کارشناس اقتصادی حامی سیاست‌های دولت سابق گفت حق کشور ما انزوا نیست و اگر برجام اتفاق بیفتد یا FATF به تصویب برسد، به نفع کشورماست.
مهدی پازوکی یکی از افراد امضاءکننده نام موسوم به 61 کارشناس اقتصادی است که در دوره دولت گذشته، با نگاه سیاست‌زده، از برجام حمایت می‌کرد و آن را گره‌گشای اقتصادی می‌خواند.

در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد اظهار داشت: توقع ما این است که برای حل مشکلات اقتصادی از راهکارهای علمی و اقتصادی بهره برده شـود‌، چراکه راه‌حل مشکلات برخوردهای سیاسی نیست.

عمده‌ترین سـوال من به عنوان یک شهروند ایرانی که طرفداری توسعه کشور هم هست‌، این است که استراتژی توسعه کشور چیست؟

البته بنده اولین بار است که نامه‌ای با این مضمون را امضا می‌کنم و سؤال اصلی این است که اگر دولت برنامه‌ای برای اقتصاد دارد باید بیان کند. او تصریح کرد: بنده به شدت معتقدم که نظــام تصمیم‌گیری اقتصادی باید بر اساس منافع ملی باشد اما آن گونه که شاهدیم با وجود اینکه بهترین فارغ‌التحصیلان از دانشگاه‌هایی همچون شریف‌، تهران و دانشگاه شهید بهشتی و... در کشور داریم که می‌توانیم در نظام تصمیم‌گیری کشـور از آنها استفاده کنیم‌، اما مدیرانی که در بخش اقتصادی کشور فعالیت دارند به شـدت ضعیف‌تر از مدیران قبلی هستند.
مشاور سازمان برنامه و بودجه در دولت سابق همچنین گفت: و اگر می‌خواهیم با جهان ارتباط داشته باشیم ضرورت دارد تا سیستم بانکی ایران با سیستم بانکی کشورهای هدف کار کند اما اگر دولت مقررات بین‌المللی را نپذیرد هیچ کشوری حتی افغانستان نیز حاضر به مراوده اقتصادی با مانیست.
او با بیان اینکه حق ما نیست تا در جامعه جهانی منزوی شویم‌، گفت: اتفاقا دشمنان ما مانند اسرائیل و تندروهای آمریکا و برخی کشورهای منطقه به دنبال همین مسئله (انزوا) هستند بنابراین اگر برجام اتفاق بیفتد یا اف‌ای‌تی‌اف به تصویب برسـد به نفع ملت ایران است‌، به اعتقاد من گروه‌هایی که مخالف ایـن موضوعات هستند دنیا را نمی‌شناسند و می‌اندیشند اگر سیم خاردار دور ایران بکشند بهتر است.
این اظهارات در حالی است که اولا سیاست‌زدگی و سیاسی‌کاری در نگرش بسیاری از حامیان دولت سابق غلبه داشته و به جای راهکارهای اقتصادی درون‌زا، بر پاسخ کلیشه‌ای «برجام» در جواب همه مشکلات اشاره کرده‌اند.

نتیجه این روند هم تعطیلی تولید، رکود تورمی، کسری بودجه شدید، افزایش نقدینگی و کم‌رمق شدن اقتصاد ملی بوده است.
ثانیا باید تاکید کرد که «واگذاری منابع قدرت ملی در ازای دریافت امتیازهای موقتی از دشمن» هرچه هست، الگوی توسعه اقتصاد ملی نیست. چه اینکه در عرصه مذاکره و یا تجارت، بدون تولید منابع قدرت (و نه صرف واگذاری منابع موجود) نمی‌توان مذاکره یا تجارت موفقی داشت.
ثالثا برخلاف ادعای آقای پازوکی، دولت سابق ضمن مخفی‌کاری، تعهدات گسترده را به FATF و 37 بند از 41 انتظار این کارگروه وابسته به غرب را به اجرا گذاشت، اما خروجی آن صرفا کانالیزه شدن بیشتر اقتصاد کشور و شناسایی راه‌های دور زدن تحریم‌ها و انسداد آن و فشار و طلبکاری بیشتر غرب در کنار دو برابر شدن تحریم‌ها بود.
نهایتا اینکه بانیان نسخه معیوب «برجام و دیگر هیچ» اکنون در موضع پاسخگویی هستند و نمی‌توانند ناکامی‌ها و خسارت‌های آن را به عنوان ابزار ضروری موفقیت فاکتور کنند.

