنا است و قاعده، «نسل 20» -یعنی جوان مومن و معتقد ایرانی- است. اما چرا حقیر و کوچک‌اند!؟ چون در دانش و تخصص، قابل قیاس با امثال شهید دکتر احسان آقاجانی معمار و شهید مهندس احسان قدبیگی نیستند و در دلاوری و شجاعت فرسنگ‌ها با شهید روح‌الله عجمیان و شهید آرمان علی‌وردی فاصله دارند. همین که برای شهید کردن یک نفر، چهل نفر ناجوان‌مردانه حمله کردند یعنی شهدای جوان ما، دلاور مردانی بودند.

• اندیشکده‌های امیدبخش

از دیگر دلایل اینکه نسل جوان امروزی ایران، نسلی امیدبخش است، همین اندیشکده‌های سیاستگذاری قوی هستند. نسل‌های قبل، مطالبات کارشناسی اقتصادی و حکمرانی کلی داشتند اما نسل جدید در اندیشکده‌ها فکر و مطالعه کرده است و ایده‌های ناب و جزئی و دقیق برای بخش بخش حکمرانی اقتصادی دارد؛ از اندیشکده سیاستگذاری دانشگاه صنعتی شریف گرفته، تا اندیشکده سیاستگذاری دانشگاه امیرکبیر، اندیشکده اقتصاد مقاومتی و از همه مهم‌تر مرکز پژوهش‌های مجلس، مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری و ده‌ها اندیشکده‌ی معتبر دیگر. امروز جوان مومن با انگیزه و تحصیل‌کرده از طریق این مکانیزم‌ها روی سیاست‌گذاری و حکمرانی کشور اثر گذاشته و روز به روز، کیفیت حکمرانی را ارتقاء می‌بخشد. این اندیشکده‌ها از اطلاح نظام مالیاتی گرفته تا اصلاح نظام بانکی، اصلاح وضعیت گمرک‌ها، طرح و ایده برای مشارکت عمومی-خصوصی، اصلاح ساختار بودجه و ....، حرف‌هایی جدی برای گفتن دارند.

• چشم بسته!

رنانی اما در یادداشت «نسل صفر» خود، همه‌ی این خوبی‌ها و نقاط مثبت نسل جدید را نادیده گرفته، چشم به رویشان بسته و با تعمیم جزء به کل، رفتار تعداد معدودی از اشرار را به همه‌ی نسل جدید نسبت می‌دهد و ادعا می‌کند که این نسل هیچ انگاره‌ی مقدسی ندارد. در‌حالی‌که این ادعا حتماً صحیح نیست. همان‌طور که ذکر شد، نسل جدید را باید نسلی پرانرژی، معتقد، ایثارگر و اندیشمند دانست. رنانی اما چون این نسل را درست نمی‌بیند و تمرکز خود را بر چند شرور متمرکز کرده است، حتی حاضر است فحش‌ها و حرف‌های رکیک آن معدود را نیز تئوریزه کند و ادعا کند که مثلاً این فحش‌های رکیک، در واقع استفراغ چیزی است که ما به این نسل داده‌ایم! او حتی هیچ‌گاه خشونت این معدود اشرار را نیز محکوم نکرد و آن را بدمستی‌ای خواند که طبیعی است و کم‌کم عادی می‌شود!

• نسل 20

با نگاهی واقع‌بینانه می‌توان دید که نسل جدید، اهل فکر، صبوری، ایثار و تعامل است. این نسل که با گسترش دانشگاه‌ها در ایام پس از انقلاب، از تحصیلات عالیه خوبی نیز برخوردار شده، متخصص است و دغدغه‌ پیشرفت کشور را دارد. اگرچه شاید به برخی سیاست‌های اقتصادی معترض است اما چون می‌داند آشوب خشن و اعتراض رکیک، مشکلات را حل نمی‌کند، هرگز با آشوب‌گران همراهی نکرده است. به‌واقع نام این نسل را باید «نسل 20» گذاشت. افرادی که نمره‌ی تعهد و تخصصشان بیست است و با وجود ایشان، سرعت قطار اقتصاد ایران روی ریل پیشرفت، روز به روز تند و تندتر می‌شود.