درسی که نیروی مسلح انقلابی به زلنسکی داد

با پیروزی انقلاب اسلامی و فروپاشی نظام شاهنشاهی یکی از سؤالات مهم آن بود که سرنوشت ارتش چه شده و نیروی نظامی وابسته به شاه می‌تواند نیروی مطمئن و کارساز برای انقلاب اسلامی باشد یا خیر؟ پاسخ به این سؤال با مناقشات فراوان روبرو شد؛ برخی گروهک‌های نفوذی مانند سازمان مجاهدین خلق (منافقین) و چریک‌های فدایی اصرار شدیدی داشتند تا ارتش منحل شده و یک نیروی نظامی جدید تشکیل شود. این ماجرا حتی به صحن مجلس اول نیز کشیده شده و برخی خواستار حذف ارتش از مناسبات نظامی شدند. در آن ماجرا با ظاهر انقلابی برای انحلال ارتش، دوراندیشی امام (ره) و آیت الله خامنه‌ای (مدظله العالی) و نیز مشاوره افرادی صادق و راستین با انقلاب اسلامی، چون شهید چمران باعث شد دشمن نتواند نقشه خود را اجرا کرده و ارتش با یک تغییر ماهیتی و رویکردی در قامت مقاومت اسلامی جا باز کرد. نگاه الهی امام خمینی (ره) باعث شد تا با حذف برخی ژنرال‌های وابسته به شاه و آمریکا، بدنه انقلابی ارتش حفظ شود. همین نیروی متعهد؛ مسلمان و انقلابی در طول هشت سال جنگ تحمیلی از خود رشادت‌های فراوان نشان داده و ارتش در کنار سپاه پاسداران و بسیج حماسه‌ای شگفت‌انگیز از خود نشان دادند.
ارتش در طول حیات پاک خود پس از انقلاب اسلامی از آزمون‌های مختلف با سربلندی بیرون آمده و حالا یک نیرو پر اتکا در برابر تهدیدات بین‌المللی از جانب دشمن است. الفت میان نیرو‌های مسلح در جمهوری اسلامی ایران در سطحی است که دستگاه استکبار حتی نتوانسته است به‌اندازه یک مویرگ در آن نفوذ کرده و همواره توطئه‌های جهانی علیه آن با شکست روبرو شده است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در تشریح تعهد نیرو‌های مسلح در جمهوری اسلامی ایران می‌فرمایند: «نمونه‌هایی همچون شهیدان بابایی و صیاد شیرازی در ارتش وجود دارند که ازلحاظ کارآمدی و درعین‌حال تعهد، تواضع، فداکاری و گریختن از نام و نشان، قابل‌ارائه و الگو برای ملت و بلکه امت اسلامی هستند و این روحیه و ارزش‌ها باید روزبه‌روز تقویت شود». امروز زمام ارتش در دست نیرو‌های متدین و انقلابی است، البته افرادی که همواره عادت به‌تحقیر ملت و تکریم خائنان دارند، مدام از «ارتش مدرن رضاخان» دم می‌زنند، درحالی‌که آن ارتش به‌اصطلاح مدرن، حتی یک روز نتوانست در مقابل هجوم بیگانگان دوام بیاورد، اما ارتش مقتدر جمهوری اسلامی هشت سال در یک جنگ منظم، مقاومت و ایستادگی کرد و امروز نیز دانش، تجربه، روحیه، توانایی، تدین و امانت‌داری ارتش بیش از گذشته و مایه افتخار است. اشاره رهبرمعظم انقلاب از ارتش رضاخانی، همان دورانی است که رضاشاه به تبعیت از ارتش‌های اروپایی دست به مدرن سازی نیرو‌های مسلح با الگوی غربی زده، اما این نیرو حتی نتوانست ۴۸ ساعت در برابر نیرو‌های متجاوز خارجی دوام بیاورد! درحالی‌که حکومت پهلوی نیم‌قرن سعی کرد ارتش ایران را از ارتش‌هایی، چون آمریکا، رژیم صهیونیستی کپی‌برداری کند که این قوا با اراده مردمی درهم‌شکسته شد و از درون آن نیرویی به پا خواست که با اراده الهی توانست ۸ سال در برابر یک ارتش تا بن دندان مسلح و تحت حمایت ابرقدرت‌ها مقاومت کرده و حتی یک وجب از خاک خود را به اشغال گر واگذار نکند.