سی‌ان‌ان‌: دست بایدن خالی است اما از ترامپ پیروی می‌کند
رسانه‌های آمریکایی معتقدند بایدن به مسیر شکست خورده ترامپ در مقابل ایران ادامه می‌دهد و این در حالی است که او قبلا به شکست این رویکرد اذعان و اعتراض کرده است.
وبسایت شبکه سی‌ان‌ان در گزارشی نوشت: شتاب گرفتن برنامه هسته‌ای ایران در اثر توقف اجرای برجام، با افزایش تنش میان ایران و آمریکا همزمان شده است.

دینا اسفندیاری، مشاور ارشد خاورمیانه و شمال آفریقا در گروه بحران می‌گوید: «در حالی که آمریکا و ایران در بیشتر موارد فنی بازگشت به برجام به توافق رسیده‌اند، تفاوت‌ها به زمینه‌هایی باز می‌گردد که عمدتا نمادین هستند. این است که اکنون ایران در واکنش، بر فشار افزوده است.»
هنگامی که ترامپ در سال 2018، از برجام خارج شد و موجی از تحریم‌های اقتصادی را علیه ایران به کار گرفت، دولت آمریکا شاهد بود که ایران به پایبندی‌اش به برجام ادامه داد، اما ترامپ مصر بود که این توافق کارساز را ناکار کند.
تریتا پارسی از ‌اندیشکده کوئینسی می‌گوید: ایرانی‌ها از سال 2018، دیگر نتوانستند از دستاوردهای برجام بهره‌مند شوند اما آژانس از امتیازات آن برخوردار بود، دیگران هم برخوردار بودند چون ایران کمابیش به توافق 2015 پایبند بود.

اما با گذشت زمان، این وضعیت به پایان رسید و ایرانی‌ها گفتند که «خوب، اگر قرار است چیزی نصیب ما نشود، چرا باید نصیب شما بشود؟»
در این وضعیت، دست بایدن از گزینه‌هایش خالی می‌شود چرا که آمریکا پیش از این در دوران ترامپ، ایران را تحریم کرده است.

چه بسا که ایران نسبت به مجازات تحریمی، بی‌حس شده باشد. ترورهای اسرائیل هم نتوانست جلوی غنی‌سازی اورانیوم ایران را بگیرد..
تریتا پارسی می‌گوید: «بخش بزرگ‌تری از رویکرد تهاجمی ایران و تشدید برنامه هسته‌ای، زیر نگاه بایدن و نه ترامپ انجام شد، آن هم به این دلیل که بایدن، سیاست‌های ترامپ را ادامه داد.»
در همین حال ارگان رسانه‌ای ‌اندیشکده کوئینسی نوشت: رفتار و رویکرد بایدن برای احیای توافق هسته‌ای دنباله‌روانه و ناامید‌کننده است.
«رسپانسیپل استیت‌ کرفت» می‌نویسد: بایدن در دوران انتخابات ریاست جمهوری، وعده شکستن استراتژی خاورمیانه‌ای ترامپ را می‌داد. او متعهد شد عربستان سعودی را به خاطر قتل جمال خاشقجی منزوی کند و به توافق هسته‌ای ایران برگردد.

با این حال، هرچند دولت او در تلاش است تا قیمت نفت را در پی تهاجم روسیه به اوکراین کاهش دهد، مشاوران رئیس‌جمهور بر اساس گزارش‌ها بر بایدن فشار می‌آورند تا تعهدات خود را تغییر داده و در برابر ولیعهد سعودی سر خم کند و احتمال بازگشت به توافق هسته‌ای با ایران را هم منتفی کند.
در نتیجه ادامه رویکرد ترامپ و پمپئو توسط بایدن، ایران در آستانه تبدیل شدن به یک قدرت هسته‌ای است. در نبود برجام، ایران اکنون «مقدار قابل توجهی» اورانیوم غنی‌شده 60 درصد تولید کرده است.

به همین ترتیب، ایران در واکنش به تصویب قطعنامه آژانس درباره ابهام در پاسخ به سؤالات درباره فعالیت هسته‌ای‌اش، اقدام به خاموش کردن دوربین‌های آژانس در برخی از سایت‌های هسته‌ای کرد.
تصمیم ترامپ برای نقض عمدی و کنار گذاشتن توافق با ایران، شکستی آشکار بود که بایدن به‌درستی آن را محکوم کرد. چرا که محدودیت‌‌ها بر برنامه هسته‌ای ایران پایان یافت، و امنیت منطقه‌ای به‌شدت بدتر شد.

