بهشت فضائل حضرت فاطمه (س)

بیستم ماه جمادی‌الثانی، جهان به نور ولادت نورانی دختر نازنین پیامبر خاتم حضرت محمد (ص) آراسته شد و در سال پنجم بعثت، وجود مبارک و آسمانی حضرت صدیقه طاهره (س) قدم بر چشمان ملائک گذاشت و زمین را به نور وجودش روشن کرد. شخصیتی آسمانی که سیده زنان و مردان دو عالم و بهانه خلقت است و پیامبر اکرم (ص)، خشنودی او را مایه خشنودی خداوند و غضب او را مایه غضب خداوند خوانده است.
روز ولادت با سعادت آن بانوی آسمانی، به نام روز مادر و هفته بزرگداشت مقام زن نامگذاری شده است تا بهانه‌ای باشد برای بهره‌گیری مادران و همسران این سرزمین، از دریای فضائل و معارف ناب فاطمی.

پیامبر رحمت (ص) در وصف دخت والامقام خویش چنین می‌فرمایند: «ابنتی فاطمةَ حوراء آدمیّة» دخترم فاطمه حوریه‌ای به سوی آسمان است. شخصیتی که همتا و همسرش امیر عالم هستی، امیر مؤمنان بر او می‌نازد و در ضمن افتخارات خود می‌فرماید: «شمارا به خدا سوگند می‌دهم! آیا در میان شما کسی غیر از من هست که همسرش سرور بانوان بهشتی است؟». او نه تنها حجت خدا بر انسان هاست بلکه حجت خدا بر پیشوایان و امامان معصوم است. آنجا که امام حسن عسگری (ع) می‌فرماید: «نحنُ حجةُ الله علی الخلقُ و فاطمةُ حجةُ علینا» ما حجت خداوند بر آفرینندگان و فاطمه حجت خدا بر ماست؛ و سرانجام فرزندش حضرت مهدی، مادر والامقامش را الگو و اسوه خود انتخاب کرده و می‌فرماید: «و فی ابنةُ رسول الله لی اُسوة حسنة» برای من از دختر رسول خدا، الگو و اسوه نیکویی است.
در سیره تربیتی آن حضرت نیز، نکات نابی قرار دارد. بازی کودکانه مادر با فرزندان، رشد جسمی و فکری کودک را سرعت می‌بخشد و احساسات پاک مادری را به او منتقل میکند، نشاط، شادابی و خلاقیت، ابتکار و نوآوری و اعتماد به نفس را در او ایجاد و زمینه را برای ظهور استعداد‌های نهفته کودک فراهم می‌آورد. حضرت فاطمه (س) از همان دوران کودکی با فرزندانش همبازی می‌شد و به این نکته نیز توجه داشت که در بازی، آن‌ها را در حد طاقتشان با عبادت آشنا سازد، به گونه‌ای که حضرت در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، کودکان خود را به بیداری و نخفتن دعوت می‌کرد و در قالب بازی و شوخی، شخصیت کودک را تقویت ساخته و او را به داشتن نیکی‌ها و ارزش‌های اکتسابی تشویق و راهنمایی می‌کرد.

قناعت و ساده زیستی، از دیگر نقاط برجسته حضرت فاطمه (س) است که در زندگی کوتاه حضرت، نمود‌های زیبایی داشته است. زندگی ساده فاطمه (س) حاصل انتخابی عارفانه و عاشقانه بود، گویی فاطمه (س) از همان آغازین لحظات ورود به خانه امیرالمؤمنین، با بخشش لباس عروسی این راه را برگزیده بود. زمانی هم که پیامبر (ص) به دستور خداوند، فدک را در اختیار فاطمه گذاشت، سادگی و بی‌پیرایگی خانه او تغییری نکرد. درحالی که فدک، سرزمین حاصلخیزی بود و تمام گندم مدینه را تأمین می‌کرد و فاطمه (س) تمام درآمد آن را در راه رضایت معبود به مستمندان و مساکین انفاق می‌کرد.
حضرت فاطمه زهرا (ع) نمونه کامل زن مسلمان در تمام اوصاف و کمالات اسلامی به ویژه در حجاب و عفاف بود. تا ضرورتی نمی‌دید از همکلامی با مردان، آن هم با شرایطی ویژه خودداری می‌کرد. هرچند حضرت زهرا (ع) در مواقع لزوم به فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی نیز می‌پرداخت، ولی هرگز از پرده حجاب کامل و عفاف لازم بیرون نرفت.
در بیان مقام علمی و معرفتی حضرت نیز آمده است که ایشان با بیان احکام و آموزه‌های اسلام، جامعه به ویژه زنان را به وظایفشان آشنا می‌کرد. حضرت فاطمه (س) پناه و مرجع فکری و مذهبی مسلمانان بود و حتی مردان مسلمانان نیز که از اصحاب نزدیک اهل بیت بودند، به محضر فاطمه (ع) می‌آمدند و از حوزه علمی ایشان کسب فیض می‌کردند. افزون بر این، سخنان گهربار آن حضرت در جمع مهاجرین و انصار در مسجد رسول خدا (ص) و خطابه‌های آتشین آن حضرت در حضور زنان مدینه که به عیادتش شتافته بودند، همه نشان‌دهنده نقش آموزشی و پرورشی آن حضرت است که برای بیداری و هدایت مؤمنان می‌کوشید. فاطمه زهرا (س) درس انسانیت، اخلاق، توحید و اسلام را در مکتب و محضر پدر و همسرش آموخت. آنچه را فرشتگان الهی از اسرار و دانش‌ها برای پیامبر بازمی‌گفتند، حضرت علی (ع) می‌نوشت و حضرت فاطمه (ع) گرد می‌آورد که مجموع آن‌ها کتابی به نام «مصحف فاطمه» است.