سرنوشت این روز‌های کشور اوکراین نیز درسی دیگر در این ماجراست، زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین گمان می‌کرد که با تکیه به ناتو می‌تواند در برابر روسیه هژمونی ایجاد کرده و قدرت‌نمایی کند، اما در روز واقعه نیروی خارجی نه‌تن‌ها کمکی به اوکراینی‌ها نکرد، بلکه بایدن رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کرد که تنها می‌تواند برای اوکراینی‌ها دعا کند! همین ماجرا باعث شد تا زلنسکی در آخرین سخنرانی اعلام کند که مسئول جنگ نه پوتین بلکه دولت‌های غربی هستند که هر بار وعده عضویت اوکراین در ناتو را داده و مدتی بعد، بدعهدی کردند. نیرو‌های مسلح در جمهوری اسلامی ایران با اتکا به قدرت درونی؛ اراده بالا و ایستادگی روی پای خود در حال حاضر به سطحی از توانایی دست‌یافته است که نه‌تن‌ها وابستگی به دولت‌های خارجی ندارد، بلکه تکیه‌گاهی محکم برای مظلومان منطقه زیر پرچم مقاومت اسلامی محسوب می‌شود. این خوداتکایی در سطحی است که نه‌تن‌ها وابسته به عنصر خارجی نیستیم؛ بلکه به صادرکننده انواع سلاح، موشک بالستیک و پهپاد تبدیل شده ایم و از شاخ آفریقا تا آمریکای جنوبی را بازاریابی کرده‌ایم.
اتکای نیروی مسلح به بازوان خود و درونی سازی دفاع ملی اثرات مؤثر اجتماعی نیز دارد، فرمانده کل قوا حضرت آیت‌الله امام خامنه‌ای (مدظله العالی)، درباره اتکا به خود در نیروی مسلح و اثرات اجتماعی آن می‌فرمایند: «برحسب تجربه‌های تاریخی، آنچه بیش از همه برای ملت‌ها مایه افتخار است، عبارت است از قدرت دفاع و قدرت سازندگی؛ در معیار تقدیر و ارزش‌گذاری بر روی ملت‌ها، آنچه در بالای صفحه قرار می‌گیرد، این دو توانایی است. هرگز در تاریخ، کشوری را به خاطر مثلاً وسعت بازرگانی‌اش یا تجملات زندگی یا مصرف زیاد و ازاین‌گونه چیز‌ها ستایش نمی‌کنند؛ اما ملت‌هایی را که توانسته‌اند در مواقع حساس از خود دفاع کنند، تاریخ ستایش می‌کند و قشر‌های ژرف‌نگر به چشم تجلیل بر آن‌ها می‌نگرند. تاریخ همچنین ملت‌هایی را که توانسته‌اند پس از ضربه‌های هولناک و ویرانی‌های وسیع، با سازندگی و قدرت نوآوری، دوباره خود را به حال اول - بلکه بهتر - برگردانند، ستایش می‌کند.»
نیروی مسلح در صورت اتکای به درون می‌تواند معیاری برای سازندگی در کشور نیز باشد، اقدامات جهادی نیرو‌های مسلح (سپاه؛ ارتش و انتظامی) در سال‌های اخیر به درجه‌ای رسیده است که علاوه بر تأمین امنیت و بالا بردن ضریب سطوح دفاعی توانسته وابستگی‌های کشور به شرکت‌های خارجی را نیز تا حد بسیاری کاهش دهد. درحالی‌که برخی دولت‌ها گمان می‌کردند که احداث یک جاده یا یک نیروگاه نیاز به متخصص خارجی دارد؛ در حال حاضر نیروی مسلح و مؤمن در جمهوری اسلامی ایران با بهره‌گیری از دانش بومی توانسته است نقشی مهمی در این ماجرا را بازی کند. تأسیس قرارگاه‌های سازندگی و محرومیت‌زدایی در کشور مرهون همین نیروی مسلحی است که در درون و بیرون آورده امنیتی داشته و افزوده آن در بخش توسعه ملی سرمایه‌گذاری شده است. اگر به عقب بازگردیم خواهیم دید که در ۴ دهه گذشته تحولی عمیق در نیروی مسلح پدید آمده است؛ ارتش سراپا وابسته به مستشار خارجی امروز به سه نیروی پایور و چابک تبدیل‌شده که هر یک، دیگری را همپوشانی می‌کند؛ این دست از اقتدار آفرینی نه یک حادثه اتفاقی، بلکه یک معجزه الهی است.