با روی کار آمدن بایدن، فرصت داشتیم قاطعانه از رویکرد شکست خورده ترامپ فاصله گرفته و نشان دهیم که واشنگتن در مورد پایبندی به تعهدات بین‌المللی جدی است. اما بایدن علی‌رغم فضای کافی برای تغییر، دچار تردید شد.
اعضای دولت بایدن به جای حرکت سریع برای بازگشت به توافق در اوایل سال 2021، اعلام کردند ایران ابتدا باید به تعهدات خود بازگردد؛ تعهداتی که ایران یک سال پس از خروج ترامپ از برجام، شروع به لغو آنها کرده بود؛ و گفتند ایالات متحده با شرکای خود و کشورهای منطقه برای رسیدن به یک معامله «طولانی‌تر و قوی‌تر» مشورت خواهد کرد.

مذاکرات به دلیل عدم تمایل دولت بایدن در لغو تحریم‌های ترامپ به نتیجه نرسیده است. به همان ‌اندازه که رویکرد ترامپ بد بود، شکست بایدن در اصلاح مسیر هم بد بوده و پیامدهای بسیار جدی‌تری دارد. متأسفانه، بدون احیای توافق هسته‌ای، هیچ گزینه خوبی در مورد ایران برای بایدن وجود ندارد.

اقدام برای محکوم کردن ایران در نشست شورای حکام آژانس، در بهترین حالت تنها می‌تواند پاسخ محدودی از سوی ایران داشته باشد و در بدترین حالت شاید نتیجه معکوس بدهد و قیمت نفت سر به فلک بکشد. با توجه به این جایگزین‌های وحشتناک، عدم عزم دیپلماتیک دولت بایدن شگفت‌انگیز و ناامید‌کننده بوده است.
با توجه به اینکه آمریکا و نه ایران بود که توافق را زیر پا گذاشت و تردیدهای موجهی در مورد توانایی آمریکا برای حفظ توافق مجدد پس از سال 2024 وجود دارد، بایدن برای غلبه بر آسیب‌های سلف خود و بازگشت به توافق، باید با قاطعیت مذاکرات را ادامه دهد. اما برعکس او دارد خود را از چاله به چاه می‌اندازد.

اعتراف‌ هاآرتص به درماندگی در پشت همه‌ هارت و هورت‌های اسرائیل
گزارش نشریه صهیونیستی، از درماندگی بی‌سابقه اسرائیل در مقابل ایران، با وجود همه ‌هارت و هورت‌هایش حکایت می‌کند.
روزنامه ‌هاآرتص اخیرا تحلیلی درباره استراتژی موساد علیه ایران منتشر کرده و نام آن را «بیایید همه چیز را به‌هم بریزیم»” گذاشته است.

یوسی میلمان در این تحلیل نوشته است: نامی که بر مجموعه ترورها و اقدامات اخیر اسرائیل علیه ایران می‌توان گذاشت، استراتژی هرج و مرج است.

یا همان چیزی که دنیای فوتبال می‌گویند «بیایید به ‌هم بریزیم» نامید.

این تاکتیک در فوتبال هنگامی اتفاق می‌افتد که یک تیم متوجه می‌شود در آستانه باخت و شکست است و تصمیم می‌گیرد توپ را به دور زمین بفرستد، با این امید که هرج و مرج به وجود بیاید و گرد مولری پیداشود و به تصادفا از فاصله دور، گل بزند.

این رویکرد توسط دیوید بارنئا، رئیس‌موساد، که یک سال قبل پست گرفت، ارائه شده و توسط نفتالی‌بنت تایید شده است. در هفته‌های اخیر مجموعه‌ای از حوادث به اسرائیل نسبت داده شد.

حمله به یک انبار پهپادهای ایران، ترور سرهنگ صیاد خدایی، گزارشی مبنی بر مرگ مرموز سه دانشمندو تکنیسین، و حمله سایبری علیه یک سایت‌ غیرنظامی. برای 15 سال، تا زمان به قدرت رسیدن بنت و بارنیا، بخشی از جنگ مخفیانه اسرائیل با ایران که در خاک ایران انجام می‌شد، بر برنامه هسته‌ای متمرکز بود. اما اکنون ظاهراً به دانشمندان و افسران در برنامه‌های موشکی و پهپادی و جنگ سایبری گسترش یافته است.

چیزی که بنت از آن به عنوان مرگ با هزار ضربه چاقو یاد کرد. اما آیا نخست‌وزیر واقعاً فکر می‌کند که می‌تواند ایران را بکشد؟

آیا اسرائیل که 40 سال پیش در این ماه، در تلاش خود برای تعیین اینکه چه حکومتی در لبنان حکومت خواهد کرد شکست خورد، می‌تواند این تغییر را در کشوری به وسعت ایران با تاریخ طولانی، فرهنگ پیچیده و غرور ملی قوی‌اش ایجاد کند؟
تاریخ می‌آموزد که حکومت‌ها به دلیل فعالیت‌های یک سرویس جاسوسی خارجی – ولو موفق- از هم نمی‌پاشند. وقتی حمله صرفا بر سایت‌های هسته‌ای متمرکز نباشد، جز مقابله، انتقام و آزار، چه فایده‌ای دارند؟

به جای رویاهای بیهوده در مورد گرد مولر، اسرائیل بهتر است استراتژی روشنی برای خود تنظیم کند. ایران مصمم است به برنامه هسته‌ای خود با وجود تحریم‌ها ادامه دهد.

شاید حتی ارزش آن را داشته باشد که فکر کنیم چگونه می‌توان چرخه معیوب حملات انتقام جویانه، ترورها و خرابکاری‌ها را شکست که در آن علت و معلول در هم تنیده و مبهم شده‌اند و تلاش کرد، حتی اگر شانس کم است، به یک آتش بس از طریق واسطه‌ها رسید.

رکورد تولید، نتیجه واگذاری 18 میلیارد دلار ارز ترجیحی در سال بود
اصلاح ارز ترجیحی، تولید را برای تولیدکنندگان به صرفه کرده و می‌تواند مقدمه رونق تولید باشد که خود در کاهش تورم و ایجاد اشتغال مؤثر است.
در این زمینه روزنامه وطن امروز در گزارشی نوشت: یکی از معضلات اساسی تخصیص دلار 4200 تومانی به واردات و از صرفه انداختن تولید کالا و در نهایت نابودی بهره‌وری تولید و وابستگی شدید به واردات بـود.

اتفاقی که در طرف عرضه اقتصاد، مشکلات بسیار زیانباری را به بار آورد و سال ۱۴۰۰ با وجود رشد بخش کشاورزی در دهه ۹۰ - که به دهه نابودی تولید معروف بود- رشـد این بخش اقتصادی با تداوم تخصیص ارز ترجیحی منفی شد.

از طرف دیگر با اعطای ارز ارزان به واردات و سرکوب تولید داخل، اشتغال کشاورزی نیز تهدید بسیار جدی شد و طبق محاسبات مربوط به جداول داده - ستانده، در صورت اختصاص این میزان دلار۴ هزار و ۲۰۰ تومانی به بخش کشاورزی و تولید کالاهای اساسی بدون سرکوب قیمتی، بیش از ۳ میلیون شغل به وجود می‌آمد که متاسفانه به دليـل تخصیص این ارز به واردات، این فرصت استثنایی از دست رفت.

نکته بسیار مهم این است که سال ۱۴۰۰ ارز ۴۲۰۰ تومانی تنها به کالاهای اساسی تخصیص می‌یافت و افزایش بسیار بالای وابستگی بخش کشاورزی به واردات را می‌توان با حجم ارز تخصیص یافته به کالاهای اساسی سنجید که رکورد ۱۸ میلیارد دلاری را در سال ۱۴۰۰ شکست و طبق پیش‌بینی‌ها در صورت ادامه‌دار بودن این سیاست، در سال جاری به ۲۵ میلیارد دلار ارز ترجیحی نیاز بود که این به معنای واردات غذا در برابر نفت بود و باید تمام فروش نفت به واردات غذا اختصاص می‌یافت با این اوصاف اعطای ارز ارزان قیمت به واردات نه تنها به تولید و اشتغال کشور کمکی نکرد، بلکه با واردات محصول نهایی و کالای اساسی، در جهت وابستگی کشور به واردات نیز حرکت کرد که نتیجه آن از دست رفتن خودکفایی در بخش کشاورزی بود؛ مفهومی که در اقتصاد کلان به بحث قیمت‌های نسبی مربوط خواهد شد.
در همین زمینه یک عضو کمیسیون جهش تولید مجلس با بیان اینکه عدم تخصیص ارز ۴۲۰۰ تومانی منجر به افزایش تولید داخلی می‌شـود، گفت: تولید کننده باید انگیزه داشته باشد کالا را در داخـل تولید کند، زیرا دولت مجبور به تهیه کالا با قیمت‌های بالای جهانی است.
جعفـر قادری گفت: متاسفانه در سال‌های گذشته به دلیل ثابت نگه داشتن نرخ ارز و واردات کالاهای یارانه‌ای، تولید در حوزه‌های مختلف کاهش پیدا کرد و سهم واردات بیشتر شـد.

نانوایی‌ها با اتلاف منابع روبه رو شدند و ظرفیت‌های آرد و گندم داخلی وارد بازارهای دنیا و تبدیل به محصول صادراتی و از کشور خارج شـد و صادرات معکوس اتفاق افتـاد.

به طور کلی ارز ۴۲۰۰ تومانی به نابودی و از صرفه افتادن اقتصاد کشاورزی و تولید کالاهای اساسی منجر شد.